ผู้เขียน หัวข้อ: ฟ้าประทาน ต้องคำสาป ถูกช่วงชิง-สารคดี-เนชั่นแนลจีโอกราฟฟิก  (อ่าน 907 ครั้ง)

pani

  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 756
    • ดูรายละเอียด

ภาพ : ฟ้าประทาน ต้องคำสาป ถูกช่วงชิง
ภาพโดย : จอห์น สแตนเมเยอร์
คำบรรยายภาพ : คริสตชนชาวอาหรับในจอร์แดนปีนเขาใกล้ริมฝั่งแม่น้ำจอร์แดนเพื่อสวดอธิษฐานใต้ไม้กางเขนในสัปดาห์สมโภช พระคริสตเจ้าทรงสำแดงองค์

ภาคสามของมหากาพย์การเดินเท้าท่องโลกเพื่อตามรอยบรรพชน นำผู้เขียนท่องดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของสามศาสนา อันได้แก่ ยูดาห์ คริสต์ และอิสลาม

เยรูซาเลมไม่ใช่นครแห่งสงคราม แอฟเนอร์ กอเรน ยืนยันหัวชนฝาในเรื่องนี้

เราย่ำเท้าเดินใต้ฟ้ายามเช้าที่ไร้เมฆในดินแดนเลแวนต์  เลียบไปตามทางระบายน้ำเสียที่ไหลเชี่ยวเป็นฟองฟอดมาจากเยรูซาเลม ธารน้ำเสียเน่าเหม็นนี้ไหลลัดเลาะเป็นระยะทาง 36 กิโลเมตรสู่ทะเลเดดซี เราเดินตามทางน้ำทิ้งประหนึ่งการจาริกแสวงบุญรูปแบบหนึ่ง กอเรน นักโบราณคดีชั้นแนวหน้าคนหนึ่งของอิสราเอล คิดอย่างนั้น

"เกิดเหตุขัดแย้งรุนแรงมาแล้ว 700 ครั้งนับตั้งแต่เยรูซาเลมก่อตั้งขึ้น" เขาเหลียวหลังมาบอกระหว่างแทรกตัวฝ่าฝูงนักท่องเที่ยวทางศาสนาในเขตเมืองเก่า "แต่ก็มีช่วงปลอดสงครามยาวนานหลายช่วงที่ผู้คนอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขด้วยนะครับ "

เรามาด้วยกันสามคน

กอเรนเป็นชาวเยรูซาเลมโดยกำเนิด ปัญญาชนผมเผ้ากระเซอะกระเซิงผู้นี้มีเชื้อสายยิว ส่วนบัสซาม อัลมูฮาร์ สหายและช่างภาพชาวปาเลสไตน์ เป็นมัคคุเทศก์เดินเท้าผู้ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยจากเขตเวสต์แบงก์ ผมมาร่วมเดินกับทั้งสองหลังเดินเท้าขึ้นเหนือมาเป็นเวลา 381 วันจากทวีปแอฟริกา โดยเริ่มออกเดินจากต้นกำเนิดทางชีววิทยาของมนุษยชาติในริฟต์แวลลีย์ของเอธิโอเปีย  และเข้าสู่ดินแดนที่ก่อเกิดเกษตรกรรม การประดิษฐ์ภาษาเขียน และความเชื่อว่าด้วยเทพสูงสุดหรือเอกเทวนิยมนั่นคือดินแดนพระจันทร์เสี้ยวอันอุดมสมบูรณ์ (Fertile Crescent) การเดินทางของผมเป็นส่วนหนึ่งของโครงการชื่อ เดินเท้าท่องโลกออกจากอีเดน (Out of Eden Walk) โดยมีเป้าหมายเพื่อเดินตามรอยเส้นทางของบรรพบุรุษยุคหินผู้ค้นพบโลกใบนี้ ผมตั้งใจจะรอนแรมเป็นเวลาเจ็ดปีจนลุถึงซอกมุมสุดท้ายบนพื้นพิภพที่เผ่าพันธุ์ของเราดั้นด้นไปถึง ซึ่งก็คือติ่งด้านใต้สุดของทวีป อเมริกาใต้

การเดินเลาะทางระบายน้ำเสียของพวกเราน่าเร้าใจพอๆกับพิลึกพิลั่น  กอเรนอยากบำบัดน้ำเสียเหล่านี้ให้กลายเป็นน้ำดี (ประเทศเยอรมนีให้คำมั่นว่าจะให้ทุนสร้างโรงบำบัดน้ำเสีย) และสร้างเส้นทาง "สีเขียว" ยาวหลายกิโลเมตรที่ทอดไปตามแนวหุบเขาในตำนานที่ซึ่งเยรูซาเลมก่อกำเนิดขึ้นเมื่อ 5,000 ปีก่อน เส้นทางเดินเท้าดังกล่าวจะแผ่กิ่งก้านจากเขตเมืองเก่าผ่านทะเลทรายที่กล่าวถึงในพระคริสตธรรมคัมภีร์ ความที่ต้องตัดผ่านแนวพรมแดนระหว่างอิสราเอลกับเขตเวสต์แบงก์ เส้นทางเดินเท้าดังกล่าวน่าจะเป็นเหมือนสะพานเชื่อมชีวิตของชาวปาเลสไตน์กับชาวอิสราเอล ส่วนลำน้ำที่ได้รับการบำบัดก็อาจช่วยให้เกิดสันติภาพขึ้นระหว่างปรปักษ์สำคัญแห่งตะวันออกกลางคู่นี้

"การจาริกนี้จะแตกต่างออกไปในหลายระดับครับ” กอเรนบอกและเสริมว่า “มันอาจจะทอดไปตามเส้นทางสำคัญทางศาสนาและวัฒนธรรมก็จริง แต่ยังเชื่อมโยงชาวปาเลสไตน์กับอิสราเอลเข้าด้วยกันในแบบที่จับต้องได้มากๆ และแน่นอนว่าจะมีน้ำสะอาดด้วย" กอเรนบอก

เราเริ่มออกเดินจากกลุ่มโบราณสถานของสามศาสนา [อิสลาม คริสต์ และยิว] ที่ต่างก็นับถืออับราฮัม ได้แก่ โดมศิลา (Dome of Rock) หมู่ยอดแหลมของวิหารแห่งที่ฝังพระศพศักดิ์สิทธิ์ (Church of the Holy Sepulchre) และกำแพงตะวันตก (Western Wall) อันสูงตระหง่าน   เราเดินเหงื่อท่วมไปตามท้องถนนไร้ร่มเงาในย่านชุมชนชาวปาเลสไตน์  เลาะเลียบไปตาม ทางน้ำผ่านเนินเขาร้อนแล้ง คูระบายน้ำที่โอบล้อมวิหารยุคศตวรรษที่หก และสนามฝึกยิงปืนของกองทัพอิสราเอล เมื่อเข้าสู่หุบผาชันอับลม เราต้องหายใจทางปากเพื่อให้กลิ่นเหม็นพอทำเนาลงบ้าง สองวันต่อมา เราก็มาถึงที่หมายปลายทาง นั่นคือทะเลเดดซีที่ทอดตัวอยู่ระหว่างอิสราเอลกับจอร์แดน

"ลัทธิเอกเทวนิยมถือกำเนิดขึ้นที่นี่ครับ" กอเรนบอกผมบนยอดผาที่มองออกไปเห็นผืนน้ำสีน้ำตาลแดง "เมื่อเราคิดค้นเกษตรกรรมขึ้นมาได้ ก็ไม่จำเป็นต้องมีผีสางนางไม้ประจำอยู่ตามบ่อน้ำพุ หรือเทพาอารักษ์ที่สถิตอยู่ตามป่าเขาลำเนาไพรอีกต่อไป”

คงเหลือแต่เพียงปริศนาสูงสุด [เป็นต้นว่า จักรวาลก่อกำเนิดขึ้นได้อย่างไร] เท่านั้น

ความฝันของกอเรนดูช่างเป็นไปไม่ได้  ทำไม่ได้จริง และไร้เดียงสา  (หลายสัปดาห์ต่อมา การสู้รบระหว่างปาเลสไตน์กับอิสราเอลจะประทุขึ้นอีกรอบ จรวดจะพุ่งผ่านท้องฟ้า อิสราเอลจะบุกเข้าสู่ฉนวนกาซา "เหตุการณ์แบบนี้ทำให้ผมต้องถอยหลังเข้าคลองไปอีกอย่างน้อยสองปี" กอเรนจะทอดถอนใจ "แต่ผมจะรอ")  จะว่าไปแล้ว บรรพบุรุษของเราคงเดินหน้าสู่ดินแดนใหม่ๆกันแบบนี้ในยุคอรุณรุ่งแห่งอารยธรรม พวกเขาต้องฝ่าฟันอุปสรรคเลวร้ายจนน่าขันครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดระยะเวลา 2,500 ชั่วรุ่นอันหลากล้นไปด้วยความล้มเหลว ท้อแท้สิ้นหวัง หายนะ และวิกฤติศรัทธาประดามี

ถึงกระนั้น ก็เป็นที่แน่นอนว่า การเดินหน้าต่างหากคือสิ่งสำคัญที่สุด

 เรื่องโดย พอล ซาโลเพก
มกราคม