ผู้เขียน หัวข้อ: เปิดตำนานแดร็กคูล่า วิกฤติทางจิตวิญญาณของโรมาเนีย-สารคดี(เนชั่นแนลจีโอกราฟฟิก)  (อ่าน 3753 ครั้ง)

pani

  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 756
    • ดูรายละเอียด

               การที่แบรม สโตเกอร์เลือกทรานซิลเวเนียเป็นถิ่นกำเนิดตัวละครผีดูดเลือดของเขา ทำให้ชาวโรมาเนียชาตินิยมหลายคนขุ่นเคือง บ้างถึงขั้นอ้างทฤษฎี ประวัติศาสตร์ของวาซีเล เบอร์สัน ว่าเป็นแผนการของกษัตริย์มัตเทียส โคร์วีนุส แห่งฮังการี ผู้เป็นคู่อริกับเจ้าชายวลาด ตเซเปช ในศตวรรษที่สิบห้า ก่อนจะโยงเข้ากับเคานต์แวมไพร์ในศตวรรษที่สิบเก้าโดยกล่าวหาว่า อาร์มีเนียส วัมเบรี นักวิชาการฮังการี และสายลับเป็นผู้ให้ข้อมูลแก่สโตเกอร์ และตอกย้ำอีกครั้ง เมื่อเบลา ลูกอซี นักแสดงชาวฮังการี ได้รับบทแดร็กคูล่าในศตวรรษที่ยี่สิบ

               ขณะเดียวกันก็มีคนเห็นว่า ในเมื่อโรมาเนียจำเป็นต้องเกี่ยวพันกับแวมไพร์อย่างหลีกไม่พ้น จึงควรจะฉวยโอกาสใช้แดร็กคูล่าเป็นแม่เหล็กดึงดูดนักท่องเที่ยวเสียเลย สุภาพบุรุษท่าทางภูมิฐานและดูเบื่อเล็กน้อยสวมแว่นตากรอบหนา มีเรือนผมสีขาวตัดสั้น ยืนอยู่กลางฝูงชนในห้องโถงผู้โดยสารขาเข้าที่ท่าอากาศยานโอ โตเปนี นีโคลาเอ ปาดูรารู ประธานสมาคมแดร็กคูล่าทรานซิลเวเนียหรือทีเอสดี (Transylvanian Society of Dracula) ยิ้มต้อนรับแขกจากฐานทัพทหารอเมริกันในเยอรมนีผู้ซื้อทัวร์ แดร็กคูล่าสุดสัปดาห์ในโรมาเนีย
“ยินดีต้อนรับสู่บูคูเรชตี (บูคาเรสต์ในภาษาอังกฤษ) ตอนนี้ยังไม่มีอะไรต้องกังวลนะครับ พรุ่งนี้ เราถึงจะไปทรานซิลเวเนียกัน”

ฟ้ามืดแล้วเมื่อจอช, คาร์ลี, แอลไลนา และเควินสี่หนุ่มสาวทหารเรือผู้ได้มาเยือนถิ่นแวมไพร์สมใจ ก้าวขึ้นรถตู้ จอชเอ่ยถามขึ้นว่า “เราจะได้เห็นหมาป่าไหมครับ”ปาดูรารูเจอคำถามแบบนี้ปีละหลายครั้ง ตลอด 20 ปีที่ตำนานแดร็กคูล่า กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขาจากคนที่ไม่เชื่อเรื่องนี้ เขาได้กลายเป็นมัคคุเทศก์นำทัวร์แนวทดลองและเป็นผู้ก่อตั้งสมาคมทีเอสดีเมื่อปี 1991 องค์กรวัฒนธรรมแห่งนี้คือสื่อกลางในการแก้ปัญหาแดร็กคูล่าระหว่างโรมาเนียกับโลกตะวันตกโดยศึกษาเคานต์แดร็กคูล่าในนวนิยายและพระประวัติของเจ้าชายวลาด ตเซเปช และเป็นสมาชิกสมาคมทีเอสดีในโรมาเนียม ทั้งบัณฑิตยสภา นักประวัติศาสตร์ นักชาติพันธุ์วิทยาผู้ประกอบการท่องเที่ยว และนักวิจัยผู้สนใจปรากฏการณ์แดร็กคูล่า

ปัจจุบันสมาคมมีสาขาอยู่ในประเทศต่างๆทั้ง แคนาดา สหรัฐฯ สวีเดน เยอรมนี และอิตาลี ฝนตกปรอยๆ และเสียงที่ปัดน้ำฝนซึ่งดังเอี๊ยดอ๊าดช้าๆก็ทำให้ผมได้ยินเรื่องราวที่ปาดู รารูกำลังเล่าให้ลูกทัวร์ฟังเพียงกระท่อนกระแท่น เขาบอกว่า “พวกคุณมาถึงที่นี่กันได้ก็เพราะนักเขียนที่ชื่อแบรม สโตเกอร์ เจ้าของนวนิยาย 18 เรื่องและเรื่องสั้นอีกมากมายผู้โด่งดังจากนวนิยายเรื่อง แดร็กคูล่า
กุมภาพันธ์ 2551