This section allows you to view all posts made by this member. Note that you can only see posts made in areas you currently have access to.
Topics - rabb
121
« เมื่อ: 25 มีนาคม 2010, 02:13:26 »
เรื่องมีอยู่ว่า ชายคนหนึ่งเพิ่งจะเข้าพักในโรงแรม เขาเห็นคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งอยู่ในห้อง
จึงตัดสินใจส่ง e-mail ให้กับภรรยา
แต่เขาดันพิมพ์ e-mail address ของภรรยาผิดไป
และได้ทำการส่ง e-mail นั้นไปโดยที่ไม่ได้เอะใจอะไรเลย!
ในขณะนั้น...ณ. ที่แห่งหนึ่งในเมืองใหญ่
แม่ม่ายคนหนึ่งเพิ่งจะกลับจากพิธีฝังศพสามี เธอตัดสินใจเข้าไปตรวจ ดู e-mail
โดยหวังว่าจะมีข้อความแสดงความเสียใจจากญาติๆ
และเพื่อนฝูงส่งมาให้กำลังใจ
หลังจากเธอได้อ่านข้อความแรกจบลง เธอก็หมดสติล้มลงทันที
ลูกชายของเธอก็วิ่งเข้ามาในห้อง เห็นแม่นอนนิ่งตาค้างอยู่ที่พื้น
โดยได้จ้องมองไปที่จอคอมพิวเตอร์ ลูกชายได้เห็นข้อความเขียนไว้ว่า
To : ภรรยาที่รักของผม
Subject : ผมถึงเรียบร้อยแล้วน่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง!
ผมรู้ว่าคุณจะต้องแปลกใจเป็นอย่างมากที่ได้รับข่าวนี้
ที่นี่มีคอมพิวเตอร์ด้วยล่ะ! และพวกเราก็ได้รับอนุญาตให้ส่ง e-mail
ถึงคนที่เรารักได้หนึ่งคน ผมเพิ่งจะมาถึง และ Checked in เรียบร้อยแล้ว
ตอนนี้ทุกอย่างได้เตรียมพร้อมไว้หมดแล้วเพื่อรอต้อนรับ
คุณที่จะมาถึงในวันพรุ่งนี้..........................?
รัก...คิดถึงเสมอ ....รีบมาล่ะ.....พวกเรารออยู่น่ะ
ปล. ถ้าให้ผมรอคุณนาน คุณยังไม่มาหาผมสักที คืนนี้ผมจะไปรับคุณเองล่ะนะ ที่รัก !
122
« เมื่อ: 22 มีนาคม 2010, 00:45:54 »
Four expectant fathers were in the hospital waiting room, while their wives were in labor.
The nurse tells the first man, "Congratulations! You're the father of twins!"
"What a coincidence! I work for the Twins baseball team!"
The nurse returns and tells the second man, "You are the father of triplets!"
"Wow, what a coincidence! I work for 3M Corporation!"
When the nurse tells the third man that his wife has given birth to quadruplets.
"Another coincidence! I work for Four Seasons Hotel!"
At this point, the fourth guy faints. When he comes to, the others ask what's wrong.
"What's wrong?! I work for Seven-Up!"
123
« เมื่อ: 19 มีนาคม 2010, 17:29:24 »
แม่โกหกผม 8 ครั้งในชีวิต
1. เรื่องเริ่มขึ้นตอนเมื่อผมเป็นเด็กๆ ผมเกิดในครอบครัวยากจน
ครอบครัวของเราจนมากจนต้องอดข้าวบ่อยๆ
เมื่อไหร่ก็ตามเมื่อ ถึงเวลากินข้าว
แม่จะแบ่งข้าวมาให้ผม เพิ่มขึ้นอีก
พร้อมทั้งพูดว่า "ลูกต้องกินข้าวเพิ่มขึ้นนะ ส่วนแม่ไม่ค่อยหิว"
นี้ เป็นครั้งแรกที่แม่โกหกผม
2. เมื่อผมเติบโตขึ้น คุณแม่เพียรพยายามหาเวลาว่างไปตกปลาในแม่น้ำ
เพื่อว่าผมจะได้กินอาหารที่มีประโยชน์ต่อการเจริญเติบโตของผม
แม่ต้มปลาที่ตกมาได้ทำเป็นซุปให้ผมกิน
ในขณะที่ผมกินแกงต้ม ปลา..แม่จะนั่งข้างๆ ผม
แทะกิน เศษเนื้อปลาที่ติดอยู่ตามก้างปลาหลังจากที่ผมไ ด้กินเนื้อปลาไปแล้ว
ผมรู้สึกตื้นตันใจมาก..ผมพยายามแบ่งเนื้อปลาให้แม่
แต่ แม่ปฎิเสธทันควันพร้อมกับกล่าวว่า
"ลูกกินเถอะ...แม่ไม่ค่อยชอบกินเนื้อปลา" นี่เป็นครั้งที่ 2 ที่แม่โกหกผม
3. เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม เราต้องใช้เงินเพิ่มมากขึ้น
แม่ต้องหารายได้พิเศษด้วยการรับงานเล็กๆ น้อยจากโรงงานมาทำที่บ้าน
บางครั้งผมตื่นขึ้นมาตอนตี 1 หรือตี 2...ผมยัง เห็นแม่กำลังทำงาน
" แม่ครับ...นอนเถอะครับมันดึกมากแล้ว พรุ่งนี้แม่ต้องไปทำงานอีก"
แม่ยิ้มกับผมพูดว่า "ลูกนอนต่อก่อนนะ...แม่ยังไม่เหนื่อย...นอนไม่หลับ"
ครั้ง ที่ 3 แล้วที่แม่โกหกผม
4. ตอนเมื่อใกล้จบชั้นมัธยมผมต้องไปสอบเป็นวันสุดท้าย
แม่อุตส่าห์หยุดงานไปเป็นเพื่อนและเพื่อเป็นกำลังใจให้ผม
มัน เป็นวันที่แดดร้อนมากๆ...แม่ต้องรอผมอยู่หลายชม.
เมื่อ ผมทำข้อสอบเสร็จ...รีบออกมาหาแม่
เห็นแม่ผมมีเหงื่อออก ท่วมตัว..
แต่ท่านกลับรินน้ำเย็นที่เตรียมมาให้ผมดื่ม
ผมเห็นแม่รู้สึกเหนื่อยและร้อนจึงขอให้แม่ดื่มน้ำก่อน
แม่พูดขึ้นว่า "ลูกดื่มเถอะ....แม่ยังไม่กระหายน้ำ"
นั่นเป็นครั้งที่ 4 ที่แม่โกหกผม
5. หลังจากที่พ่อผมล้มป่วยและเสียชีวิต
คุณแม่ที่น่าสงสารต้องทำงานหนักขึ้นเพื่อหารายได้มาจุนเจือครอบครัว
แต่ก็ ยังไม่ค่อยเพียงพอไม่ว่าคุณแม่จะพยายามมากขึ้นเพียงไร
คุณลุง ที่อยู่ข้างๆ บ้านท่านเป็นคนดี
พยายามมาช่วยเหลือ ครอบครัวเราเสมอ....เช่นซ่อมแซมบ้านที่ผุพัง..ฯลฯ
เพื่อนบ้านเห็นครอบครัวลำบากมากก็แนะนำให้แม่แต่งงานใหม่
แต่แม่ยืนกรานไม่เห็นด้วย แม่พูดกับผมว่า
"แม่มีลูกอยู่ทั้งคน ...แม่ไม่ต้องการความรักอีก"
แม่โกหกผมเป็นครั้ง ที่ 5 แล้ว
6. ในทื่สุดผมก็เรียนจบและมีงานทำ
ผมอยากให้แม่ซึ่งตราก ตรำทำงานหนักมาตลอดได้พักผ่อนบ้าง
แต่แม่ไม่ยอม .....กลับไปตลาดทุกเช้า
ขายผักที่หามาได้เพื่อ เลี้ยงชีพทั้งๆ ที่ผมพยายามส่งเงินมาให้แม่
(ผมต้องไปทำงานในเมืองที่ห่างไกล)
แม่ผม ไม่ค่อยยอมรับเงินผม..บางครั้งยังส่งเงินกลับคืนให้ผมอีก
แม่ พูดกับผมว่า "แม่มีเงินพอใช้แล้ว...ลูกควรเก็บเงินไว้สร้างฐานะ"
แม่ โกหกผมเป็นครั้งที่ 6
7. เพื่ออนาคตที่ก้าวหน้า..
ผมตัดสินใจเรียนต่อ ปริญญาโทด้วยทุนของมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงในอเมริกา
เมื่อผมเรียนจบก็ได้ งานทำที่นั่นและมีเงินเดือนค่อนข้างสูง
เมื่อทำงานไปได้สักพัก...ผมอยากให้แม่ผมมาอยู่กับผมที่อเมริกา
เพื่อ ว่าแม่จะได้หยุดทำงาน...พักผ่อนให้สบายในบั้นปลายของชีวิต
แต่ แม่ผมไม่อยากรบกวนผม...บอกผมว่า "แม่ไม่คุ้นเคยกับชีวิตต่างแดน"
ครั้ง ที่ 7 แล้วซินะที่แม่โกหกผม
8. เมื่อแม่แก่ตัวลงไปเรื่อยๆ..
ในที่สุดแม่ก็เป็น มะเร็งและต้องเข้ารับการผ่าตัดที่โรงพยาบาล
ผมลา งานแล้วรีบบินกลับมาหาแม่สุดที่รักทันที
แม่ผมนอนพักฟื้นอยู่ บนเตียงเมื่อผมไปถึง
น้ำตาผมไหลอาบแก้ม เมื่อเห็นแม่ซึ่งผ่ายผอมและดูทรุดโทรมลงอย่างมาก
แม่ รู้สึกดีใจมากที่เห็นผม....พยายามยิ้มอย่างสดชื่น ด้วยความลำบาก
ผมรู้ ดีว่าแม่ได้ฝืนความเจ็บปวดรวดร้าวอย่างสุดฝืน
จาก โรคมะเร็งร้ายที่ลามไปทั่วทั้งตัว
ผมโอบกอดแม่พร้อมกับ ร้องไห้ด้วยความสงสาร
หัวใจผมในขณะนั้นเศร้าหมองและเจ็บปวดอย่างที่สุด
แม่พยายามปลอบผมด้วย เสียงที่แหบพร่าและสั่นเครือ
"ลูกรักของแม่...เห็น หน้าลูกแม่ไม่รู้สึกเจ็บแล้ว"
นี่เป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โกหก
และเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตของแม่ที่โกหกผม
แม่ที่ผมรักและบูชามาตลอดชีวิตได้ปิดตาลงและจากผมไปอย่างไม่มี วันกลับ
หลังจากที่เธอกล่าวคำโกหกครั้งที่ 8 จบลง
เราทำงานมากไปหรือมัว แต่คิดเรื่องอื่นจนหลงลืมสิ่งนี้.
แปลและเรียบเรียงจาก English Forward Mail -"mother's 8 lies"
124
« เมื่อ: 12 มีนาคม 2010, 22:40:39 »
Four nurses all decided to play a joke on the doctor they worked for, whom they all felt was an arrogant jerk. Later in the day, they all got together on break and discussed what they had done to the doctor.
The first nurse said, "I stuffed cotton in his stethoscope so he couldn't hear."
The second nurse said, "I let the mercury out of his thermometers and painted them all to read 106 degrees."
The third nurse said, "Well, I did worse than that. I poked holes in all of the condoms that he keeps in his desk drawer."
The fourth nurse fainted.
.............................................why? ha
125
« เมื่อ: 09 มีนาคม 2010, 21:25:02 »
Three expectant mothers were sitting in the obstetrician's waiting room.
Two of the ladies began to chat about their pregnancies, and their due dates and such.
One of the women said to the other, "I happen to know that my baby is going to be a boy, because when my baby was conceived, my husband was on top."
Replied the other woman, "Oh! That must mean that I'm going to have
a girl, because when my baby was conceived, I was on top."
The third woman suddenly burst noisily into tears.
Concerned, the other two ladies turned to her and asked, "My heavens, what ever is wrong?"
The third woman wailed tearfully, "I'm afraid that I may be having
a puppy!"
...............ฮา ฮา ฮา
126
« เมื่อ: 06 มีนาคม 2010, 23:11:12 »
Five doctors went duck hunting one day. Included in the group were a general practice (GP) physician, a pediatrician, a psychiatrist, a surgeon and a pathologist.
After a time, a bird came winging overhead. The first to react was the GP
who raised his shotgun, but then hesitated.
"I'm not quite sure it's a duck," he said, "I think that I will have to get
a second opinion." And of course by that time, the bird was long gone.
Another bird appeared in the sky thereafter. This time, the pediatrician
drew a bead on it. He too, however, was unsure if it was really a duck in
his sights and besides, it might have babies. "I'll have to do some more
investigations," he muttered, as the creature made good its escape.
Next to spy a bird flying was the sharp-eyed psychiatrist. Shotgun
shouldered, he was more certain of his intended prey's identity. "Now, I
know it's a duck, but does it know it's a duck?" The fortunate bird
disappeared while the fellow wrestled with this dilemma.
Finally, a fourth fowl sped past and this time the surgeon's weapon pointed
skywards. BOOM!! The surgeon lowered his smoking gun and turned
nonchalantly to the pathologist beside him. "Go see if that was a duck, will
you?"
..................?
127
« เมื่อ: 05 มีนาคม 2010, 14:05:42 »
A lecturer in a Medical school was tutoring a class on 'Observation.'
He took out a jar of yellow-colored liquid. "This," he explained, "is urine. To be a doctor, you have to be observant to color, smell, sight, and taste."
After saying this, he dipped his finger into the jar and put it into his mouth. His class watched on in amazement, most, in disgust. But being the good students that they were, the jar was passed, and one by one, they dipped one finger into the jar and then put it into their mouth.
After the last student was done, the lecturer shook his head. "If any of you had been observant, you would have noticed that I put my 2nd finger into the jar and my 3rd finger into my mouth."
................ฮา.......................
128
« เมื่อ: 04 มีนาคม 2010, 14:00:21 »
This old man in his eighties got up and was putting on his coat.
His wife says, "Where are you going?"
He said, "I'm going to the doctor."
And she said, "Are you sick?"
"No" he said, "I'm going to get me some of those new Viagra pills."
So his wife gets out of her rocker and puts on her coat.
He said," Where are you going?"
She said, "I'm going to the doctor too."
He said, "why?"
She said, "If you're going to start using that rusty old thing I'm going to get a tetanus shot.
...........ฮากันหน่อย....................
129
« เมื่อ: 03 มีนาคม 2010, 00:57:58 »
A psychiatrist was conducting a group therapy session with four young mothers and their small children.
You all have obsessions," he observed.
To the first mother, he said, You are obsessed with eating. You've even named your daughter Candy.
He turned to the second Mom. Your obsession is with money. Again, it manifests itself in your child's name, Penny.
He turns to the third Mom. "Your obsession is alcohol. This too manifests itself in your child's name, Brandy.
At this point, the fourth mother gets up, takes her little boy by the hand and whispers "come on Dick, we're leaving."
................................ ฮา.......................................................
.....................psychiatrist ช่วยอธิบายทีมันเป็นยังไง..................................
130
« เมื่อ: 03 มีนาคม 2010, 00:46:28 »
A psychiatrist was conducting a group therapy session with four young mothers and their small children.
You all have obsessions," he observed.
To the first mother, he said, You are obsessed with eating. You've even named your daughter Candy.
He turned to the second Mom. Your obsession is with money. Again, it manifests itself in your child's name, Penny.
He turns to the third Mom. "Your obsession is alcohol. This too manifests itself in your child's name, Brandy.
At this point, the fourth mother gets up, takes her little boy by the hand and whispers "come on Dick, we're leaving."
................................ฮา.......................................................
.....................psychiatrist ช่วยอธิบายทีมันเป็นยังไง..................................
131
« เมื่อ: 02 มีนาคม 2010, 22:20:43 »
คุณหมอแท้จริง ศิริพานิช เลขาธิการมูลนิธิเมาไม่ขับ ส่งข้อเขียนคารวะอาจารย์หมอวิทุรคนดีที่จากไป ผู้คิดริเริ่มโครงการเมาไม่ขับและศูนย์นเรนทร พ.ศ.นี้ ถ้าเอ่ยถึงมูลนิธิเมาไม่ขับ คงไม่มีใครไม่รู้จัก แต่ถ้าถามถึงผู้อยู่เบื้องหลัง ผู้ที่มีส่วนผลักดันให้เกิดมูลนิธิเมาไม่ขับขึ้น น้อยคนนักที่จะรู้ว่า นายแพทย์วิทุร แสงสิงแก้ว อดีตปลัดกระทรวงสาธารณสุข คือบุคคลสำคัญที่เป็นผู้วางรากฐานให้องค์กรแห่งนี้เจริญเติบโต ทำงานรับใช้สังคมมา 14 ปี จวบจนถึงปัจจุบัน
ผมยังจำได้ดีสมัยที่นายแพทย์วิทุร เป็นอธิบดีกรมการแพทย์ ท่านเป็นผู้บริหารที่มีวิสัยทัศน์ที่กว้างไกล โดยเฉพาะ ประเด็นเรื่องอุบัติเหตุ นายแพทย์วิทุรมองว่าเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้คนไทยเสีย ชีวิตมากแต่หมอในสมัยนั้นไม่สนใจเรื่องนี้เลย ท่านจึงได้ก่อตั้งสถาบันการแพทย์ด้านอุบัติเหตุและสาธารณภัยขึ้นซึ่งรวมไป ถึงศูนย์นเรนทร เพื่อทำการศึกษาวิจัยข้อมูล และทำงานบูรณาการเชิงรับ ในการช่วยเหลือผู้บาดเจ็บจากอุบัติเหตุร่วมกับองค์กรภาคเอกชนอย่างมูลนิธิ ป่อเต็กตึ๊ง มูลนิธิร่วมกตัญญู
จากการดำเนินงานเชิงรับยิ่งทำยิ่งพบว่าผู้เสียชีวิตและผู้บาดเจ็บจาก อุบัติเหตุมีมากขึ้น และเมื่อวิเคราะห์ลึกลงไปก็พบว่าสาเหตุสำคัญมาจากเมาแล้วขับ เนื่องจากสมัยนั้นยังไม่มีการบังคับใช้กฎหมายเมาไม่ขับ แม้ว่ากฎหมายจะมีออกมาแล้ว ตำรวจขาดเครื่องมือ ขาดการสนับสนุนทั้งกำลังคนและงบประมาณ
จากเหตุผลดังกล่าวข้างต้น นายแพทย์วิทุร จึงมอบให้ผมไปคิดโครงการเพื่อรณรงค์ลดอุบัติเหตุจากการดื่มเครื่องดื่ม แอลกอฮอล์ พร้อมทั้งยังแนะนำให้ด้วยว่า โครงการนี้ต้องทำให้ยั่งยืน โดยให้ประชาชนมีส่วนร่วม และมีความรู้สึกว่าเป็นเจ้าของ พร้อมกันนี้ยังแนะนำให้เชิญบุคคลที่มีชื่อเสียงมาเป็นประธานเพื่อจะทำให้ โครงการเป็นที่รู้จัก ซึ่ง นายแพทย์วิทุรแนะนำ คุณดำรง พุฒตาล นับจากนั้นจึงเกิดโครงการรณรงค์เมาไม่ขับและเกิดชมรมคนรุ่นใหม่ไม่ขับรถ เมื่อเมาสุราภายใต้การสนับสนุนของกระทรวงสาธารณสุขขึ้น
จากวันนั้นถึงวันนี้ มูลนิธิเมาไม่ขับและศูนย์นเรนทรก็ได้เติบโตเป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไปในนาม สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ สิ่งที่นายแพทย์วิทุรได้วางรากฐานไว้เมื่อ 14 ปีที่แล้ว ได้ผลิดอกออกผลยังประโยชน์ให้กับสังคมไทยอย่างใหญ่หลวง
แม้นายแพทย์วิทุร แสงสิงแก้ว จะจากพวกเราไปแล้วแต่สิ่งที่ท่านได้ทำยังจะคงอยู่ตลอดไป.
|
แสดงกระทู้