เห็นด้วยที่จะเข้มงวดในการออกใบอนุญาตขับขี่ให้กับคนที่เป็นโรคบางโรค เช่น โรคลมชัก โรคทางตา โรคทางสมอง โรคทางจิตเวช
จากกรณีที่ผู้อำนวยการโรงเรียนแห่งหนึ่ง ในจังหวัดหนองบัวลำภู เกิดอาการลมชักขณะขับรถ จนพุ่งชนนักเรียนบาดเจ็บและเสียชีวิตหลายคน ส่งผลให้กรมการขนส่งทางบก และแพทยสภา หันมาปัดฝุ่นเรื่องการออกใบอนุญาตขับขี่เข้มงวดมากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะคนที่มีโรคประจำตัวบางโรค เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีก
นพ.สัมพันธ์ คมฤทธิ์ เลขาธิการแพทยสภา กล่าวว่า เห็นด้วยที่จะเข้มงวดในการออกใบอนุญาตขับขี่ให้กับคนที่เป็นโรคบางโรค เช่น โรคลมชัก โรคทางตา โรคทางสมอง โรคทางจิตเวช ที่ผ่านมาแพทยสภาเคยหารือกับราชวิทยาลัยต่าง ๆ ได้ข้อสรุป และเสนอไปยังกรมการขนส่งทางบกนานแล้ว แต่ยังไม่มีความคืบหน้า ดังนั้นหากอธิบดีกรมการขนส่งคนปัจจุบันให้ความสำคัญหยิบยกเรื่องนี้มาพิจารณาและหารือกับแพทยสภานับเป็นเรื่องที่ดี
ด้าน พล.อ.ต.นพ.อิทธพร คณะเจริญ รองเลขาธิการแพทยสภา บอกว่า สุขภาพที่สำคัญกับความปลอดภัยมีอยู่ประมาณ 5 เรื่อง คือ สมอง ตา หู หัวใจ และโรคเบาหวาน นอกจากนี้ยังมีโรคอื่นอีก เช่น โรคพิษสุราเรื้อรัง การใช้ยานอนหลับ โรคทางจิตเวช โรคเหล่านี้ในต่างประเทศต้องได้รับการดูแลเป็นพิเศษ เช่น โรคลมชักต้องรักษาอย่างน้อย 2 ปี จึงขับขี่รถได้ แต่ต้องได้รับยาและมีแพทย์ดูแล โรคทางตา ทางหู หัวใจ โรคเบาหวาน ก็เช่นกันคนไข้ต้องได้รับการตรวจร่างกาย และดูแลทุกปี เมื่อคนไข้ปลอดภัย ประชาชนเดินถนนก็ปลอดภัย ส่วนคนที่ปกติแข็งแรงไม่มีโรค การตรวจอาจผ่านไปเลย แต่คนที่มีปัญหาอาจจะต้องต่อใบขับขี่บ่อยขึ้น เพื่อความปลอดภัยของตัวเขาเอง เพราะเวลาเกิดเหตุมักจะเสียชีวิตหรือพิการด้วย
แพทยสภาเคยส่งข้อเสนอไปให้กรมการขนส่งทางบก ตั้งแต่ปี 2551 หลังจากนั้นมีการทวงถามตลอดไปในปี 2552 2554 และ 2556 ว่าเรื่องไปถึงไหนอย่างไร สิ่งที่ได้รับทราบ คือ อยู่ระหว่างดำเนินการ ทำการเก็บข้อมูลต่าง ๆ และหาความเป็นไปได้เพราะการปรับเกณฑ์ใหม่จะกระทบต่อการทำงานของหลายภาคส่วน และต้องแก้ไขกฎระเบียบหลายข้อ ซึ่งทางกรมการขนส่งทางบกไม่ได้นิ่งนอนใจ
ล่าสุดได้คุยกับอธิบดีกรมการขนส่งทางบก เมื่อช่วงเข้าวันที่ 12 มิ.ย. และนัดกันว่าจะประชุมในเรื่องนี้วันอังคารที่17 มิ.ย. โดยที่แพทยสภาจะให้ข้อเท็จจริงทางวิชาการ และกรมการขนส่งทางบกอาจจะต้องไปพิจารณาว่าจะปฏิบัติได้อย่างไร แต่การดำเนินการตรงนี้ต้องเกิดธรรมาภิบาลด้วย คืออาจจะไม่จำเป็นต้องเหมือนประเทศต่าง ๆ ในโลก แต่ต้องมีเกณฑ์ปลอดภัยที่สุดว่าเป็นอย่างไร หรือปรับลดหย่อนอย่างไรให้ปฏิบัติได้จริง ไม่กระทบการขับขี่ แต่ควรจะต้องเริ่มเพราะเราแลกด้วยชีวิตคนมาหลายคนแล้ว
เดิมแพทยสภาเน้นรถสาธารณะเป็นหลัก คือคนขับรถทัวร์ รถนักเรียน เพราะเวลาเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตเยอะ ไม่รู้ว่าเป็นลมชักหรือเป็นเบาหวานขาดยาหรือไม่ ดังนั้นมองว่าถ้าคุมรถใหญ่อุบัติเหตุน่าจะลดลง ส่วนรถส่วนบุคคลต้องไปคุยกันอีกครั้ง คือรถเล็กอาจจะมีหลักเกณฑ์บางข้อ แต่ถ้าเป็นโรคลมชัก อาจจะต้องห้ามขับรถทุกประเภทหากไม่รักษาตัวให้ดี
ดังนั้นฝ่ายกฎหมายของกรมการขนส่งทางบกต้องไปดูว่าควรทำอย่างไรต่อ แต่ควรนำเรื่องนี้แจ้งให้ผู้ปฏิบัติทุกคนรับทราบด้วย เช่น บริษัทรถทัวร์ทำได้หรือไม่ ผู้ขับขี่ทั่วไปทำได้หรือไม่ ความปลอดภัยของคนขับขี่ และประชาชน กับค่าใช้จ่ายที่ต้องเสียไป ต้องเรียนว่าไม่ใช่เรื่องง่าย
อนาคตถนนจะปลอดภัยหรือไม่อยู่ที่ผู้ขับขี่ ทุกคนอาจต้องเสียค่าตรวจร่างกายเพิ่มขึ้น ไม่่ใช่แก้ไขที่ปลายเหตุ พอเสียชีวิตแล้วมาออกข่าว คือ ทุกครั้งที่แพทยสภาทำหนังสือไปยังกรมการขนส่งทางบก คือ ตอนที่เกิดข่าว หลังจากนั้นก็เหมือนไฟไหม้ฟาง อยากถามว่าโรคต้องห้ามอันตรายถึงเวลาหรือยังที่ควรจะคุ้มครองทั้งคนป่วยและคนเดินถนน ถึงเวลาหรือยังที่ต้องพิจารณาเรื่องนี้ หรือจะให้ตายกี่คนหลักเกณฑ์นี้ถึงจะออกได้.
นวพรรษ บุญชาญ : รายงาน
เดลินิวส์ 14 มิถุนายน 2557
