" ก่อนไปรับราชการทำงานหลวง
แม่เป็นห่วงลูกหญิงชายทำขายหน้า
เฝ้าพร่ำสอนเสียหนักก่อนจากมา
เกรงกิเลสตัณหาจะพาไป
แม่ว่าคนจนคนบ้านนอก
เคยซ้ำชอกแสนเข็นดั่งเป็นไพร่
เจ้าได้ดีภายหน้าอย่าเริงใจ
อย่าหลงไหลลืมเงาว่าเราจน
อย่าหยิ่งดื้อถือดีว่ามีเกียรติ
คนจะเหยียดหยันได้ไม่เป็นผล
อย่าแบ่งชั้นให้ต่างระหว่างชน
ให้พลีตนรับใช้ชาติไม่เป็นพาล
อย่าริโกงกินสินบนราษฎร์
เงินของชาติอย่าเอาไปเผาผลาญ
คนที่รวยกับอำนาจราชการ
อยู่ไม่นานก็ยับด้วยอัปรีย์
คนเขาจะจริงใจนบไหว้เจ้า
ใช่เพราะเอายศใหญ่ไปข่มขี่
ราษฎร์จะรักศรัทธาบารมี
ก็ด้วยดีที่เจ้าทำจงจำนาน
จะกินอยู่รู้ประมาณการประหยัด
ถึงอึดอัดขัดสนทนไม่ไหว
ก็อย่าโกงให้เสนียดมัดเสียดใจ
รีบกลับไปบ้านเรามีข้าวกิน"
ฐานิต พิงค์เจริญ
จากหนังสือ สุจริต ประจำเดือน ก.ค.-ก.ย. 2553
