เอเจนซี – พ่อที่นอนป่วยหนักรอวันสุดท้ายของชีวิต ถามลูกสาวคนเล็กว่าวันแรกที่โรงเรียนเป็นอย่างไรบ้าง ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากที่ได้เห็นความปรารถนาสุดท้ายเป็นจริง พ่อที่ภาคภูมิใจก็สิ้นลม
แอนดี้ คอมบ์ วัย 36 ปี รักษาสัญญาว่าจะอยู่จนกว่าจะได้เห็นเฮเลนาเข้าเรียนที่เอลสัน อินแฟนต์สในแฮมป์เชียร์ อังกฤษ หลังจากเริ่มต้นทำเคมีบำบัดในเดือนมีนาคม
เขายืนยันว่าโรคร้ายจะต้องไม่มาพรากโอกาสในการมีส่วนร่วมในวันสำคัญของลูกสาววัย 5 ขวบ หกเดือนต่อมาเขาทำตามสัญญานั้น
“หลังกลับจากโรงเรียนวันแรก เฮเลนาคลานขึ้นไปบนเตียง นั่งข้างๆ และกอดแอนดี้
“ฉันบอกเขาว่า ‘แอนดี้ ลูกมาหา ลูกเพิ่งไปโรงเรียนวันแรก’
“‘แอนดี้ตอบเสียงเบาหวิวว่าอยากมีแรงมากพอจะกอดลูกได้
“วันรุ่งขึ้น เขาจับมือและกระซิบคำสุดท้ายว่า 'ผมรักคุณ’
“เขามีกำลังใจและเข้มแข็งมาก หลายคนอาจหมดอาลัยตายอยากเมื่อรู้ว่าเป็นเนื้องอกในสมอง แต่เมื่อไม่กี่เดือนนี้เอง เขายังพูดเรื่องออกไปทำงานอาสาสมัครอยู่เลย สำหรับฉัน แอนดี้คือคนพิเศษ” เอ็มมา วัย 37 ปี เล่าถึงสามีผู้จากไป
ระหว่างการต่อสู้กับเนื้อร้าย แอนดี้เข้ารับการบำบัดด้วยเคมีและผ่าตัดใหญ่ 1 ครั้ง
เขาได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งสมองหนึ่งเดือนหลังจากพบกับเอ็มมา และหมอบอกว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ได้แค่ 10 ปีเท่านั้น แต่ทั้งคู่ตัดสินใจแน่วแน่ที่จะใช้ชีวิตร่วมกันโดยพยายามทำให้ทุกอย่างเป็นปกติที่สุด
ทั้งคู่มีลูกด้วยกัน 3 คนคือเฮเลนา 5 ขวบ, มาร์ติน 7 ขวบ และคริสตี้ 10 ขวบ
“ถ้าไม่ได้เห็นงานวิวาห์ของลูก เขายืนยันว่าจะไม่ยอมจากไปไหนเด็ดขาดนอกจากจะได้เห็นวันสำคัญอื่นๆ ของลูก นั่นคือการไปโรงเรียนวันแรก
“แอนดี้เป็นผู้ชายที่เข้มแข็งและเด็ดเดี่ยว และเป็นพ่อที่ทุ่มเทที่สุด
“เขาอดทนจนเฮเลนากลับมาจากโรงเรียนวันแรก ฉันดีใจกับเขาที่เขาสามารถรักษาสัญญาของตัวเอง
“พ่อของแอนดี้เสียเพราะมะเร็งในสมองเมื่ออายุ 44 ปีเหมือนกัน เขาไม่อยากให้ลูกๆ ต้องเจ็บปวดเหมือนเขา แต่ฉันอยากมีลูก
“ฉันรักเขามาก ฉันรู้ว่าวันหนึ่งจะต้องสูญเสียเขาไป แต่วันนี้ฉันมีตัวแทนของเขาแล้วถึงสามคน และฉันหวังว่าจะทำหน้าที่ในการอบรมเลี้ยงดูลูกๆ อย่างดีที่สุดเพื่อเขา
“ช่วงเวลา 2-3 ปีสุดท้าย เราพยายามปลูกฝังความทรงจำเกี่ยวกับแอนดี้ให้ลูกๆ
“ลูกทุกคนมีตุ๊กตาหมีที่ช่วยกันทำกับแอนดี้ในวันคริสต์มาสปีแรกของตัวเอง เมื่อใดก็ตามที่คิดถึงพ่อ พวกเขาจะมีตุ๊กตาหมีของพ่อ
“แม้ไม่หายเศร้า แต่พวกเขายังได้กอดหมีและคิดถึงพ่อ”
นับจากเดือนมกราคม แอนดี้ได้รับการดูแลแบบประคับประคอง และย้ายไปสถานพักฟื้นโรแวนส์เมื่อวันที่ 2 เดือนนี้
“ฉันอยู่กับเขาทั้งวันทั้งคืนในช่วง 9 วันสุดท้าย ลูกๆ เข้าใจว่าพ่อกำลังจะจากไป แต่ก็รับรู้ว่าที่บ้านยังมีแม่อยู่เหมือนเดิม”
ครอบครัวของแอนดี้บอกเพื่อนๆ ให้สวมเสื้อผ้าสีสันสดใสและผูกไทลายเจ็บที่สุดเท่าที่จะหาได้มาร่วมพิธีศพตามที่แอนดี้สั่งเสียไว้
“เขาเป็นนักสู้ตัวจริง”
ASTVผู้จัดการออนไลน์ 1 ตุลาคม 2554
