พ.รบ. คุ้มครองผู้เสียหายจากการรับบริการสาธารณสุข พ.ศ. ..........
ในความเห็นของนักกฎหมาย ที่ปรึกษากรรมการบริการสาธารณสุขของรัฐสภา เสนอว่า
กฎหมายฉบับนี้ ไม่สมควรเสนอเข้าสภาเลย เพราะขัดหลักกฎหมายว่าด้วยหลักสัดส่วน ดังนี้
1. ไม่สามารถบรรลุวัตถุประสงค์
- สร้างความสัมพันธ์อันดี
ไม่สามารถบรรลุเพราะจะเพิ่มความหวาดระแวงกัน
- ผู้เสียหายได้รับการชดเชยโดยเร็ว
ไม่เร็ว เพราะกรรมการมีอยู่ที่ กทม. แห่งเดียว
ขั้นตอนมากใช้เวลายาวนาน ในการดำเนินการขอชดเชย
- ต้องการลดคดีฟ้องร้องผู้ให้บริการ
ไม่ลด กลับจะเพิ่มขึ้นมาก จากกลไกของมาตรา 6 (2)
2. ความจำเป็นต้องมี พ.ร.บ นี้
- ไม่จำเป็น เพราะ
เอกชนมีกลไกรองรับและฟ้องร้องได้ตามปกติอยู่แล้ว
โรงพยาบาลของรัฐมี พ.ร.บ รับผิดทางละเมิดรองรับอยู่และ
ผู้ป่วยบัตรทองก็มี ม.41 รองรับอย่างดี
3. ชั่งประโยชน์สาธารณะต้องได้ดุลย์กับเอกชนเท่าเทียมกัน
- ไม่เท่าเทียมเพราะรัฐผลักภาระให้เอกชน / ผู้ให้บริการ
- ลดประโยชน์ประชาชน (สาธารณะ) ในการรักษา
- เพิ่มภาระของเอกชน และ ผู้ให้บริการด้านเงินสมทบ
ควรทำอะไรในเวลานี้
1) รวบรวมรายชื่อ 10,000 ชื่อ จากกฎหมายยกเลิก พ.ร.บ นี้ และ
2) ถ้า พ.ร.บ ออกมาจนได้
ให้ทุกโรงพยาบาล ของกระทรวงสาธารณสุข แจ้งค่าใช้จ่ายเงินสมทบ (5 บาท x OPD + 80 x IPD) แก่ รัฐมนตรี ให้รับภาระหาเงินมาจ่ายกองทุนนี้เองเพราะ โรงพยาบาลจ่ายไม่ไหว
