เสธ.ดอลลาร์ โพสต์เดือด รพ.ไม่รับ คุณหญิงแมงมุม รักษาอ้างห้อง ICU เต็ม ทั้งที่อาการกำลังวิกฤต ถามใจดำไปหน่อยมั้ย?
เมื่อวันที่ 6 พฤศจิกายน ผู้สื่อข่าวรายงานว่า นายพลดอลลาร์ สามีของ คุณหญิงแมงมุม ม.ร.ว.ศรีคำรุ้ง ยุคล ได้โพสต์อินสตาแกรมเดือดถึงโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ที่คุณหญิงแมงมุมเคยเข้ารักษาตัวมาเกือบ 3 ปี แต่พอพาไปรักษา รพ.กลับไม่รับ อ้างว่าห้องไอซียูเต็ม โดยระบุว่า
ภรรยานอนอาการหนัก ไข้สูง หนาวสั่น ความดันต่ำมาก 80/40 หัวใจเต้นเร็ว พามารักษาที่ห้องฉุกเฉิน แต่โรงพยาบาลไม่รับ อ้างห้อง ICU เต็ม จะการเมืองกันไปถึงไหน จะเล่นอะไรไม่ควรให้กระทบกับชีวิตของคนไข้ โดยเฉพาะคนที่อยู่โรงพยาบาลแห่งนี้อย่างต่อเนื่องมาเป็นเวลาเกือบ 3 ปีโดยไม่ได้ออกไปไหน จรรยาบรรณแพทย์ไปอยู่ที่ไหนหมด? หรือเวลาเอาเงินเอาได้ เวลาไม่ชอบไม่ว่า จะด้วยเหตุผลอะไร ก็ถีบหัวทิ้ง จะตาย ช่างมัน?
นอกจากนี้ยังโพสต์อีกว่า เราคนตัวเล็ก 2 ชีวิต ที่ดิ้นรนมา 7 ปี เพียงเพื่ออยากจะดำรงชีวิตปกติเหมือนกับมนุษย์ทั่วไปให้พอมีรอยยิ้มได้บ้างในแต่ละวันที่ยังหายใจกันอยู่ แต่มาพบกับการกระทำของสถานพยาบาลที่มองคนไข้เป็นเพียงลูกค้า ครั้งนี้แมงมุมอยู่ในวิกฤติการณ์เป็นครั้งที่สองที่โรงพยาบาลนี้ปฏิเสธการรักษา จะอ้างว่าห้องเต็มเพื่อเลี่ยงการกระทำที่ผิดกฎหมาย
อย่างไรก็ดี ต้องบอกว่า หมอและพยาบาลที่นี่เกือบทุกคนมีจรรยาบรรณของแพทย์ที่ต้องการรักษาคนป่วยเจ็บอย่างแท้จริง แต่ผู้บริหารขององค์กรแห่งนี้ต่างหากที่ขาดหัวใจของความเป็นคน วันนี้ป่วยหนักเป็นครั้งที่ 2 และมาขอความช่วยเหลือจากห้องฉุกเฉิน แต่เมื่อจะต้องย้ายไปห้อง ICU ก็ได้รับการปฏิเสธโดยอ้างว่าห้องเต็ม ให้ไปหาโรงพยาบาลอื่นอยู่แทน
ใจดำไปหน่อยไหม เราถามตรงๆ ถึงเหตุผลว่ามีประเด็นอะไรหรือไม่ที่ตั้งแง่กับเรา เราไปทำอะไรให้เกลียดชังหรือ? เราทำผิดกฎระเบียบอะไรหรือเปล่าในช่วง 2.5 ปีที่เราอาศัยอยู่ที่นี่? จนท.ที่เราเชิญมาคุยก็ไม่บอก ให้คำตอบว่าห้องเต็มอย่างเดียว เหมือนเช่นเหตุการณ์ครั้งแรกในปลายปีที่แล้ว แต่คงหลอกคนอย่างผมยาก เพราะตลอดระยะเวลาเกือบ 3 ปีที่ผมอยู่กับแมงมุมในโรงพยาบาลแห่งนี้ โดยไม่เคยออกไปไหน ผมไม่เคยห่างจากเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียว
ไม่ว่าจะอยู่ห้องธรรมดา, ER, ICU, CCU ผมอยู่และนอนข้างเตียงเขาในทุกที่ตลอดเวลา 90% ของ 3 ปีนั้น เพราะฉะนั้นหลอกผมไม่ได้ ผมรู้จักทุกซอกทุกมุม และระบบการทำงานของที่นี่เป็นอย่างดี ที่พูดมาทั้งหมดนี้ ไม่เคยเลยที่จะคิดถึงเงินจำนวนมากที่ได้จ่ายให้กับสถานพยาบาลอำมหิตแห่งนี้ คิดมาเท่าไหร่ ก็จ่ายไปเท่านั้นด้วยความเจียมเนื้อเจียมตัว ทั้งๆ ที่ไม่ใช่เศรษฐีที่ไหน
ทุกวันนี้จะแก้ผ้าอยู่แล้วแต่ไม่เคยเสียดายเงินเพราะคิดว่าจะเป็นที่ที่จะให้การรักษาที่ดีที่สุดกับภรรยาของเรา กลับกลายเป็นคิดผิด กว่าจะรู้ว่าเขาไม่มีน้ำใจก็เกือบจะสายไปแล้ว ครั้งเเรกเมื่อปลายปีที่แล้วโชคดีที่มีโรงพยาบาลของรัฐที่เขารับไปรักษาและทำให้รอดชีวิตมาได้
6 พฤศจิกายน 2567
มติชน
