เรียนท่านนายกฯ หญิงคนแรกของประเทศไทย ในฐานะที่ผมทำการศึกษาเรื่องปราสาทพระวิหารซึ่งเป็นปัญหาอยู่ในปัจจุบันนี้ ผมอยากให้ท่านนายกฯ หญิงได้โปรดเข้าใจว่า การตัดสินของศาลโลกเมื่อปี 2505 ในคดีปราสาทพระวิหารนั้นรัฐบาลไทยไม่เคยยอมรับคำตัดสิน รัฐบาลของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวแห่งราชอาณาจักรไทยได้ตั้งข้อสงวนสิทธิ์ที่จะทวงคืนตัวปราสาทพระวิหารจากประเทศกัมพูชาไว้ตั้งแต่เมื่อวันที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2505 (ค.ศ. 1962) และไม่ยอมรับคำตัดสินของศาลโลกที่ไม่ยุติธรรมกับประเทศไทยในกรณีคดีปราสาทพระวิหารด้วยการใช้กฎหมายปิดปาก โดยหนังสือดังกล่าวทำในนามรัฐบาลของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวลงนามโดย ฯพณฯ พันเอก ถนัด คอมันตร์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศต่อนายอูถัน รักษาการเลขาธิการองค์การสหประชาชาติ
สำหรับปัญหาที่เกิดขึ้นระหว่างรัฐภาคีไทยและรัฐภาคีกัมพูชาต่อกรณีการขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหารก็เพราะว่าแผนบริหารการจัดการของกัมพูชาที่เสนอมานั้นได้ล่วงละเมิดอธิปไตยของรัฐภาคีไทย จนในที่สุดได้มีการลาออกจากการเป็นรัฐภาคีของฝ่ายไทย
ตลอดระยะเวลาของสมัยประชุมครั้งที่ 31 จนถึงสมัยประชุมครั้งที่ 35 นี้ การกระทำของรัฐภาคีประเทศกัมพูชายังดำเนินรุกรานและครอบครองดินแดนประเทศไทยอยู่อย่างต่อเนื่อง คือ ตลอดแนวชายแดน กระทำของรัฐภาคีประเทศกัมพูชาได้ส่งกองกำลังทหารและประชาชนเข้ามาอาศัยในดินแดนของประเทศไทยอย่างต่อเนื่อง
มติคณะกรรมการมรดกโลกทั้ง 5 ครั้งที่ผ่านมา ได้สร้างความแตกแยกของรัฐภาคีทั้งสองประเทศลุกลามบานปลายไปสู่เวทีนานาชาติ เกิดการแตกแยกในหมู่มิตรประเทศ เกิดการปะทะกันจนมีผู้เสียชีวิต บาดเจ็บและเกิดการอพยพของประชาชนชาวไทยอย่างไม่เคยมีมาก่อน สร้างความเสื่อมเสียทางเสรีภาพในการทำมาหากินและใช้ ชีวิตของประชาชนชาวไทยรอบๆ ดินแดนที่คณะกรรมการมรดกโลกให้เป็นพื้นที่บริหารการจัดการ รวมไปถึงปราสาทพระวิหารกลายเป็นที่สะสมอาวุธยุทโธปกรณ์และกลายเป็นสมรภูมิรบกันอย่างดุเดือดมีการใช้จรวดและกระสุนปืนใหญ่ยิงตอบโต้กัน
ผมจึงขอเรียนให้ท่านนายกฯ หญิงได้ทราบเรื่องนี้เพิ่มเติมอีกครั้ง เพราะอาจไม่เคยรู้เรื่องมาก่อนกล่าวคือ
1. เขตแดนไทย-กัมพูชาได้ปักปันเสร็จสิ้นไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วตามอนุสัญญาปี ค.ศ. 1904 และสนธิสัญญา ค.ศ. 1907 เฉพาะบริเวณปราสาทพระวิหารได้ใช้สันปันน้ำเป็นเส้นเขตแดน และสันปันน้ำนี้ได้ทำให้ปราสาทพระวิหารอยู่ในดินแดนประเทศไทย
2. คณะกรรมการมรดกโลกได้กระทำการฝ่าฝืนอนุสัญญาในหมวดที่ 2 ว่าด้วยการคุ้มครองป้องกันมรดกทางวัฒนธรรมและมรดกโลกทางธรรมชาติในระดับชาติและระดับนานาชาติ มาตรา 4 (มรดกทางวัฒนธรรมต้องอยู่ในดินแดนของตน) มาตรา 5 (มรดกโลกทางวัฒนธรรมอยู่ในเขตอำนาจอธิปไตยแห่งรัฐภาคี) มาตรา 6 (ด้วยความเคารพสูงสุดต่ออำนาจอธิปไตยแห่งรัฐอันเป็นที่ตั้งของมรดกโลกทางวัฒนธรรม) จากทั้ง 3 มาตราที่ยกขึ้นอ้างนี้ คณะกรรมการมรดกโลกและรัฐภาคีกัมพูชา ต่างละเมิดอนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครองมรดกโลกทางวัฒนธรรมและธรรมชาติ ด้วยการรุกรานดินแดนรัฐภาคีสมาชิกประเทศไทย ด้วยการออกมติสนับสนุนรัฐภาคีประเทศกัมพูชา ขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหาร เพราะดินแดนโดยรอบปราสาทพระวิหารยังเป็นดินแดนของประเทศไทยและประเทศไทยได้ใช้อำนาจอธิปไตยอย่างสมบูรณ์มาก่อนด้วยการประกาศเป็นอุทยานแห่งชาติเขาพระวิหารไว้ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2000 โดยที่รัฐภาคีประเทศกัมพูชาไม่เคยโต้แย้งแต่อย่างใด
อนึ่ง ในมติของคณะกรรมการมรดกโลกครั้งที่ 32 ได้ขึ้นทะเบียนเฉพาะตัวปราสาท หากแต่พื้นที่รอบๆ นั้นก็ยังเป็นของรัฐภาคีประเทศไทยตามที่ศาลปกครองกลางและศาลรัฐธรรมนูญของไทยได้ทำการวินิจฉัยไว้ การกระทำของคณะกรรมการมรดกโลกจึงเป็นการตัดสินภายใต้พื้นฐานการรุกรานรัฐภาคีสมาชิกอย่างเห็นได้ชัด โดยการหยิบยื่นดินแดนของรัฐภาคีประเทศไทยให้กับรัฐภาคีประเทศกัมพูชา นำไปขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหารและรวมถึงแผนบริหารจัดการที่เข้าสู่วาระการประชุมครั้งที่ 36 ที่กำลังจะถึงกลางปีหน้านี้ด้วย
3. คำพิพากษาของศาลยุติธรรมระหว่างประเทศในคดีปราสาทพระวิหาร ได้ตัดสินเพียงให้อำนาจอธิปไตยเหนือปราสาทพระวิหารเป็นของกัมพูชาไม่เคยตัดสินเรื่องดินแดน และศาลไม่ได้ตัดสินแผนที่หรือยอมรับแผนที่มาตราส่วน 1:200,000 ที่รัฐภาคีประเทศกัมพูชาเคยเสนอไว้และนำมาใช้เป็นหลักฐานในการทำแผนบริหารการจัดการและการขึ้นทะเบียนตัวปราสาท
4. ราชอาณาจักรไทยมีรัฐธรรมนูญการปกครองเป็นของตนเอง มีการปกครองแบบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข พระมหากษัตริย์หรือที่ประชาชนชาวไทยส่วนหนึ่งเทิดพระเกียรติพระนามเป็น พระเจ้าแผ่นดิน พระเจ้าแผ่นดินมีความหมายว่า “เจ้าของแผ่นดิน” พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว คือพระเจ้าแผ่นดินที่ทรงใช้อำนาจผ่านฝ่ายบริหาร ฝ่ายนิติบัญญัติ และฝ่ายตุลาการ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวองค์ปัจจุบันทรงเป็นพระมหากษัตริย์ที่ทรงคุณอันประเสริฐ ทรงเป็น “มหาราช” มีพระเกียรติยศเลื่องลือในสังคมนานาประเทศ ด้วยทรงมีพระมหากรุณาธิคุณต่อพสกนิกรของพระองค์อย่างหาที่เปรียบมิได้ ในปี ค.ศ. 2011 ทรงมีพระชนมายุครบ 84 พรรษา ประเทศไทยแม้เป็นรัฐภาคีสมาชิกที่จะต้องปฏิบัติตามพันธสัญญาที่ให้ไว้ก็ตาม แต่การสูญเสียดินแดนและอธิปไตยของชาติเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่กว่า ราชอาณาจักรไทยต้องสูญเสียดินแดนในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวซึ่งเป็นเรื่องที่ประชาชนชาวไทยยอมรับไม่ได้
ดังนั้น ผมจึงเรียนข้อมูลเบื้องต้นนี้มาให้ท่านนายกฯ หญิงได้ทราบ โดยหวังว่าจะทำความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างถ่องแท้ ศึกษาตรวจสอบข้อมูลก่อนการตัดสินใจเข้าไปร่วมเป็นรัฐภาคีอีกครั้งหนึ่ง (ทางที่ดีผมไม่เห็นด้วยเลยที่ประเทศไทยจะกลับเข้าไปเป็นรัฐภาคีอีก)
โดย เทพมนตรี ลิมปพยอม 8 พฤศจิกายน 2554
.........................................................................
ผมจำได้ว่าคุณสมพงษ์ อมรวิวัฒน์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศในรัฐบาลคุณสมชาย วงศ์สวัสดิ์ ได้ทำหนังสือยืนยันจากกระทรวงการต่างประเทศต่อหน่วยงานที่เกี่ยวข้องว่าพื้นที่โดยรอบปราสาทพระวิหารเป็นของไทยเมื่อปี พ.ศ. 2551 ให้ทหารถืออาวุธคอยอารักขาเจ้าหน้าที่จากยูเนสโกที่เข้ามาตรวจพื้นที่และคอยควบคุมไม่ให้กัมพูชาใช้บันไดทางด้านทิศเหนือของตัวปราสาทเพราะเป็นดินแดนประเทศไทย แต่ถ้าหากกัมพูชาจะขึ้นมาก็ให้ใช้บันไดทางขึ้นด้านช่องบันไดหักแทน รัฐบาลคุณสมชาย ซึ่งมีศักดิ์เป็นพี่เขย (ลุงเขย) ของนายกฯ หญิงได้ยืนยันถึงพื้นที่โดยรอบปราสาทพระวิหารว่าเป็นของไทยอย่างชัดเจน
ผมอยากขอบอกท่านนายกฯ หญิงอีกสักเรื่องหนึ่งว่าก่อนหน้าที่รัฐบาลของคุณชวน หลีกภัย จะไปทำข้อตกลงไทย-ลาว เมื่อประมาณ พ.ศ. 2539 และ MOU 43 สภาพโดยทั่วไปของ “เขาพระวิหาร” เมื่อ พ.ศ. 2543 พื้นที่โดยรอบปราสาทพระวิหารเป็นของไทย เรามีรั้วลวดหนามที่ล้อมตัวปราสาทไว้ตามมติคณะรัฐมนตรีปี พ.ศ. 2505 ดังนั้นนอกรั้วลวดหนามทหารพรานและกองทัพภาคที่ 2 เป็นผู้ดูแลอย่างชัดแจ้ง เพราะเราได้ปฏิบัติตามคำพิพากษาของศาลโลกเมื่อ พ.ศ. 2505 ในฐานะเป็นประเทศสมาชิกของสหประชาชาติ ประเทศจึงจำใจต้องให้อำนาจอธิปไตยที่ตัวปราสาทพระวิหารเป็นของกัมพูชา หรือพูดง่ายๆ ก็คือเราให้อำนาจอธิปไตยเป็นเพียงแค่ซากปรักหักพังแต่มิได้ยกดินแดนให้ พื้นที่ทับซ้อนจึงอยู่ตรงบริเวณพื้นที่ที่รองรับตัวปราสาทพระวิหาร แต่ในขณะเดียวกัน เราได้มีหนังสือตั้งข้อสงวนสิทธิ์ที่จะเรียกคืนตัวปราสาทในอนาคตโดยได้กระทำต่อหน้าสมาชิกของสหประชาชาติผ่านรักษาการเลขาธิการของสหประชาชาติในเวลานั้น
ตามหนังสือของกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2505 กับทั้งมติคณะรัฐมนตรีลงวันที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2505 เราไม่ได้ยกดินแดนโดยรอบและดินแดนใต้ตัวปราสาทให้แก่กัมพูชา แต่เราให้กัมพูชาเข้ามาใช้อำนาจในบริเวณที่ตัวปราสาทโดยเว้นด้านช่องบันไดหักเพื่อให้กัมพูชาได้เข้ามาได้ และประเทศไทยได้ล้อมรั้วลวดหนามยาว 7,000 เมตร ครอบตัวปราสาทพระวิหารคิดเป็นเนื้อที่ทั้งหมด 150 ไร่ เรายังได้จัดทำป้ายทั้งภาษาไทย ภาษาอังกฤษ และภาษาฝรั่งเศส โดยมีเนื้อหาใจความว่า นี่คือเขตอาณาบริเวณปราสาทพระวิหาร จากคำสัมภาษณ์ของจอมพลสฤษดิ์ จอมพลถนอม และจอมพลประภาส ให้การตรงกันว่า เราไม่ได้ยกดินแดนแต่เราให้เขมรใช้ที่ดินที่รองรับตัวปราสาทกับทั้งอำนาจอธิปไตยที่ตัวปราสาทเป็นของกัมพูชา (ชั่วคราว) ตามคำตัดสินของศาลโลกภายใต้การสงวนสิทธิ์และไม่ยอมรับคำตัดสิน
ด้วยเหตุนี้ ผมจึงขอเตือนนายกฯ หญิงยิ่งลักษณ์ว่าเรามิได้ยกดินแดนโดยรอบให้กับกัมพูชาแต่อย่างใด และการออกมาตรการคุ้มครองชั่วคราวของศาลโลกอันเกิดขึ้นจากความต้องการของกัมพูชาที่จะให้ไทยถอนทหารออกจากพื้นที่ การที่ศาลมีอำนาจในการตีความนี้เป็นการรู้เห็นเป็นใจทั้งฝ่ายกัมพูชาและศาล เมื่อเราเดินทางไปศาลเพื่อแก้ข้อกล่าวหาของกัมพูชา ศาลกลับยกคำคัดค้านของฝ่ายไทย (อันนี้เป็นเพราะข้าราชการกระทรวงการต่างประเทศบางคนทำสำนวนอ่อน)
อย่างไรก็ดี แผนผังที่ปรากฏตอนท้ายของการออกมาตรการคุ้มครองชั่วคราวของศาลนั้น ฝ่ายกระทรวงการต่างประเทศของกัมพูชาจับยัดมือให้ศาลโลก กัมพูชาจึงได้เปรียบไทยและประเทศไทยของเราอาจสูญเสียดินแดน การที่ท่านนายกฯ หญิงเรียกประชุมรัฐสภาเพื่อขอความเห็นและมติเรื่องการถอนทหารออกจากพื้นที่ตามคำสั่งของมาตรการคุ้มครองชั่วคราวของศาลนั้น ย่อมเป็นการสุ่มเสี่ยงต่อการเสียดินแดนอย่างยิ่ง เพราะประเทศไทยทั้งรัฐบาลคุณชวน หลีกภัย และคุณทักษิณ ชินวัตร ต่างยอมรับแผนที่ 1:200,000 ให้มีผลผูกพันตามกฎหมายระหว่างประเทศ อันมีผลมาจากการทำความตกลงไทย-ลาว MOU 43 และ TOR 46
ดังนั้นศาลโลกและโดยการสนับสนุนจากหลักฐานอย่างแข็งขันของกัมพูชาและการทำสำนวนอ่อนด้อยของฝ่ายไทย ศาลโลกย่อมเข้าใจว่าประเทศไทยยินดีใช้แผนที่เก๊มาตราส่วน 1:200,000 ที่ไม่ใช่ผลงานของคณะกรรมการปักปันเขตแดนฯ และศาลโลกเมื่อ พ.ศ. 2505 ก็ไม่เคยตัดสินแผนที่และเส้นเขตแดนบนแผนที่เก๊เลย แต่คราวนี้ประเทศไทยจะต้องสูญเสียดินแดนและอับอายขายหน้าไปทั่วโลก เพราะเรานำแผนที่เก๊ไปใช้ต่อประเทศเพื่อนบ้านให้มีผลผูกพันดังที่กล่าวมาข้างต้น ศาลโลกต้องเข้าใจต่อไปว่าการที่ฝ่ายกัมพูชาเสนอแผนที่มาตราส่วน 1:200,000 ระวางดงรักเข้าสู่การพิจารณาของคณะกรรมการมรดกโลก และศาลโลกก็เป็นเพราะว่าไทยยอมรับแผนที่ตาม MOU 43 และ TOR 46 กับทั้งที่มีประจักษ์พยานว่าฝ่ายไทยได้ยอมรับแผนที่แล้วจากการไปทำความตกลงไทย-ลาว
ผมจึงอยากขอเสนอให้ท่านนายกฯ หญิงกล้าตัดสินใจยกเลิกความตกลงไทย-ลาว MOU 43 และ TOR 46 เพื่อแก้ไขสถานการณ์และอย่าไปศาลโลกเลย เพราะศาลโลกเป็นศาลที่อยุติธรรมกับประเทศไทยเสมอมา อนึ่ง ผมไม่อยากให้ประเทศไทยอันเป็นที่รักของพวกเราชาวไทย ต้องสูญเสียดินแดนเพื่อเป็นการเฉลิมฉลองที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระชนมายุครบ 84 พรรษาเลย เพราะจะเป็นเรื่องน่าอายระดับที่ไทยยังต้องสูญเสียดินแดนอีกในปัจจุบัน
โดย เทพมนตรี ลิมปพยอม 15 พฤศจิกายน 2554
.......................................................................
