ผู้หญิงสวยคนหนึ่งถูกข่มขืน เธอไปแจ้งความกับตำรวจ ด้วยหน้าตาอิดโรย

ตำรวจ : ไหน เล่าซิว่า เรื่องราวมันเป็นไง
หญิงสาว : มันมาคนเดียวค่ะ มันลากหนูเข้าไปในดงกล้วย

ตำรวจ : แล้วไงต่อ
หญิงสาว : มันใช้มือจับมือทั้งสองมือของหนูเอาไว้

ตำรวจ : แล้วไงอีก
หญิงสาว : อีกมือมันก็กดคอ

ตำรวจ : จากนั้นล่ะ
หญิงสาว : จากนั้นก็ถกกระโปรง

ตำรวจ : เดี๋ยว...เดี๋ยว... มือหนึ่งจับมือคุณ อีกมือกดคอของคุณ
หญิงสาว : ค่ะ

ตำรวจ : แล้วมันเอามือไหนถกกระโปรงคุณล่ะ
หญิงสาว : (ยิ้มอายๆ) เปล่าค่ะ เรื่องถกกระโปรง..หนูเห็นมือโจรไม่ว่าง หนูก็เลยใช้มือของหนูเองค่ะ

1.เมื่อต้องเดินทางไกลควรหยอกล้อกันเพื่อไม่ให้คนขับหลับระหว่างขับรถ


2.ไม่ควรให้แฟนมานั่งตักระหว่างขับรถไม่งั้นอาจเกิดอุบัติเหตุได้


3.เมื่อขับรถไปนานๆอาจง่วงควรแวะพักผ่อนนอนหลับ


4.ถ้าแฟนอยากชมวิวไม่ควรนั่งบัง


5.ถ้าแฟนรบเร้าจะดูวิวควรอยู่ข้างหลังเธอจะได้ไม่บัง


6.หรือใช้วิธีนอนลงเพื่อเธอจะได้เห็นวิวชัดๆ


7.แต่ควรให้เธอได้พักสายตาบ้าง


8.นั่งรถนานๆควรให้เธอผ่อนคลายด้วยโยคะ


9.แต่ในรถแคบไปควรไปโยคะกันข้างนอก


หวังว่าเพื่อนๆคงนำไปใช้ในทริปพาแฟนไปขับรถเที่ยวกันนะ

กบ ฟุ้งซ่านตัวหนึ่งนั่งอยู่ข้างกำแพงวัด
ทุกเช้ามันเฝ้าดูพระออกเดินบิณฑบาตตั้งแต่เช้ามืด พอพระกลับมาถึงวัดเพื่อฉันเช้า…

กบมันนึกในใจ อยากเกิดเป็นพระ เป็น พระสบายดี มีคนถวายอาหารให้กินทุกวัน ..
เมื่อพระฉันเสร็จ ก็นำอาหารที่เหลือมากมายนั้นไปให้เด็กวัดกินต่อ แล้วเด็กวัดก็กินกันอย่าง เอร็ดอร่อย ..

ตอนนี้ กบเปลี่ยนใจ อยากเกิดเป็นเด็กวัด แล้ว เพราะสบายกว่าพระ
มันเห็นเด็กวัดหลายคนตื่นสายได้และไม่ต้องออกตามพระไปบิณฑบาตก็ได้ สบายกว่าเยอะเลย… เมื่อเด็กวัดกินเสร็จก็โกยเศษอาหารที่เหลือทั้งหมดให้หมาวัดไปกินแล้วเด็กวัดทุกคนก็ไปช่วยกันล้างจาน…

ถึงตอนนี้ กบเปลี่ยนใจ อยากเกิดเป็นหมาวัด แล้ว เพราะไม่ต้องล้างจานเหมือนเด็กวัด สบาย กว่า …
พอหมาวัดกินอาหารเสร็จก็แยกย้ายไปทำหน้าที่เฝ้าบริเวณวัดคอยเห่าคนแปลกหน้า… ฝูงแมลงวันก็บินมาตอมและกินเศษอาหารต่อจากหมาวัด

ถึงตอนนี้ กบเปลี่ยนใจ(อีกแล้ว) อยากเกิดเป็นแมลงวัน เพราะสบายที่สุดไม่ต้องทำอะไรเลย หนำซ้ำ ยังมีกองอาหารให้กินไม่มีหมดด้วย…

ขณะที่เจ้ากบฟุ้งซ่านกำลังคิดเพลินๆอยู่นั้น พอดีหันมาเห็นแมลงวันบินมาใกล้ๆ จึงใช้ลิ้นตวัดเอาแมลงวัน เข้าปากตัวเองกินโดยสัญชาตญาณ ..

ถึงตอนนี้ กบฟุ้งซ่านจึงบรรลุธรรมฉับพลัน
คิดได้ว่า เอ้อ เป็นตัวของเราเองนี่แหละ ดีที่สุดเลย

มีอยู่วันหนึ่ง วันนั้นเป็นวันที่นักเรียนเบื่อมากเพราะนักเรียนมาเรียนกันน้อย... พอดีชั่วโมงนั้นเป็นวิชาแนะแนว ครูเลยถามนักเรียนว่า

"ใครคิดว่าตัวเองโง่ ให้ยืนขึ้น" ครูก็ลองถามไปหยั่งงั้น เพราะรู้ว่าจะต้องไม่มีใครลุกอยู่แล้ว

มีเด็กนักเรียนคนหนึ่งยืนขึ้น ครูแปลกใจมากจึงถามว่า

"เธอคิดว่าตัวเองโง่เหรอ" ครูถาม

"เปล่าครับ"  นักเรียนบอก แล้วพูดว่า

"ผมสงสารครูครับ ผมยืนเป็นเพื่อนครูเฉยๆ"...

ที่ประเทศจีน
มีการขุดค้นพบซากสายโทรศัพท์ในระดับความลึก 50 เมตร
ทั่วประเทศต่างพากันฉลองดีใจ ด้วยเชื่อว่าเมืองจีนมีโทรศัพท์ใช้แล้วเมื่อ 50 ปีก่อน……..

ประเทศสหรัฐอเมริกา
จึงขุดดินบ้างให้ลึกกว่า 100 เมตร ก็พบซากสายโทรศัพท์เช่นกัน
ทั่วประเทศต่างพากันฉลองดีใจ ด้วยเชื่อว่าประเทศของตนมีโทรศัพท์ใช้แล้วเมื่อ 100 ปีก่อน……

ประเทศไทย
ก็คิดว่าน่าจะมีบ้าง
จึงขุดดินลงไประดับความลึก 200 เมตร
ปรากฏว่าไม่เจออะไร..??..

แต่......ทั่วประเทศต่างพากันฉลองดีใจ
ด้วยเชื่อว่าเมืองไทยมีโทรศัพท์ไร้สายใช้แล้ว เมื่อ 200 ปีก่อน………

จดหมายจากน้ำ…ถึง…พี่กรุง

         น้ำ รู้ว่าพี่กรุงไม่ต้องการน้ำแล้ว รู้แล้วว่าพี่มีความสุขดีโดยที่ไม่มีน้ำ แต่พี่กรุงจำได้หรือเปล่าว่าเราเคยมีความสุขกันมากขนาดไหน และน้ำรู้ว่าพี่ ไม่พอใจที่น้ำกลับมาหาพี่ ถึงแม้ที่ผ่านมา น้ำจะทำไม่ดีกับคนอื่นมา แต่น้ำอยากให้พี่รู้ไว้ น้ำใช้พวกเขาเป็นทางผ่านเพื่อมาหาพี่กรุง

         ตอน นี้น้ำทำได้ดีที่สุดก็แค่รออยู่รอบ ๆ ตัวพี่กรุง แต่ให้พี่รู้เอาไว้ว่า สักวันหนึ่ง น้ำจะเข้าไปหาพี่กรุงให้ได้ เราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืน น้ำอยากให้พี่กรุงรู้เอาไว้ว่า น้ำจะไม่ล้มเลิกความตั้งใจและตัดใจจากพี่กรุงเด็ดขาด ถึงแม้ผู้ใหญ่ของพี่จะพยายามผลักดันน้ำให้ออกห่างจากพี่กรุงก็ตาม แต่น้ำไม่แคร์ ถึงแม้ใครจะด่าน้ำว่าหน้าด้าน เบื่อน้ำ เกลียดน้ำก็ตาม น้ำก็จะไปอยู่กับพี่กรุงให้ได้ พี่กรุงคอยดูก็แล้วกัน

         ป.ล. ฝากบอกอินังทรายด้วยนะ ว่า "น้ำไม่ยอมง่าย ๆ หรอก" …
...
จดหมายจากพี่กรุง...ถึง...น้ำ

         น้ำ...พี่ อยากให้น้ำรู้ ทุกวันนี้พี่อยู่โดยไม่มีน้ำ พี่มีความสุขดีอยู่แล้ว น้ำจะมาอะไรตอนนี้ เชื่อเถอะ ยังไงพี่ก็ไม่มีความสุขหรอก น้ำไปตามทางของน้ำเถอะ พี่รู้ดีน้ำเป็นยังไง เอาเถอะนะ ถ้าน้ำดึงดันจะมา พี่ก็เข้าใจ จะมาก็มาเลย พี่รับได้...ฝันของพี่จะได้เป็นจริงสักที พี่จะได้ไม่ไปอยู่ไหน อยู่แต่กับน้ำนี่แหละ แต่ขอร้อง น้ำอย่าให้ความหวังพี่ว่าน้ำจะมา แล้วน้ำก็ไม่มา มัวแต่ไปขังอยู่กับคนอื่น ถ้าน้ำจะมา ขอให้มาเต็ม มาเคลียร์ให้มันจบ ๆ กันไปน้ำ ไม่ใช่ให้พี่คอยลุ้นว่าจะน้ำจะมาไม่มา มันทรมานนะน้ำ อย่าทำกับพี่เหมือนที่น้ำทำกับคนอื่นเลย พี่เข้าใจนะ ถึงแม้ชีวิตพี่ขาดน้ำไม่ได้ แต่เราต่างคนต่างอยู่เถอะ ถ้าพี่ต้องการน้ำเมื่อไหร่พี่จะเปิดก๊อกเอง...

         ป.ล.ตอนนี้ ทราย เค้าดูแลพี่ดีอยู่แล้ว
...
จดหมายตอบจากน้ำ

         พี่ จ๋า พี่ไม่รักน้ำแล้วหรอพี่หนีน้ำมาทำไม น้ำอุตส่าห์รอนแรมผ่าน....นครสวรรค์ อยุธยา ปทุมธานี เพื่อมาหาพี่ที่ กทม. แต่พี่ก็กีดกันน้ำทุกวิถีทาง ไม่ให้น้ำได้เจอกับพี่ แถมยังกันไม่ให้น้ำเข้าบ้านพี่อีก พี่ไม่นึกถึงวันเก่า ๆ ที่เราเคยเล่นสงกรานต์ด้วยกันอย่างมีความสุขเหรอ น้ำจำได้ดี วันที่พี่ต้องการน้ำมาก ต่อให้แพงแค่ไหนพี่ก็สู้ แต่ตอนนี้น้ำใกล้จะถึงบ้านพี่ แต่พี่ก็ขับรถหนีน้ำไปบนทางด่วนอีก

         ป.ล.สุดท้ายนี้ น้ำจะรออยู่ที่บ้านพี่สัก 2 เดือนนะคะ
...
จดหมายจากทรายถึงน้ำ

ถึง: นังน้ำ!

         ทราย อยากให้น้ำรู้ไว้นะ ว่าน้ำเป็นเพียงอดีตของพี่กรุง! ทรายจะทำทุกวิถีทาง เพื่อกีดกันน้ำ..ไม่ให้พบกับพี่กรุง ผู้ใหญ่เค้าก็เห็นดีเห็นชอบกับทราย ..ให้ทรายคอยกันน้ำไปทางอื่น และถึงแม้ว่า ผู้ใหญ่เค้าจะบอกว่า "เอาอยู่" แต่น้ำก็ยังไม่ยอมหยุดที่จะทำลายทรายและพี่กรุง ขอร้องเถอะนะน้ำ อย่ามาทำให้ใครต่อใครต้องชอกช้ำ เพราะน้ำไปมากกว่านี้เลย T^T

         "ทรายสัญญาจะดูแลพี่กรุงให้ดีที่สุด" และไม่ว่าน้ำจะลดละ หรือไหลบ่า ท่วมทุ่งซักกี่ลูกบาศ์กเมตรก็ตาม ทรายก็จะคอยหนุน และเปลี่ยนน้ำให้ไปทางอื่นให้ได้!

ทราย
...
จดหมายจากพี่กรุงถึงทราย

         ถึง พี่กับทรายเราจะรู้จักกันได้ไม่นาน ... แต่พี่ก็ขอบคุณจริง ๆ ทรายต้องเจอกับอะไรมากมายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตพี่ ทั้งน้ำ ทั้งฝน ทั้งคลื่น ที่คอยมาก่อกวนทราย ขอบคุณที่เป็นที่พึ่งให้กับพี่

         ป.ล.พี่กับน้ำใกล้จะเคลียร์กันจบแล้ว ขอให้ทรายอดทนอีกสักพักนะ

จาก พี่กรุง
...
จดหมายจากพี่ทะเลถึงน้ำ

ถึง...น้องน้ำ

         พี่ อยากจะบอกน้องน้ำว่า พี่ยังรอน้องน้ำอยู่ทุกลมหายใจ เมื่อเขารังเกียจไม่มีใครต้องการแล้วเราจะอยู่ทำไมให้เขาขับไล่ไสส่ง กลับมาอยู่ในที่ของเราเถอะ พี่กรุงเขากำลังหลงอยู่กับ แสง สี เสียง ก็ปล่อยเขาอยู่กับนังทรายต่อไปก็แล้วกัน กลับมาไว ๆ นะ พี่ทะเลรออยู่ และจะรอตลอดไป

         "รักน้องน้ำสุดหัวใจ"

จาก ... พี่ทะเล
...

มีอยู่วันหนึ่ง วันนั้นเป็นวันที่นักเรียนเบื่อมากเพราะนักเรียนมาเรียนกันน้อย...

พอดีชั่วโมงนั้นเป็นวิชาแนะแนว ครูเลยถามนักเรียนว่า
"ใครคิดว่าตัวเองโง่ ให้ยืนขึ้น" ครูก็ลองถามไปหยั่งงั้น เพราะรู้ว่าจะต้องไม่มีใครลุกอยู่แล้ว

มีเด็กนักเรียนคนหนึ่งยืนขึ้น ครูแปลกใจมากจึงถามว่า
"เธอคิดว่าตัวเองโง่เหรอ" ครูถาม

"เปล่าครับ"  นักเรียนบอก แล้วพูดว่า
"ผมสงสารครูครับ ผมยืนเป็นเพื่อนครูเฉยๆ"...

ผมเคยไปกินข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
ผมสังเกตเห็นว่าบริกรที่มารับออร์เดอร์มีช้อนอยู่ในกระเป๋าเสื้อ
พอผมมองไปทั่วๆจึงเห็นว่าบริกรในร้านมีช้อนอยู่ในกระเป๋าเสื้อกันทุกคน
ด้วยความสงสัยผมจึงถามเขาดู
"ขอถามหน่อยเถอะมีไว้ทำไมเนี่ยเห็นมีกันทุกคนเลย"
"ช้อนนี่หรือครับ"
"เจ้าของร้านเขาจ้างบริษัทที่ปรึกษามาเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของพนักงานน่ะครับ
เขาเก็บข้อมูลอยู่หลายเดือนแล้วก็บอกว่า
ลูกค้าจะทำช้อนตกมากว่าอย่างอื่นถึง ๗๓.๘๔%
ซึ่งตกประมาณ ๓ ครั้งต่อโต๊ะต่อชั่วโมง
ซึ่งถ้าพนักงานเราเตรียมการไว้ก่อนก็จะสามารถลดจำนวนครั้งที่จะต้องเดินกลับไปที่ครัว
และก็สามารถลดพนักงานที่ใช้ลงได้ ๑ คนต่อกะ"
พอเขาพูดเสร็จผมก็ได้ยินเสียงช้อนหล่นอยู่หลังผม
บริกรที่คุยอยู่กับผมก็หยิบช้อนในกระเป๋าเสื้อส่งให้ใหม่แล้วบอกว่า
"ผมจะหยิบอันใหม่เมื่อผมผมกลับไปที่ครัวแทนที่จะรีบเข้าไปหยิบในครัวเดี๋ยวนี้"
ผมรู้สึกประทับใจมาก

และเมื่อผมมองดูรอบๆอีกครั้งผมก็สังเกตเห็นด้ายเส้นเล็กๆห้อยออกมาจากช่องซิปกางเกงของ
บริกรทุกคน ด้วยความสงสัยผมจึงถามบริกรคนเดิมอีกครั้ง
"รบกวนอีกทีเถอะ ทำไมถึงต้องมีด้ายห้อยออกมาจากตรงนั้นด้วย"
"โอ้โฮเฮะ" เขาดูตื่นเต้นมาก "ผมไม่เคยเจอใครช่างสังเกตอย่างคุณเลยนะครับ
จริงๆแล้วไอ้นี่ก็เป็นผลงานของบริษัทที่ปรึกษาเจ้าเดิมนั่นแหละ
เขาบอกว่ามันทำให้เราสามารถประหยัดเวลาที่ใช้ตอนเข้าห้องน้ำได้"
"ประหยัดได้ไง" ผมสงสัย
"ก็..." เขาอธิบาย "เราผูกด้ายนี่เข้ากับปลายไอ้นั่น คุณคงเข้าใจนะครับ แล้วพอจะฉี่เราก็แค่ดึงด้วยนี่ออกมามือก็ไม่เลอะ มันก็ประหยัดเวลาที่ต้องล้างมือไปได้
เขาว่ามันทำให้ประหยัดเวลาที่ต้องใช้ในห้องน้ำลงไปตั้ง ๗๖.๓๙% แน่ะ"
"อืม... ร้ายจริงๆ" ผมรู้สึกทึ่ง
"ว่าแต่ว่าไอ้ด้ายนั่นช่วยตอนเอาออกมา แล้วตอนเก็บเข้าไปล่ะจะทำไง?"
"เอ่อ..." เขากระซิบ
"ผมก็ไม่รู้ว่าคนอื่นเขาทำกันยังไง แต่ผมน่ะ...ใช้ช้อน"