เบ๊น: ทำไมคุณถึงสนใจเรื่องผีสางของเมืองไทย?
เนลสัน: ผมชอบเรื่องเหนือธรรมชาติอยู่แล้ว พอได้เดินทางมาเมืองไทย ประเทศที่ขึ้นชื่อเรื่องความเซอร์เรียล ผมเลยอยากรู้ว่าผีที่ปกติก็เซอร์เรียลอยู่แล้ว จะเซอร์ได้ถึงขนาดไหน


เบ๊น: ลุงทำความรู้จักกับผีไทยจากไหนเป็นแห่งแรก? หนังผี?
เนลสัน: การ์ตูนผีห้าบาทก่อนเลย ราคาถูกดี แถมอ่านแล้วติดหนึบ ผมชอบมากเพราะเป็นการ์ตูนที่มีความแอ็กชั่นสูง มีคนตายทุกตอน แล้วเหตุผลหรือโมติเวชั่นนี่ไม่ต้องเยอะ บางทีแค่ไปฉี่รดต้นไม้ ตัดมาอีกช่องนึง โดนบีบคอตายแล้ว เหนือความคาดหมายสุดๆ เซอร์เรียลยิ่งกว่าการ์ตูนของ Joan Cornella

อีกอย่างที่ผมชอบคือ มันสอดแทรกเรื่องผีไทยแบบ Traditional กลับกันถ้าไปดูหนังผีไทย ส่วนใหญ่จะเป็นยุคผีในยุค Contemporary หมดแล้ว 


เบ๊น: คิดยังไงกับผีไทยแท้ดั้งเดิม?
เนลสัน: ผีไทยมีความครีเอตสูงไม่ต่างจากคนไทย ผีที่บ้านไอนี่ชิดซ้ายไปเลย อย่างหมาป่าหรือแดรกคูลาน่าเบื่อมาก แค่โผล่มาก็เดาได้ทุกอย่างแล้ว แต่ผีไทยนี่โคตรเซอร์ไพรส์

ผีตัวแรกที่ผมรู้จักคือกระหัง

โห เห็นครั้งแรกก็อิมแพคทันที วิชวลดีมาก แต่งชุดไทยเดิมเรียบง่าย เปลือยท่อนบนโชว์ซิกซ์แพ็ค บินได้ด้วยอุปกรณ์ทำครัว แถมยังมีการ Challenge ตัวเองด้วยการหนีบอะไรก็ไม่รู้ที่หว่างขา ซึ่งไอยังงงอยู่เลยว่า จะเอาไปถ่วงไว้ทำไม ไม่มียังจะบินง่ายกว่า หรือเพราะแกต้องการฝึกฝนกล้ามเนื้อส่วนควอดริเซ็ปส์ (Quadriceps) อันนี้ผมกำลังหาข้อมูลเพิ่มเติม


เบ๊น: โอ้ ดูคุณจะศึกษาอย่างเอาจริงมากๆ
เนลสัน: เวลาผมเจออะไรที่น่าทึ่งก็มักจะลงลึกแบบนี้ ซึ่งกระหังก็พีคจริงๆ

นอกจากเรื่องรูปลักษณ์ ผมยังสนใจเรื่องความสามารถในการบินด้วยอุปกรณ์ทำครัวของกระหัง เพราะถ้าว่ากันตามหลักแล้ว รูปทรงของกระด้งไม่มีคุณสมบัติเป็นแอโรฟอยล์ (Aerofoil) อย่างปีกเครื่องบินหรือปีกนก ดังนั้นกระด้งจะไม่ทำให้เกิดแรงปฏิกิริยาตามกฎข้อที่สามของนิวตัน และยังทำให้แรงยกที่เกิดขึ้นต่ำ มีแรงเสียดทานสูงเกินกว่า...


เบ๊น: เอ่อ ผมว่าลุงจริงจังเกินไปแล้ว...
เนลสัน: ยังไม่หมด สมมติว่าปีกกระหังมีรูปทรงเป็นแอโรฟอยล์ ผมลองนำหลักการของแบร์นูลลี (Bernoulli’s Principle) มาประยุกต์เป็นสมการแรงยกไว้ดังนี้ (ยกไวท์บอร์ดขึ้นมา)
https://lh5.googleusercontent.com/g6v9mt0OY16BRPu3DjqQ1fUxHRid0hz1z_stn8NMLPVOrGVwoblp-jnzKM9sJi3faRLtZ-nq13Act2m9Qv5jVfIgyFZ00fi2U1oeI61xRpejYz-P8a1TuEK_uQb5jjBD8A

เบ๊น: ลุงครับ พอแล้ว
เนลสัน: ก็ได้


เบ๊น: เรามาพูดเรื่องผีไทยตัวโปรดของคุณดีกว่า
เนลสัน: ผมชอบกระสือที่สุดเลย


เบ๊น: ทำไมครับ
เนลสัน: กระหังต้องการปีกเพื่อบินตามหลักของฟิสิกส์ เปรตมีปากเล็กจึงส่งเสียงร้องค่อนข้างสูง ก็ถือว่าถูกต้องแล้วตามหลักกายภาพ แต่กระสือฉีกกฎเกณฑ์ทุกอย่างของมนุษย์

กระสือหลุดพ้นจากทุกตำรา ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ ก็ไม่สามารถให้คำจำกัดความมันได้ กระสือถอดหัวและอวัยวะภายในออกมาจากตัวได้อย่างปลอดภัย ชนิดที่ว่า ศัลยแพทย์ของ MIT ควรมาศึกษาเป็น Case Study แถมไส้กระสือยังมีปฏิกิริยาเรืองแสงได้ยาวนานโดยไม่ต้องอาศัยแหล่งพลังงาน ซึ่งเทคโนโลยีแบบนี้นาซ่ายังได้แต่ฝัน

แต่ที่ยอดเยี่ยมที่สุดคือกระสือบินได้โดยไม่ต้องอาศัยแรงแอโรไดนามิก หัวกับไส้ลอยได้โดยไม่ต้องพึ่งพาอะไรเลย! ผมเรียกมันว่า Minimal Aviation หรือการขับเคลื่อนทางอากาศยานแบบน้อยชิ้น

อาจเรียกได้ว่ากระสือเป็นอีกหนึ่งความสำเร็จในประวัติศาสตร์การบินของมนุษย์ ถัดจากเครื่องบินของสองพี่น้องตระกูลไรต์ ยานวอสตอค 1 ของ ยูริ กาการิน (Yuri Gagarin) และกระหังได้เลย


เบ๊น: ไม่นึกมาก่อนว่าผีบ้านไอจะยิ่งใหญ่ขนาดนี้
เนลสัน: ความสุดยอดของกระสือยังไม่จบ เพราะนอกจากกฎเกณฑ์ทางวิทยาศาสตร์แล้ว กระสือยังอยู่เหนือหลักการทางจิตวิทยาด้วย


เบ๊น: อย่างไรครับ?
เนลสัน: คิดดูว่าถ้าผมมีความสามารถอย่างกระสือ เช่น บินได้ด้วยน้ำหนักเบา ไม่ต้องพึ่งพาพลังงานจากการเผาไหม้ใดๆ หรือสายตาที่มองเห็นได้ในเวลากลางคืน ผมคงดีใจคุมสติไม่อยู่และเหาะเหิน ท่องเที่ยวไปทั่ว

ผมคงบินไปดูทุ่งลาเวนเดอร์ที่ฮอกไกโด บินไปดูพระอาทิตย์เที่ยงคืนที่เรคยาวิก หรือบินไปดูแสงเหนือออโรราที่แฟร์แบงก์สในอลาสก้า แต่กระสือไม่สนอะไรพวกนี้เลย กระสือสุขุมและมักน้อยมาก พอ Take Off จากร่าง เธอก็บินไปกินขี้เลย หักมุมสุดๆ! คือถ้าจะกินขี้เนี่ย เดินลงไปกินก็ได้มั้ง ไม่เห็นต้องถอดหัว หรืออาศัยพลังวิเศษอะไรเลย
 
ยูเคยได้ยินที่สไปเดอร์แมนพูดว่า “Great power comes with great responsibility” ไหม?

กระสือบอก “Fuck you Spiderman, I’m just gonna eat shit.”


เบ๊น: ฟังคุณพูดเรื่องผีสางอย่างอินจัดมาตั้งนาน อยากถามว่าแล้วตัวคุณอยากเจอผีที่เมืองไทยสักครั้งไหม
เนลสัน: ผมเคยเจอแล้ว


เบ๊น: หา? จริงเหรอ
เนลสัน: จริง


เบ๊น: ช่วยเล่าให้ฟังหน่อย
เนลสัน: ปีก่อนผมไปเที่ยวเมืองไทยและเข้าพักที่โรงแรมเล็กๆ ในต่างจังหวัด อยู่ๆ กลางดึกผมก็รู้สึกตัวตื่น เหลียวมองไปที่ปลายเตียง ‘เธอ’ ก็ยืนอยู่ตรงนั้นแล้ว เห็นครั้งแรกผมผิดหวังมาก


เบ๊น: ทำไมล่ะ?
เนลสัน: เธอไม่มีอะไรเหมือนผีไทยที่ผมอุตส่าห์ศึกษามาเลย เธอมาในแบบสมัยนิยม ผมยาว เสื้อขาว ตัวซีด ผมเข้าใจแหละ ว่าคนไทยชอบตามแฟชั่นเกาหลี-ญี่ปุ่น แต่ไม่นึกว่า ผีไทยก็เอากับเขาด้วย

 
เบ๊น: เฮ้ย ใจคอไม่คิดจะตกใจเลยเหรอ
เนลสัน: ไม่เลย เอาจริงๆ ผมดีใจด้วยซ้ำ

จะบอกอะไรให้นะ ถ้าคุณยังหนุ่มยังแน่นคุณก็อาจจะกลัวผี แต่สำหรับคนแก่อายุแปดสิบอย่างผม การเจอผีก็เหมือนได้ดูเทรลเลอร์ของอนาคตตัวเอง

ส่วนผี เธอเห็นท่าทางเริงใจของผมก็คงงงๆ แต่ก็พยายามคีปลุค สักพักเธอก็เริ่มพูดเสียงยานคาง น่ากลัว ประมาณว่า “ฉัน...สิง...อยู่...ที่...นี่...มา...นาน...แล้ว”


เบ๊น: แล้วคุณทำยังไง
เนลสัน: ผมบอก “โอ๊ย เดี๋ยวนี้ภาษาไทยผมไม่ค่อยแข็ง พูดภาษาอังกฤษได้ไหม” เธอมีท่าทีกระอักกระอ่วนเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ พูดว่า “I was here for so long and…” แล้วอยู่ๆ เธอก็หยุดไปสักพักและก็พูดใหม่ “I have been here for so long”

ผมเลยบอกผีว่า “ยูใจเย็นๆ นะ ยูเป็นผี ไม่ต้องกังวลเรื่อง Present Perfect มากหรอก ยูจะพูดอะไรก็ได้ ผมพร้อมฟังอยู่แล้ว ยูเป็นผีนะเว้ย” จากนั้นเธอก็ยิ้มๆ และดูผ่อนคลายขึ้น เธอค่อยๆ เล่าเรื่องราวให้ผมฟังว่ามาจบชีวิตที่นี่ได้อย่างไร ผมกล่าว “Sorry to hear that” เพื่อแสดงความเสียใจกับเธอ และถามว่า มีอะไรที่ผมช่วยเหลือได้ไหม เธอขอร้องให้พรุ่งนี้ผมช่วยทำบุญกรวดน้ำให้เธอหน่อย ผมบอก โอเค สบายมาก สิ้นประโยคเธอก็ยิ้ม กล่าว “Thank you very much” และหายไป


เบ๊น: ความรู้สึกต่อเหตุการณ์ครั้งนั้น
เนลสัน: โห ประทับใจมาก คือถ้าไอเจอผีฝรั่งคงต้องไปเรียก Exorcist มาปราบให้วุ่นวาย แต่กับผีไทย เราสามารถรับมือกับเขาบางตนได้ด้วยตัวเอง จะทำบุญ กรวดน้ำ หรือสวดมนต์ก็ว่าไป ถือเป็นการเผชิญกับผีแบบ DIY มาก

เอ้อ พูดถึงขอส่วนบุญ ผมอยากจะให้คำแนะนำผีไทยอย่างหนึ่งว่า ถ้าคุณเป็นผีและอยากได้ส่วนบุญจากคนแปลกหน้า คุณควรหาวิธี Approach เป้าหมายคุณเสียใหม่ คือพวกผีที่มีความแค้นส่วนตัวจะหลอกหลอนคู่กรณีของคุณก็ทำไปเถอะ แต่กับคนแปลกหน้าแบบกรณีผมเนี่ย ปรากฏตัวมาดีๆ ก็ได้ แทนที่จะหลอก ผมขอแนะนำให้ทำ Q&A แทน คือคิดให้ดีสิ คุณเป็นผี คุณเป็นพวกเหนือโลก คุณรู้อะไรที่มนุษย์ไม่รู้เยอะแยะเลย แล้วพวกเราเองก็มีคำถามอยู่ในใจเต็มไปหมด เช่น หวยงวดหน้าออกอะไร สวรรค์-นรกมีจริงไหม มนุษย์ต่างดาวอยู่ที่ไหน ใครกันแน่ที่อยู่เบื้องหลังการลอบสังหารเจเอฟเค สถานการณ์การแทรกแซงยูเครนตะวันตกของสหรัฐฯ จะจบลงอย่างไร ฯลฯ แต่คุณต้องไม่ทำให้เขาตกใจ คุณปรากฏตัวดีๆ ง่ายๆ ก็ได้ จากนั้นคุณก็บอกอัตราแลกเปลี่ยนเลย สวดมนต์ให้หนึ่งคำถาม กรวดน้ำให้สองคำถาม ส่วนตักบาตรหรือสังฆทานนั้นต้องดูตามน้ำหนัก แค่นี้รับรองคุณได้บุญเพียบ เห็นไหม ได้ผลกว่าการหลอกหลอนอีก คุณต้องคิดบ้าง คุณเป็นผีสมัยใหม่แล้ว ต้องทำตัวมีเหตุผล มี Logic ไม่ใช่เซอร์เรียลแบบกระสือกินขี้


เบ๊น: งั้นถ้าผมย้อนถามคุณว่า ในตอนเจอผีครั้งที่แล้ว ถ้ามีโอกาสคุณอยากจะถามอะไรกับผีสาวตนนั้น
เนลสัน: ทำไมกระหังแม่งบินได้โดยไม่ต้องใช้ปีกแอโรฟอยล์…

http://minimore.com/b/talk-with-nelson/1#

หมอสูติผู้ชำนาญการ PV เรื่องสตรีเจนจบไม่มีสอง
กิริยากรุ้มกริ่มมิเป็นรอง เรื่องคู่ครองอาจมากมายไม่ธรรมดา
หลังสู้ฟ้าหน้าสู้perinium ความรู้เปี่ยมตรง Pelvic และต้นขา
Forcep Vac N/L หรือซีซาร์ นอนลงมาตรงนี้พี่ลุยเอง

หมอผ่าตัดหัตถการเชี่ยวชาญนัก ไม่ต้องพักอึดทนคนมันเจ๋ง
ถ้าสงสัยไม่พูดพล่ามแต่ทำเพลง งานมันเร่งเปิดมาดูให้รู้กัน
พูดกระโชกโฮกฮากโคตรปากหนัก แต่น่ารักเท่ห์เถื่อนนะหมอศัลย์
กิริยาท่าทางอาจดุดัน หากโกรธกันมีดบินต้องทำใจ

อายุรกรรมคุณชายนายละเอียด ดูเคร่งเครียดจู้จี้ขี้สงสัย
โรคจะRare very Rareสักเพียงใด ยังเก็บไว้ไม่ตัดทิ้งเฉี่ยนทุกตัว
สติปัญญาเลิศล้ำสมล่ำลือ มีหนังสือแฮริสันกลั่นเต็มหัว
ดูเรียบร้อยอ่อนโยนไปทั้งตัว จะน่ากลัวก็ตอนบลัฟกลับหาเรา

Eye Skin ถิ่นคุณหนูหรูเริ่ดยิ่ง งามทุกสิ่งเส้นใหญ่ไม่อับเฉา
ของแบรนด์เนมประดับมือประดับเท้า บ้านเรารวยช่วยไม่ได้ไม่เคยจน
หมอรังสีมีชีวิตปิดในห้อง นั่งสอดส่องFilm X-rayแล้วพิมพ์ผล
ไม่พูดจาพบหน้าประชาชน กลายเป็นคนที่โลกลืมว่าเคยมี
เขียนคำตอบรอบคอบอ่านเป็นตั้ง แต่คนสั่งดันไม่ดูผลเสียนี่
ตื่นมาทำ MRI กลางราตรี มีชีวีอยู่กับคลื่นและเงาดำ

ENTชีวิตชิดกับรู ส่องแต่หูจมูกคอเหมือนเข้าถ้ำ
เหม็นกลิ่นปากลำบากเหมือนมีกรรม มันยังทำอ้วกใส่เราน่าเศร้าใจ

กุมารแพทย์เจ้าแม่จอมคำนวณ อัตราส่วน Dose ยาอย่าให้เขว
หมอที่พบไม่เพศหญิงก็เป็นเกย์ แพทย์หนุ่มเท่ห์หายไปไหน I don't Know
เรียบร้อยนุ่มลุ่มลึกรู้สึกไว เด็กร้องไห้ต้องตีความห้ามโมโห
ถึงอยากด่าพ่อมันว่า'ไอ้โง่' ก็ต้องโชว์ความโอบอ้อมออกมาแทน

หมอดมยานั่งหง่าวเฝ้าหัวเตียง รอฟังเสียงศัลย์ต่อว่าน่าเบื่อแสน
คนไข้เบ่งbowelมันบวมไส้มันแน่น ถึงจะแค้นที่มันด่าข้าต้องทน
สวมหมวก Mask ปิดบังกายา จะโบ๊ะหน้าทาตาไม่เกิดผล
ถึงน่ารัก-อัปลักษณ์แต่ละคน พอเดินปนกันมาหน้าคล้ายกัน

เรื่องพื้นที่ของ รพศ/รพท
ทำไมบึงกาฬ และตะกั่วป่า ถูกจัดอยู่พื้นที่พิเศษ
แต่เชียงคำ และแม่สอด ที่อยู่ชายแดนไม่ได้

อาทิตย์ที่แล้วเป็นวันเกิดของผม เป็นเช้าที่ผมตื่นมาแล้วรู้สึกไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่ จากนั้นผมก็เลยลงไปทานอาหารเช้า โดยหวังว่าภรรยาผมจะแฮปปี้เบิร์ดเดย์กับผม แล้วก็มีของขวัญเล็กๆสักชิ้นให้

แต่กลับกลายเป็นว่าเธอไม่แม้แต่จะอรุณสวัสดิ์ผม ลืมไปได้เลยเรื่อง แฮปปี้เบิร์ดเดย์ อ่ะ ผมก็คิดเอาว่า เอาน่านี่แหละการแต่งงาน แต่ลูกผมไง พวกเค้าจะจำวันนี้ได้

แต่ลูกผมก็ลงมาทานข้าวข้างล่างแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรซักคำเลย จากนั้นผมก็ไปออฟฟิศไปทำงาน ด้วยความรู้สึกต่ำต้อย และค่อนข้างแย่

พอผมไปถึงออฟฟิศ เจน เลขาผมก็เข้ามาทักว่า ' สวัสดีค่ะเจ้านาย ' แล้วก็
' สุขสันต์วันเกิดนะคะ '

ผมก็รู้สึกดีที่ว่าอย่างน้อยก็มีซักคนที่จำวันเกิดผมได้น่า จากนั้นผมก็ทำงานไปเรื่อยๆจนถึงบ่ายโมง แล้วเจน ก็มาเคาะประตูห้องผมแล้วถามว่า

' วันนี้ช่างเป็นวันที่อากาศดีจริงๆเลย แล้ววันนี้ก็เป็นวันเกิดเจ้านายด้วยทำไมเราไม่ไปกินข้าวเที่ยงกัน สองต่อสอง แค่ฉันกับคุณ '

พอได้ยินอย่างนั้น ผมก็ตอบไปว่า ' แน่นอนสิ นั่นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ผมได้ยินตั้งแต่เช้าเลยนะ '

จากนั้นเราก็ไปทานข้าวเที่ยงกัน แต่เราไม่ได้ไปที่เราไปกินกันตามปกติ เจนเลือกร้านที่ค่อนข้างเงียบๆ ( เป็นส่วนตัว)หน่อย แล้วเราก็เลือกโต๊ะเฉพาะไว้ เราก็สั่งมาร์ตินี่มาดื่มกันคนละสองแก้ว

จากนั้นระหว่างทางกลับไปออฟฟิศ เจนบอกกับผมว่า ' วันนี้ช่างเป็นวันที่อากาศดีจริงๆเลย เราคงไม่ต้องรีบกลับไปที่ออฟฟิศจริงๆใช่ มั้ยเนี่ย '

ผมก็ตอบไปว่า ' อืม คงไม่จำเป็นมั้ง ว่าแต่ เจน คุณคิดว่าไงล่ะ '

เจนเลยตอบว่า ' งั้นแวะไปอาพาร์ทเม้นชั้นก่อนมั้ยล่ะ อยู่แค่ตรงหัวมุมด้านหน้านี่เอง '

พอเราไปถึงอาพาร์ทเม้นของเจน เจนก็บอกกับผมว่า ' บอสค่ะคุณคงไม่ว่าอะไรใช่มั้ยถ้าฉันจะเข้าไปในห้องนอนซักพักนึงก่อน แล้วจะกลับ มาหาบอสนะคะ '

ผมก็ตอบ ' โอเค ' ไปแบบตะกุกตะกัก ไม่มั่นใจ

เจนก็เข้าไปในห้องของหล่อนแป๊ปนึง จากนั้นเธอก็ออกมา พร้อมกับเค๊กวันเกิดก้อนใหญ่ พร้อมกับ ภรรยาผม ลูกๆผม เพื่อนๆของผมเป็นขโยง เพื่อนร่วมงาน แล้วทุกคนก็ร้อง เพลงสุขสันต์วัน เกิดให้ผม.. แล้วผมก็นั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น บนโซฟาของเจน...........

แบบเปลือยกายอยู่.......

http://www.pantip.com/cafe/siam/topic/F12285683/F12285683.html

สาวน้อยเข้าไปสารภาพบาปกับหลวงพ่อ
“หลวงพ่อคะ ลูกมาสารภาพบาป”

“มีอะไรว่าไปเลยลูก”

“ลูกส่องกระจกวันละสองครั้ง ทุกครั้งลูกบอกตัวเองว่า เธอช่างสวยเสียนี่กระไร
เป็นบาปมากใช่ไหมคะ ที่หลงความสวยของตัวเอง”

หลวงพ่อชำเลืองมองสาวน้อย แล้วบอกว่า
“ไม่บาปหรอกลูก มันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดน่ะลูก”

หลังจากเฝ้าดูยอดขายที่ตกต่ำลงมา 3 เดือนของไก่ทอดเคนตั๊กกี้ ผู้พันแซนเดอร์ส (คนคิดสูตร KFC) ได้โทรศัพท์หา
พระสันตปาปาเพื่อขอความช่วยเหลือ

พระสันตปาปากล่าวว่า "พ่อจะช่วยอะไรลูกได้บ้าง"

ผู้พันตอบ "ผมอยากให้คุณพ่อช่วยเปลี่ยนบทสวดประจำวันจาก 'ขอบคุณพระเจ้าที่ประทานขนมปังให้แก่เรา' เป็น
'ขอบคุณพระเจ้าที่ประทานไก่ทอดให้แก่เรา' ถ้าหากคุณพ่อทำได้นะ ผมจะบริจาคให้วาติกัน 10 ล้านดอลลาร์"

พระสันตปาปาตอบ "พ่อเสียใจนะลูก นั่นเป็นบทสวดของพระผู้เป็นเจ้า พ่อเปลี่ยนแปลงไม่ได้หรอก"


...หลังจากนั้นอีกเดือนหนึ่งยอดขาดก็ตกต่ำลงกว่าเก่าอีก ผู้พันเริ่มเครียดจึงโทรหาพระสันตปาปาอีกครั้ง

"ฟังนะครับคุณพ่อ ผมต้องการความช่วยเหลือของท่านมาก ผมจะบริจาค 50 ล้านดอลลาร์ ถ้าท่านเปลี่ยน คาถาในบทสวดจาก 'ขนมปัง' เป็น 'ไก่ทอด' เท่านั้นเอง"

พระสันตปาปาตอบกลับมาว่า "ลูกเริ่มทำให้พ่อลังเลแล้วนะ ผู้พันแซนเดอร์ส โบสถ์สามารถใช้เงินที่ลูกบริจาคทำประโยชน์แก่สาธารณชนได้มากมาย แต่พ่อคงต้องขอยืนกราน นั่นเป็นบทสวดของพระผู้เป็นเจ้าพ่อคงเปลี่ยนแปลงไม่ได้"
ผู้พันแซนเดอร์สต้องผิดหวังกลับไปอีกครั้ง

...แต่เมื่อสองเดือนผ่านไป พร้อมกับยอดขายที่ย่ำแย่ถึงขีดสุด
"คุณพ่อครับ นี่เป็นคำขอร้องครั้งสุดท้าย ถ้าพ่อเปลี่ยนคำในบทสวดจาก 'ขนมปัง' เป็น 'ไก่ทอด' ผมจะบริจาคให้สำนักวาติกัน 100 ล้านดอลลาร์"

พระสันตปาปาตอบ "ขอเวลาพ่อคิดก่อนนะ แล้วพ่อจะติดต่อกลับไป"

วันต่อมาพระสันตปาปาเรียกประชุมบิชอปทั้งหมดในคณะและเริ่มแถลงว่า

"พ่อมีทั้งข่าวดีและข่าวร้ายนะ ข่าวดีคือ KFC กำลังจะบริจาคเงิน ให้สำนักวาติกันของเรา 100 ล้านดอลลาร์"
เหล่าบิชอปต่างพากันปลาบปลื้มกับข่าวดีนี้ บิชอปท่านหนึ่งจึงถามถึงข่าวร้ายบ้าง

พระสันตปาปาตอบ "ข่าวร้ายก็คือ เราคงต้องยกเลิกสัญญากับบริษัทขนมปังฟาร์มเฮาส์แล้วน่ะสิ"

ขาสวยใช่ไหมค่ะ...........



ยืนนานๆ ก็เมื่อยกันบ้าง.............



ได้เวลาจ่ายตังค์แล้ว มองไรค่ะ...



อ๊าย....ขาสวยนะย่ะหล่อน...........

๑๑. Goodรัก ถ้าฟังด้วยหู คือ คำบอกลา ถ้าอ่านด้วยตา คือ คำบอกรัก

๑๒. เสียตัวไม่เป็นไร อย่าเสียใจก็เป็นพอ

๑๓. ฉันไม่เคยหึงเลย เวลา แฟนเก่าควงคนใหม่ เพราะแม่ฉันสอนเสมอว่า ควรบริจาคของเล่นที่ไม่ใช้แล้วแก่คนด้อยโอกาส...

๑๔. ในโคม...มีแต่ไฟ ในใจ...มีแต่เธอ

๑๕. กูไม่โกรธ ไม่เกลียด แต่กู..จำทุกรายละเอียดที่มึงทำ

๑๖. สงสัยเนื้อคู่กู ไม่มีที่เกิด

๑๗. ขอเชือกหน่อย มาผูกใจเธอ

๑๘. ไม่ได้ตั้งใจจะมีชู้ แต่เสน่ห์ที่มีอยู่ มันดลบันดาล

๑๙. รักเธอเสมอ ถ้า...ไม่เจอคนใหม่

๒๐. ไม่มีแฟนก็ไม่ตาย แต่ถ้ามีแล้วต้องควาย ปล่อยมันไปตายซะดีกว่า
........................................................