เผยผลสำรวจการขายยาในหมู่บ้าน 8 จังหวัด195หมู่บ้านมีร้านชำ 775 แห่ง กองทุนยาหมู่บ้าน 96 แห่งพบทุกหมู่บ้านมีการขายยาปฏิชีวนะ ขณะที่เภสัชกรแนะแก้ระบบการกระจายยาและขึ้นทะเบียนตำรับควบคู่สร้างความเข้าใจประชาชน
       
       วันนี้ (15 พ.ค.) ภก.สมศักดิ์ อาภาศรีทองสกุล อาจารย์ประจำคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม กล่าวว่า สถานการณ์การขายยาปฏิชีวนะในร้านชำที่ได้จากการสำรวจการขายยาในหมู่บ้าน โดยเก็บข้อมูลจาก 8 จังหวัด ได้แก่ มุกดาหาร ชัยภูมิ เชียงราย อุทัยธานี อ่างทอง ปราจีนบุรี ชุมพร และสงขลา จังหวัดละกว่า 20 หมู่บ้าน รวม 195 หมู่บ้าน มีร้านชำ 775 แห่ง กองทุนยาหมู่บ้าน 96 แห่ง พบว่า ร้านชำในทุกหมู่บ้านมีการขายยาปฏิชีวนะ หรือคิดเป็น 100 เปอร์เซ็นต์ของร้านชำในหมู่บ้าน ขณะที่ตัวยาที่พบมาก ได้แก่ Tetracycline (เตตราไซคลิน) ร้อยละ 85.1 และ Peniciline (เพนนิซิลิน) ร้อยละ 80.5
       
       อย่างไรก็ตาม การขายยาปฏิชีวนะในร้านชำ เป็นการกระทำผิดตามกฎหมายยา ซึ่งส่งผลให้เกิดการใช้ยาไม่เหมาะสมอย่างกว้างขวาง และทำให้ชาวบ้านเสี่ยงอันตรายจากยา ทั้งการแพ้ยา และการเกิดเชื้อดื้อยา ที่สำคัญยังพบกรณียาที่มีรูปลักษณ์คล้ายกันแต่เป็นยาต่างชนิดกัน ซึ่งชาวบ้านเรียกชื่อเหมือนกันหมดว่าเป็นยาเพนนิซิลิน ซึ่งเป็นความเข้าใจผิดที่เป็นอีกสาเหตุสำคัญของการใช้ยาอย่างไม่เหมาะสม ดังนั้น จำเป็นต้องแก้ปัญหาในระบบการกระจายยาและการขึ้นทะเบียนตำรับ ควบคู่ไปกับการสร้างความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องให้ประชาชนได้รู้วิธีใช้ยาอย่างเหมาะสมด้วย

ASTVผู้จัดการออนไลน์    15 พฤษภาคม 2554

ปลัดกระทรวงสาธารณสุข นำคณะผู้บริหารและนักวิชาการจากกระทรวงสาธารณสุขไทย เข้าร่วมประชุม สมัชชาอนามัยโลกครั้งที่ 64 ที่ นครเจนีวา ประเทศสวิสเซอร์แลนด์ ระหว่างวันที่ 16-24 พฤษภาคม 2554 โดย ปีนี้เน้นการป้องกันและควบคุมโรคไม่ติดต่อ

นายแพทย์ไพจิตร์  วราชิต ปลัดกระทรวงสาธารณสุขให้สัมภาษณ์ ว่า ได้รับมอบหมายจากนายจุรินทร์  ลักษณวิศิษฏ์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข นำคณะผู้แทนไทยซึ่งประกอบด้วยนายแพทย์ศิริวัฒน์ ทิพย์ธราดล รองปลัดกระทรวงสาธารณสุข อธิบดีกรมควบคุมโรค อธิบดีกรมอนามัย อธิบดีกรมสุขภาพจิตและนักวิชาการเข้าร่วมการประชุมสมัชชาอนามัยโลกสมัยที่ 64 (The Sixty-fourth World Health Assembly  : WHA) ระหว่างวันที่ 16-24 พฤษภาคม 2554 ณ นครเจนีวา สมาพันธรัฐสวิส จัดโดยองค์การอนามัยโลก โดยมีผู้บริหารระดับสูง ผู้เชี่ยวชาญ นักวิชาการจาก 193 ประเทศเข้าประชุมกว่า 2,000 คน เพื่อร่วมมือกันกำหนดนโยบายแก้ไขปัญหาสาธารณสุขระดับโลก  โดยหัวข้อหลักของการประชุมปีนี้คือการป้องกันและควบคุมโรคไม่ติดต่อ
 นายแพทย์ไพจิตร์ ได้กล่าวถ้อยแถลงในเวทีสาธารณสุขระดับโลก ว่า ประเทศไทยได้ให้ความสำคัญกับโรคไม่ติดต่อได้แก่ เบาหวาน ความดัน มะเร็ง อัมพาต และโรคหัวใจ เป็นอย่างมากเนื่องจากมีผลกระทบต่อสุขภาพของประชาชนซึ่งเป็นสาเหตุการเสียชีวิตของประชาชนถึงร้อยละ 40 โดยเฉพาะอุบัติเหตุและโรคหัวใจเป็นสาเหตุการตายอันดับ1 นอกจากนี้ยังเป็นภาระค่ารักษาพยาบาลถึง 3,000 ล้านเหรียญสหรัฐต่อปีหรือ 90,000 ล้านบาท
 ดังนั้น รัฐบาลไทยโดยคณะรัฐมนตรี จึงได้อนุมัติแผนยุทธศาสตร์สุขภาพดีวิถีไทย ที่ให้ความสำคัญกับการรณรงค์ทางสังคมอย่างกว้างขวาง ให้ประชาชนปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการบริโภค ให้ลดอาหารรสหวาน มัน เค็ม ส่งเสริมการบริโภคผัก ผลไม้ และเพิ่มการออกกำลังกาย รวมทั้งคัดกรองประชาชนกลุ่มเสี่ยงที่มีอายุเกิน 35 ปีขึ้นไป เพื่อค้นหาโรคความดันหิตสูงและเบาหวาน โดยผ่านกลไกการทำงานของโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลร่วมกับอาสาสมัครสาธารณสุขในระดับรากหญ้า ช่วยให้แผนการป้องก้นโรคไม่ติดต่อประสพความสำเร็จ อย่างไรก็ตาม จำเป็นอย่างยิ่งที่ประเทศต้องมีงบประมาณของตนเองที่นอนสนับสนุนอย่างต่อเนื่อง ซึ่งประเทศไทยได้ใช้เงิน 2 เปอร์เซ็นต์จากภาษีเหล้าและบุหรี่
 นอกจากนี้ ได้นำเสนอวิธีการของไทยเพื่อการลดนักสูบบุหรี่หน้าใหม่โดยเฉพาะในกลุ่มวัยรุ่นให้ได้ร้อยละ 10 และลดผู้ได้รับควันบุหรี่มือสองให้ได้ร้อยละ 50 ในปีพ.ศ.2557 โดยออกประกาศกระทรวงสาธารณสุขเรื่องการติดภาพคำเตือน อันตรายของการสูบบุหรี่โดยหมุนเวียนภาพ 10 ภาพที่ซองบุหรี่ รวมทั้งได้มีการบังคับใช้กฎหมายควบคุมการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์  พ.ศ.2551 ซึ่งเป็นวีธีการควบคุมการบริโภคแอลกอฮอล์ไม่ให้เพิ่มมากขึ้นโดยเฉพาะในกลุ่มวัยรุ่น
 และในปีนี้กระทรวงสาธารณสุขไทยได้รับเกียรติเป็นเจ้าภาพร่วมกับ องค์การอนามัยโลก สำนักงานกองทุนวนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ( สสส.) พันธมิตรนโยบายแอลกอฮอล์ระดับโลก (Global Alcohol Policy Alliance) จัดการประชุมนโยบายแอลกอฮอล์ระดับโลกประจำปี2554 ภายใต้หัวข้อ จากยุทธศาสตร์ระดับโลกสู่การปฎิบัติระดับชาติและท้องถิ่น ระหว่างวันที่ 28-30 พฤศจิกายน 2554 ที่ กรุงเทพฯ
 ทั้งนี้ ยุทธศาสตร์สุขภาพดีวิถีไทยจะดำเนินการคู่ขนานไปกับรายได้ประชาชาติที่เพิ่มขึ้น จะสามารถจัดการกับปัญหาโรคไม่ติดต่อได้สำเร็จ

กรุงเทพธุรกิจออนไลน์
16 พฤษภาคม 2554

ประ​เทศ​ไทย​ได้รับ​การกล่าวขวัญ​ในหมู่ชาวต่างชาติที่ต้อง​การรับบริ​การทาง​การ​แพทย์ว่า​เป็นศูนย์กลางทาง​การ​แพทย์​ในภูมิภาค​เอ​เชีย ​โดยปัจจัยส่ง​เสริมที่สำคัญ ​ได้​แก่ ​การมี​เครื่องมือทาง​การ​แพทย์ที่ทันสมัย​และ​แพทย์​ผู้​เชี่ยวชาญ ​การที่​เข้าประ​เทศ​ได้อย่าง​ไม่ลำบาก ค่า​ใช้จ่ายที่​ไม่​แพง ​และ​ความมีอัธยาศัยดีจาก​ผู้​ให้บริ​การ นอกจากนี้ประ​เทศ​ไทยยัง​เป็นศูนย์กลาง​การท่อง​เที่ยวหลัก​โดยมี​การท่อง​เที่ยวทางทะ​เล ภู​เขา ศิลปะ​และวัฒนธรรม อาหาร ​ความบัน​เทิง ​และ​แหล่งซื้อของต่างๆ สิ่ง​เหล่านี้สามารถรองรับนักท่อง​เที่ยวที่มา​ใช้บริ​การทาง​การ​แพทย์​ได้​เป็นอย่างดี

หนึ่ง​ในประ​เด็นที่จะถูกนำมาพูดคุยกัน​ในงานสัมมนา​เชิงปฏิบัติ​การ “​แนวทาง​การวาง​แผน​การตลาด​เกี่ยวกับธุรกิจนำ​เที่ยว​เชิง​การ​แพทย์” ​ซึ่งจะจัดขึ้น​ในวันที่ 26-27 พฤษภาคม 2554 ณ จังหวัด​เชียง​ใหม่ ​โดย สถาบันพัฒนาวิสาหกิจขนาดกลาง​และขนาดย่อม (ISMED) สถาบัน​เครือข่ายของกระทรวงอุตสาหกรรม ​ทั้งนี้​เพื่อ​เตรียม​ความพร้อม​ให้​ผู้ประกอบ​การธุรกิจสนับสนุนบริ​การนำ​เที่ยว​เชิง​การ​แพทย์ ​เขตภาค​เหนือ ที่สน​ใจขยายบริ​การสู่ธุรกิจนำ​เที่ยว​เชิง​การ​แพทย์ สามารถ​เริ่มต้นธุรกิจนี้​ได้อย่าง​เป็นระบบ ​โดย​ผู้​เข้าสัมมนาจะ​ได้ร่วมระดม​ความคิดกับ​ผู้​เชี่ยวชาญที่มีประสบ​การณ์ด้าน​การท่อง​เที่ยว​เชิง​การ​แพทย์ ​การประ​เมินศักยภาพธุรกิจ วิ​เคราะห์จุด​แข็ง ค้นหา​โอกาส กำหนดจุดขาย​และ​แนวทาง​ใน​การ​ทำ​แผนธุรกิจ (ด้าน​การตลาด) ร่วมกับ​แนวร่วมธุรกิจ ​เพื่อนำนักท่อง​เที่ยว​เชิง​การ​แพทย์จากประ​เทศต่างๆ มารับบริ​การทาง​การ​แพทย์​ในประ​เทศ​ไทย​ให้มากยิ่งขึ้น
วิทยากร​ผู้บรรยาย :

​การ​เชื่อม​โยงทาง​การตลาดระหว่าง​โรงพยาบาลกับตัว​แทนท่อง​เที่ยว ​เพื่อนำ​ผู้ป่วยต่างชาติ​เข้า​ใช้บริ​การ​ใน​โรงพยาบาล​เอกชน
​โดย นาย​แพทย์นิธิวัฒน์ กิจศรีอุ​ไร ​ผู้อำนวย​การ ​โรงพยาบาลหัว​เฉียว
​การท่อง​เที่ยว​เชิง​การ​แพทย์ ​เริ่มอย่าง​ไร​จึง​ไม่​เจ็บตัว
​โดย คุณสุ​เมธารัตน์ สีตบุตร ที่ปรึกษาอาวุ​โส ISMED
​แนวทาง​การวาง​แผน​การตลาด​เกี่ยวกับธุรกิจนำ​เที่ยว​เชิง​การ​แพทย์
​โดย คุณอาภาพรรณ ชนานิยม ​ผู้​เชี่ยวชาญ ISMED

ThaiPR.net  15 พฤษภาคม 2554

เมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม 2554 กระทรวงแรงงานได้จัดการสัมมนาความรู้คู่แรงงานไทย/ผู้ประกันตนไทย เรื่อง ทางเลือกประกันสุขภาพของแรงงานไทยและผู้ประกันตนระบบประกันสังคม : เสือ หรือ จระเข้ โดยมีนพ.สมเกียรติ ฉายะศรีวงศ์ ปลัดกระทรวงแรงงาน เป็นผู้กล่าวเปิดการประชุม

   ซึ่งปลัดกระทรวงแรงงาน ได้กล่าวถึงการประกันสังคมในประเทศไทยว่า หลายๆประเทศทั่วโลก ได้ใช้ระบบประกันสังคมในการสร้างสวัสดิการให้แก่คนในชาติ เป็นการทำให้คนในสังคมมีความมั่นคงในการดำเนินชีวิต ไม่ใช่รอรับความช่วยเหลือจากรัฐฝ่ายเดียว โดยได้อ้างคำกล่าวของนายอำพล สิงหโกวินทร์ อดีตผู้อำนวยการสำนักงานประกันสังคมว่า “การจะรอรับความช่วยเหลือจากรัฐบาลอย่างเดียวนั้น ถ้าเกิดเหตุการณ์ที่รัฐบาลไม่มีเงินจ่ายแล้ว ประชาชนก็จะต้องอยู่ตามยถากรรม เพราะฉะนั้นคนในสังคมต้องช่วยเหลือเกื้อกูลกัน เพื่อจะทำให้เป็นระบบที่ยั่งยืน”

   ในประเทศไทยนั้น ระบบประกันสังคม เริ่มต้นในปีพ.ศ. 2515 โดยการตั้งกองทุนเงินทดแทน ภายใต้การบริหารของสำนักงานกองทุนเงินทดแทน กรมแรงงาน  โดยการให้หลักประกันแก่ลูกจ้างกรณีที่ประสบอันตราย หรือเจ็บป่วยด้วยโรคอันเนื่องจาการทำงาน โดยเริ่มจากสถานประกอบการที่มีลูกจ้างมากกว่า 20คน ในเขตกทม.ก่อน แล้วค่อยขยายไปจนครบทุกจังหวัดในปีพ.ศ. 2531

  ต่อมาได้มีการประกาศพ.ร.บ.ประกันสังคม พ.ศ. 2533 นับเป็นการประกันสังคมเต็มรูปแบบ โดยลูกจ้างจะได้รับความคุ้มครอง 8 อย่างคือ ประสบอันตราย เจ็บป่วย ทุพพลภาพ ตาย ที่ไม่เกี่ยวเนื่องกับการทำงาน รวมไปถึงการคลอดบุตร สงเคราะห์บุตร  ชราภาพ และการว่างงาน เหมือนกับในประเทศอื่นๆ

    พลอากาศตรี นายแพทย์บรรหาร กออนันตกูล วิทยากรรับเชิญ ได้กล่าวถึงประวัติความเป็นมาของการมีระบบประกันสังคมว่า ประเทศที่ให้กำเนิดการประกันสังคมครั้งแรกในโลกคือประเทศเยอรมัน โดยนายกรัฐมนตรีคนแรกของเยอรมันคือ บิสมาร์คที่ปกครองประเทศในสภาพที่มีสงครามจากเพื่อนบ้าน  จึงต้องการที่จะสร้างอาวุธไว้ป้องกันประเทศ โดยมอบให้บริษัท Krupp ที่ผลิตเหล็กกล้ารับสร้างอาวุธยุทโธปกรณ์ แต่บริษัทไม่มีคนงานเพียงพอ บิสมาร์คจึงคิดสร้างเมืองใหม่ และหาคนมาทำงานในโรงงานแห่งนี้ จึงต้องมีการให้หลักประกันแก่คนทำงาน เพื่อให้คนงานมีความมั่นใจว่าจะมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี   มีความมั่นคงในทางเศรษฐกิจการงาน  และสุขภาพ เปรียบเหมือนกับมีปัจจัยสี่ มีเงินเดือน มีที่อยู่อาศัย ได้รับการดูแลเมื่อเจ็บป่วย บุตรหลานได้รับการเลี้ยงดูและการศึกษา มีความปลอดภัยในการทำงาน

   หลักการในการจัดให้มีการประกันสังคมจึงเกิดขึ้น เนื่องจากมนุษย์ไม่สามารถอยู่เพียงคนเดียวได้ การอยู่ร่วมกันเป็นสังคม ย่อมต้องการความมั่นคงทางเศรษฐกิจ และสุขภาพ โดยมีแนวคิดว่า คน 1,000 คน จะมีคนเจ็บป่วยเพียง 10-20 คน ฉะนั้นถ้าเก็บเงินทุกคนเพียง 5% ไว้จ่ายค่ารักษาพยาบาลสำหรับคนที่อาจจะป่วยเพียง 10-20 คน เงินที่เก็บไว้ก็เพียงพอในการจ่ายเป็นค่ารักษาได้  เป็นการช่วยให้ประชาชนทุกคนอยู่ได้ และมีความสุข โดยการมีส่วนร่วมในการช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

 ระบบประกันสังคมจึงเป็นระบบที่ทุกคนมีส่วนร่วมในการ จ่ายเงินเข้ากองทุน โดยลูกจ้างและนายจ้าง(ซึ่งถือว่าเป็นผู้ได้ประโยชน์ทางเศรษฐกิจจากการทำงานของลูกจ้าง) จะต้องจ่ายเงินสมทบเข้าสู่กองทุนประกันสังคม เพื่อจ่ายเป็นสวัสดิการให้แก่ผู้ทำงาน โดยรัฐบาลจะจ่ายเงินสมทบ ในอัตรา ที่แตกต่างกันไปในแต่ละประเทศ

   สำหรับประเทศไทยนั้น มีผู้ประกันตนในระบบประกันสังคมอยู่ 9.5 ล้านคน และมีเงินสมทบจากลูกจ้าง นายจ้าง และรัฐบาลอยู่ในกองทุนประกันสังคมเกือบ 800,000 ล้านบาท โดยผู้ประกันตนได้รับสิทธิประโยชน์ทั้งสิ้น 8 อย่าง และได้รับการดูแลรักษาเมื่อเจ็บป่วย อุบัติเหตุ ทุพพลภาพ คลอดบุตร

ในขณะที่พ.ร.บ.หลักประกันสุขภาพแห่งชาติ พ.ศ. 2545 ได้เกิดขึ้นภายหลังระบบประกันสังคม มีหลักการในการให้การดูแลรักษาสุขภาพแก่ประชาชน 47 ล้านคน ที่ไม่ได้รับสิทธิในกองทุนประกันสังคมหรือสวัสดิการค่ารักษาพยาบาลของข้าราชการ เมื่อเริ่มต้นโครงการนี้ ประชาชน 20 ล้านคนที่เป็นผู้ยากจน จะไปรับบริการด้านสาธารณสุขโดยไม่ต้องจ่ายเงิน ในส่วนผู้ที่ไม่ยากจน จะต้องจ่ายเงินในการไปรับบริการสาธารณสุขครั้งละ 30 บาท

   แต่ต่อมา ในปีพ.ศ. 2550 นพ.มงคล ณ สงขลา รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขและประธานคณะกรรมการหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ ได้ประกาศยกเลิกการจ่าเงินครั้งละ 30 บาท ทำให้ประชาชน 47 ล้านคน (ปัจจุบันเพิ่มเป็น 48 ล้านคน) ได้รับสิทธิในการไปรับบริการสาธารณสุขโดยไม่ต้องจ่ายเงินเลย

   ทำให้ประชาชน 48 ล้านคนนี้ มีสิทธิมากกว่าประชาชนในกลุ่มผู้ประกันตน ที่ยังต้องจ่ายเงินสมทบ จึงจะมีสิทธิได้รับบริการด้านสุขภาพ ซึ่งเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นและเป็นอยู่มา 4 ปีแล้ว แต่ก็ไม่มีใครออกมาเอะอะโวยวายแต่อย่างใด จนกระทั่งเมื่อเร็วๆนี้ มีกลุ่มคนที่ตั้งชื่อกลุ่มว่า “กลุ่มพิทักษ์สิทธิผู้ประกันตน” ได้ออกมาเรียกร้องกับผู้ตรวจการแผ่นดินว่า สำนักงานประกันสังคม(สปส.) ละเมิดสิทธิผู้ประกันตน ในการเก็บเงินจากผู้ประกันตน มาเป็นค่ารักษาสุขภาพ ในขณะที่ประชาชน 48 ล้านคนในระบบหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ ไม่ต้องจ่ายเงินของตนเองเลย ในการได้รับการบริการด้านสุขภาพ และเรียกร้องให้ผู้ประกันตน เลิกจ่ายเงินสมทบด้านสุขภาพ1.5% และให้ไปใช้สิทธิในระบบหลักประกันสุขภาพแทน

   การเรียกร้องของกลุ่มพิทักษ์สิทธิผู้ประกันตนในขณะนี้ จึงทำให้เกิดความสับสนในหมู่ผู้ประกันตนว่า จะเลือกไปอยู่กับบัตรทอง เลิกจ่ายเงินสมทบ 1.5% หรือให้เอาเงิน 1.5%ที่ต้องจ่ายสมทบนี้ ไปจ่ายสำหรับสิทธิประโยชน์อื่นๆเพิ่มเติมแทนการรักษาสุขภาพ  แต่ในส่วนการดูแลรักษาสุขภาพนั้น ก็จะไปใช้บริการบัตรทองแทน

     กระทรวงแรงงานร่วมกับสภาองค์การลูกจ้างและสภาแรงงานหลายๆแห่ง จึงได้จัดสัมมนาให้ข้อมูลและความเข้าใจในสาระสำคัญ หรือหลักการของการประกันสังคม และสิทธิประโยชน์ที่ผู้ประกันตนจะได้รับจาการประกันสังคม รวมทั้งเปรียบเทียบถึงข้อดีข้อเสียของการรับบริการด้านสุขภาพจากระบบประกันสังคมและบัตรทอง เพื่อให้ผู้ประกันตน สามารถแสดงความคิดเห็นว่า จะต้องการระบบประกันสุขภาพแบบใด?

 หลังจากฟังวิทยากรให้ข้อมูลเรื่องหลักการประกันสังคมและสิทธิประโยชน์ในการดูแลสุขภาพ เปรียบเทียบระหว่างประกันสังคมและบัตรทองแล้ว  ผู้จัดการสัมมนาได้จัดการประชุมกลุ่ม โดยแบ่งผู้เข้าประชุมเป็น 4 กลุ่ม

  ผลการประชุมกลุ่มตามรายกลุ่ม มีดังนี้

  กลุ่มที่ 1 ข้อดีของระบบประกันสังคมด้านสุขภาพ

-       พอใจในการรักษาโรคทั่วไปของโรงพยาบาลรัฐมากกว่าโรงพยาบาลเอกชน

-       พอใจในสิทธิคุ้มครองการว่างงาน คือ ได้รับเงินทดแทน

-       ข้อเสียของระบบประกันสังคมด้านสุขภาพ

-       โรงพยาบาลไม่ดูแล ให้บริการล่าช้า โดยส่วนใหญ่พบในโรงพยาบาลเอกชน

-       ได้รับยาไม่ตรงกับโรค เช่น ได้ยาพารา อย่างเดียว

-        พอใจในการได้สิทธิเงินสงเคราะห์บุตร

ข้อเสนอแนะ

-       1. ต้องการช่องทางเฉพาะทั้งผู้ป่วยนอกทั่วไป และผู้ป่วยนอกโรคเฉพาะด้าน

-       2. ต้องการการรักษาที่ได้ยาตรงกับโรค

-       3. ขอให้ขยายเวลาในการให้เงินสงเคราะห์บุตร จาก 6 ปี ขยายเป็น 12 ปี

-       4. ขยายสิทธิในการรักษาการเจ็บป่วยทั่วไป ไปใช้ที่โรงพยาบาลอื่นได้ด้วย ไม่จำกัดเฉพาะเรื่องอุบัติเหตุฉุกเฉิน

-       5. การทำฟัน ควรจ่ายตามจริง และไม่จำกัดจำนวนครั้ง

-       6. อยากให้ขยายรับบัตรทองที่มีรายได้ให้เปลี่ยนมาเป็นสิทธิประกันสังคม

-       7. ให้ขยายรับครอบครัวผู้ประกันตนมาใช้สิทธิประกันสังคมแทนบัตรทอง

-       8. ต้องการให้ทำวิจัยเปรียบเทียบข้อดี ข้อเสีย ระหว่างบัตรทองและบัตรประกันสังคม

กลุ่มที่ 2 ปัญหา/อุปสรรคของระบบประกันสังคมด้านสุขภาพ

•                    ไม่ค่อยแจกแจงรายละเอียดให้ผู้ประกันตนทราบสำหรับสิทธิประโยชน์ที่เพิ่มขึ้น

•                    เจ้าหน้าที่ สายด่วน ไม่บริการให้ด่วน ข้อมูลไม่ชัดเจน โอนสายหลายทอด

ข้อเสนอแนะ

•                    ข้อที่ต้องปรับปรุงแก้ไขให้ทำได้เลย และข้อมูลที่ยังมีไม่เพียงพอควรทำวิจัยเพิ่มเติม ครอบคลุมความคิดเห็นจากผู้ประกันตน ผู้ให้บริการ สำนักงานประกันสังคม และแพทย์ บุคคลากรทางแพทย์

•                    ปรับปรุงการบริการของสายด่วน

•                    ปรับปรุงคุณภาพ มาตรฐานการให้บริการของสถานบริการ

•                    มีการสุ่มตรวจคุณภาพ มาตรฐานการให้บริการของ รพ.คู่สัญญาเป็นประจำ

•                    ส่งเสริมให้มีการประกวด รพ.ดีเด่น (top ten) และ รพ.ยอดแย่ (bottom ten)

•                    การทำฟัน ควรให้สถานพยาบาลเบิกจาก สปส. ไม่ต้องให้ผู้ประกันตนจ่ายเงิน

•                    ไม่ควรใช้ระบบเหมาจ่ายรายหัวแก่ รพ. ควรจ่ายตามจริง เพื่อคุณภาพการบริการที่ดี

•                    ผู้ประกันตนเข้ารับการรักษาได้ทุก รพ.ที่เป็นคู่สัญญา ไม่ใช่เฉพาะที่เลื่อกดังนั้น กรณีฉุกเฉิน ผู้ประกันตนไม่ต้องจ่ายเงิน ไม่ว่าจะฉุกเฉินกี่ครั้ง (ปกติไม่น่าจะมีการฉุกเฉินบ่อยเกินความจำเป็น)

•                    ให้รัฐจ่ายสมทบเงินเข้าระบบประกันสังคม อย่างน้อยเท่ากับนายจ้างและลูกจ้าง

•                    เปิดโอกาสให้สมาชิกในครอบครัวของผู้ประกันตน เข้าระบบประกันสังคม

•                    ให้ สปส.เป็นองค์กรอิสระ แต่มีการคัดเลือกกรรมการโปร่งใส กรรมการไม่เป็นชุดเดียวกับที่เป็นกรรมการที่เกี่ยวช้องกับระบบอื่นๆ เช่น บัตรทอง ควารมีนักวิชาการทางการแพทย์จากโรงเรียนแพทย์ร่วมเป็นกรรมการการแพทย์ในจำนวนที่เหมาะสมและเพียงพอต่อการปรับปรุงคุณภาพ มาตรฐานการรักษาที่ดีขึ้น

•                    ให้เข้ารับการรักษาพยาบาลได้ทุกโรงพยาบาล

•                     ควรใช้ระบบเหมาจ่ายรายหัวแก่ รพ. ควรจ่ายตามจริง เพื่อคุณภาพการบริการที่ดี

กลุ่มที่ 3 ข้อดีของระบบประกันสังคมด้านสุขภาพ

•                    ส่วนใหญ่พึงพอใจในการรักษาโรคทั่วไปของ สปส.

•                    ผู้ประตนรู้สึกมีความมั่นคงในการอยู่ในระบบประกันสังคม

ปัญหา/อุปสรรคของระบบประกันสังคมด้านสุขภาพ

•                    ปัญหาของโรงพยาบาลเอกชน ที่ให้บริการไม่มีคุณภาพและไม่น่าพึงพอใจ

•                    กรณีอุบัติเหตุฉุกเฉินและโรควิกฤต ที่เข้าใช้บริการสถานพยาบาลแตกจากที่เลือกไว้ ถูกปฏิเสธการรักษา และเรียกเก็บเงินสด

•                    การให้การรักษาพยาบาลไม่ครอบคลุมทุกกรณีเหมือนกับบัตรทอง

ข้อเสนอแนะ

•                    ให้จัดทำประชาพิจารณ์ ไปยังผู้ใช้แรงงานในเรื่องเกี่ยวกับข้อมูลด้านสุขภาพของประกันสังคม เพื่อให้สามารถแสดงความคิดเห็น

•                    เพิ่มสิทธิในการรักษาพยาบาลให้เท่าเทียมหรือมากกว่า สปสช. ที่เหมาะสมกับโรค

•                    มีระบบข้อมูลคอมพิวเตอร์ออนไลน์ที่สามารถเชื่อมโยงข้อมูลผู้ป่วยในประกันสังคมได้

•                    มีระบบการให้บริการโรคจากการประกอบอาชีพอย่างครบวงจร

•                    สนับสนุนให้มีการสมทบกองทุนประกันจากบุคคลภายนอกเพื่อให้กองทุนมีขนาดใหญ่ขึ้นและมีศักยภาพการจัดการมากขึ้น

•                    ให้เปลี่ยนแปลง คกก. กองทุนประกันสังคม โดยไม่ให้มี คกก. กองทุนประกันสุขภาพแห่งชาติเข้ามาเกี่ยวข้อง

•                    ปรับปรุงระบบการตรวจสุขภาพประจำปี ให้มีความครบถ้วน สมบูรณ์ และครอบคลุมตามลักษณะงาน

•                    ให้นำคู่มือประกันตนไปใช้ประโยชน์อย่างจริงจัง

•                    ให้มีการวิจัยระบบบริการประกันสุขภาพ

•                    มีคณะกรรมการปกป้องกองทุนประกันสังคม

 

กลุ่มที่ 4 ประชามติของกลุ่ม ไม่ย้ายไปอยู่กับสปสช. 100% ให้ยกเลิกเพดานการจ่ายเงินสมทบ ให้เก็บร้อยละ 5 ทั้งหมดทุกระดับรายได้   ให้สปสช.งดสิทธิรักษาฟรีผู้มีรายได้

ข้อดีของระบบประกันสังคม มีรพ.และหมอเฉพาะทาง รักษาได้ตลอด 24 ชั่วโมง ได้รับบริการดี โรคเรื้อรังมีการรักษาต่อเนื่อง ป่วยหยุดงานได้รับเงินทดแทนการขาดรายได้ สามารถเลือกโรงพยาบาลได้ด้วยตนเอง สามารถพึ่งตนเองได้ ไม่ต้องเป็นภาระกับสังคม กำหนดทิศทางได้ด้วยตนเอง

ข้อเสีย ของระบบประกันสังคม วินิจฉัยโรคล่าช้า หน้างอ รอนาน บริการแย่ ยาไม่มีคุณภาพ แพทย์ออกใบรับรองโดยไม่เป็นธรรม ประชาสัมพันธ์สิทธิประโยชน์ไม่ทั่วถึง บางเรื่องประกาศแล้ว แต่ทำไม่ได้ บริการทันตกรรมยังให้จ่ายเพิ่มอีก

ข้อเสียของการบริหารกองทุน

 เสียเวลานานเป็นวันในการติดต่อกับสปส. ขาดหน่วยงานย่อยให้บริการจุดเดียวในทุกพื้นที่

ข้อเสนอแนะ

•                    ให้องค์กรแรงงาน จัดให้มีการวิจัย และสำรวจเพื่อการปรับปรุงระบบประกันสังคมทั้งหมดและด้านสุขภาพให้ดีขึ้น ตามข้อมูลที่เป็นจริง โดยให้ ประกันสังคมเป็นผุ้สนับสนุนงบวิจัย

•                    ให้เพิ่มวงเงินค่าสัมมนาประกันสังคมเป็น ๔๐๐๐๐ บาทต่อรุ่น

•                    ให้เพิ่มช่องทางให้ผู้ประกันตนจัดขอการสัมมนาดังกล่าวได้ เพิ่มจากช่องทางผ่านสภาองค์กรลูกจ้าง

•                    ให้เข้ารักษาได้ทุกโรค ทุกภาวะ ตลอดเวลา ที่โรงพยาบาลของรัฐ

•                    ให้จัดแพทย์ พยาบาล และบุคคลกรให้เพียงพอทั้งนอกและในเวลา

•                    ให้ผู้ประกันตนเปลี่ยนโรงพยาบาลได้ทันที ไม่ต้องรอครบ ๑ ปี

•                    ให้จัดตั้งโรงพยาบาลประกันสังคมทุกจังหวัด โดยให้รักษาผู้ประกันตนที่ได้รับสารพิษ และป่วยจากการทำงานด้วย

•                    ให้มีหมอด้านโรคจากการทำงาน สารพิษด้วย

•                    ให้ควบรวมกองทุนเงินทดแทนเข้ากับกองทุนประกันสังคมในกรณีรักษาพยาบาล

•                    ให้จัดเงินกู้สวัสดิการดอกเบี้ยต่ำโดยประกันสังคมเอง ไม่ต้องผ่านธนาคาร เพื่อปัจจัยในเรื่องที่อยู่อาศัย เครืองอุปโภค และ บริโภค พาหนะ

•                    ให้บริษัทห้างร้านจัดให้พนักงานในด้านสิทธิประโยชน์ ปีละ ๑ ครั้งอย่างน้อย

•                    ให้เพิ่มบทลงโทษ และค่าปรับ กับนายจ้างที่เก็บเงินประกันสังคมแล้วไม่ส่งในกำหนด หรือส่งไม่ครบ หรือใช้ฐานอื่นนอกจากรายได้มาหักเงินประกันสังคม

•                    ไม่ให้นำกองทุนประกันสังคมไปเป็นองค์กรอิสระเด็ดขาด

•                    ให้การเลือกตั้งกรรมการประกันสังคม เป็นแบบกลุ่ม และมีการพัฒนาบ้าง

•                    อยากให้ขยายความคุ้มครองเกี่ยวกับสิทธิประโยชน์ในด้านต่างๆ โดยการเพิ่มเพดานสิทธิประโยชน์

•                    ให้มีการรักษาผู้ประกันตนให้ดีที่สุดโดยไม่มีค่าใช้จ่าย เช่นผ่าตัดดั้งเดิม ต้องใช้เวลานาน เช่นผ่าตัดผ่านกล้องที่ใช้เวลาน้อยไม่เจ็บนาน กลับบ้านได้เลย

•                    ให้เรียกชื่อผู้ประกันตน โดยเรียกทั้งชื่อและนามสกุลให้ครบถ้วน (หมายถึงการเรียกชื่อในโรงพยาบาล)

•                    สถานที่ให้ผู้ประกันตนที่เกิดอุบัติเหตุฉุกเฉินที่ถูกส่งตัวไป โดยมูลนิธิช่วยเหลือต่างๆ ตามที่มูลนิธิสังกัด

•                    ให้เสนอรัฐบาลงดรักษาฟรีแก่ผู้ที่มีรายได้เพื่อจะได้มาดูแล

•                    ให้แรงงานเฝ้าระวังการแทรกแซงของ NGOs ในองค์กร ถ้าพบเห็นให้แจ้งสภา, สหภาพ

•                    กรณีทำฟัน

•                    ให้จัดศูนย์รับเรื่องร้องทุกข์ต่างๆ การใช้สิทธิในด้านประกันสังคมในพื้นที่ซึ่งมีผู้ประกันตนจำนวนมาก โดยจัดตั้งศูนย์ระดับอำเภอ ค่อยๆ ขยายครอบคลุม

•                    ให้สิทธิประโยชน์ครอบคลุมในการป้องกันโรคด้วยวัคซีนมะเร็งปากมดลูก ตับอักเสบ

•                    ให้แก้ไขระเบียบการสนับสนุนงบอุดหนุนองค์กรแรงงานแก่ผู้ประกันตนไม่ให้ใช้ระเบียบเบิกจ่ายแบบราชการ

•                    ขอให้มีการจัดประชุมสัมมนาเช่นนี้ในแรงงานและผู้ประกันตนในภูมิภาคต่างๆ

•                    ในระยะเวลาภายใน 1 เดือนข้างหน้า ขอให้หน่วยงานที่มีผู้ประกันตนในหน่วยงานต่างๆ ได้เข้าร่วมอย่างกว้างขวาง โดยให้สภาองค์การลูกจ้างเป็นผู้จัดและให้กระทรวงแรงงานเป็นผู้จ่ายงบประมาณในการจัดสัมมนา

•                     

สรุปผลสำรวจประชาพิจารณ์จาการตอบแบบสอบถามผู้ประกันตนในระบบประกันสังคม

ความพึงพอใจด้านบริการสุขภาพในระบบประกันสังคม

•                    ไม่พึงพอใจ                             30 คน (15.96%)

•                    พึงพอใจ                        132 คน (70.21%)

•                    ไม่ระบุ                             25 คน (13.30%)

•                    พอใจและไม่พอใจ                 1 คน (0.53%)

จำนวนผู้ตอบแบบสอบถาม = 188 คน

ระบบหลักประกันสุขภาพที่ต้องการ

•                    ระบบหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ  3 คน (1.60%)

•                    ระบบประกันสังคม                                  177 (94.15%)

–                   โดยไม่ต้องมีการเปลี่ยนแปลง                             120 คน (67.80%)

–                   ต้องมีการเปลี่ยนแปลง                                         36 คน (20.34%)

–                   ไม่ระบุเหตุผล                                                        20 คน (11.30%)

–                   ต้องเปลี่ยนแปลงและไม่ต้องเปลี่ยนแปลง         1 คน (0.56%)

•                    ไม่แสดงความเห็น                                              8 คน (4.25%)

•                    ด้านการให้บริการ

•                    ให้มีการจัดประกวดโรงพยาบาลที่รับประกันสังคมเพื่อพัฒนาการให้บริการ

•                    ให้มีการตรวจสอบการบริหารจัดการกองทุนประกันสังคมและโรงพยาบาลที่ให้บริการประกันสังคม

•                    ไม่พอใจบริการในทุกด้านของโรงพยาบาลในประกันสังคม ต้องการให้ปรับปรุง

•                    ให้บริการช้า ต้องรอนาน คนมาใช้บริการเยอะ

•                    ปรับปรุงด้านบริการให้เหมาะสมกับเงินสมทบที่จ่ายไป

•                    ให้สำนักงานประกันสังคมเป็นองค์กรอิสระ เพื่อให้เกิดความคล่องตัวในการบริหารจัดการ

•                    ใช้บัตรเพียงใบเดียวในการเข้ารับการบริการในทุกโรงพยาบาลและไม่ต้องสำรองจ่ายเงินก่อน

•                    ควรมีโรงพยาบาลที่มาจากแรงงานไม่ใช่มาจากภาครัฐและเอกชน

•                    ด้านสิทธิประโยชน์และการเข้าถึงบริการสุขภาพ

•                    ให้โรงพยาบาลในประกันสังคมตรวจรักษาอย่างเอาใจคนไข้ ไม่ใช่ตรวจ แล้วจบๆ ไป

•                    ให้มีสิทธิเข้ารับการรักษาได้ทุกโรค และครอบคลุมทุกผู้เชี่ยวชาญ เช่นการฟอกไตควรให้ฟรีทุกอย่างรวมถึงอุปกรณ์ในการฟอกไต

•                    ปรับปรุงเรื่องทันตกรรมโดยผู้ประกันตนไม่ต้องออกค่าใช้จ่ายก่อนและให้เพิ่มงบให้มากขึ้น

•                    ให้เพิ่มเงินค่าคลอดบุตร

•                    ให้เพิ่มคุณภาพของการรักษาเช่น ยา เครื่องมือแพทย์ ที่มีมาตรฐานและทันสมัย

•                    ให้ขยายการจ่ายเงินสงเคราะห์บุตร (เช่น แรกเกิด-15 ปี)

•                    บุตรของผู้ประกันตนสามารถใช้สิทธิประกันสังคมได้ด้วย

•                    ให้มีสิทธิเข้ารักษาได้ทุกโรงพยาบาลโดย และให้มีความสะดวกมากยิ่งขึ้น

•                    ให้ประกันสังคมมีโรงพยาบาลไว้เฉพาะผู้ประกันตนในระบบประกันสังคมเอง จะได้ให้บริการผู้ประกันตนได้อย่างทั่วถึง

•                    ให้ปรับปรุงสิทธิประโยชน์การรักษาพยาบาลอื่นๆ เพิ่มขึ้น

•                    ให้แก้ไขกรณีการจ่ายยาไม่ตรงกับโรค

•                    ให้ปรับปรุงเรื่องยารักษาโรค ไม่ใช่ให้แต่ยาคลายกล้ามเนื้อและยาแก้ปวดเกือบทุกโรค

•                     ให้รักษาสิ่งดีๆ ไว้

•                     เพิ่มสิทธิในการตรวจสุขภาพประจำปี โดยไม่ต้องเสียเงิน

•                     ให้ประกันสังคมดูแลผู้ประกันตนตลอดชีวิต ไม่ใช่ดูแลจนเกษียณเท่านั้น

•                    ความคิดเห็นด้านอื่นๆ

•                    ให้นำผู้อยากจน (มีรายได้อยู่แล้ว ไม่ใช่ยากจน) ออกจากระบบหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ

•                    ผู้เสียภาษีทุกคนยินดีให้ความช่วยเหลือผู้ยากจนเท่านั้น

•                    ให้แรงงานช่วยกันนำเอา NGOs ออกจากระบบแรงงาน

•                    ขอให้แรงงานตั้งมั่นในการเป็นเสรีชน อย่าทำตัวเป็นขอทาน ให้รับผิดชอบตัวเอง

•                    ยินดีร่วมจ่ายสมทบ แต่อยากจ่ายน้อยลง

•                    ให้เพิ่มสิทธิประโยชน์และพร้อมจะจ่ายเงินสมทบเพิ่ม

รวบรวมโดย พญ.เชิดชู อริยศรีวัฒนา
ประธานสหพันธ์ผู้ปฏิบัติงานด้านการแพทย์
และสาธารณสุขแห่งประเทศไทย
(สผพท.)
13 พ.ค. 54

สวปก.ชี้ผู้สูงอายุไทยเข้าไม่ถึงระบบริการสุขภาพที่รัฐจัดให้ อึ้ง! พบผู้สูงอายุตรวจ คัดกรองโรค ตามนโยบาย สปสช.แค่ 2 ล้าน จาก 8 ล้าน เหตุระบบแผนการฟื้นฟูสุขภาพยังด้อยทั้งเรื่องบริการ-การจ่ายยาเปลือง คาดอีก 10 ปี มีผู้สูงอายุเพิ่ม ค่าใช้จ่ายจะมากกว่าเดิมเกือบ 4 เท่าตัว เสนอ สปสช.เร่งจัดระเบียบบริการคัดกรองโรค และฟื้นฟูสุขภาพรองรับ
       
       วันนี้ (12 พ.ค.) นพ.ถาวร สกุลพาณิชย์ รองผู้อำนวยการสำนักงานวิจัยเพื่อการพัฒนาหลักประกันสุขภาพไทย (สวปก.) กล่าวในงานเสวนา เรื่อง “ความเหลื่อมล้ำในการรับบริการบริการสุขภาพของผู้สูงอายุ” ที่โรงแรมมิราเคิลแกรนด์ กทม. ซึ่งจัดโดยความร่วมมือของมูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย (มส.ผส.) และสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) ว่า จากการสำรวจสุขภาพประชาชนไทย โดยการตรวจร่างกายครั้งที่ 4 ระหว่างปี 2551-2552 พบว่า มีผู้สูงอายุเพศชาย 4% และเพศหญิง 3% เป็นโรคเบาหวานไม่รู้ตัว ผู้สูงอายุเพศชาย 20% และผู้สูงอายุเพศหญิง 16% เป็นความดันโลหิตสูงไม่รู้ตัว แม้ว่าสำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ (สปสช.) จะจัดให้ผู้สูงอายุทุกคนได้รับสิทธิประโยชน์ในการตรวจคัดกรองโรคประจำทุกปี แต่ปรากฏว่าในปี 2553 มีผู้สูงอายุได้รับการคัดกรองเพียง 2 ล้านคนจาก 8 ล้านคน คิดเป็น 1 ใน 3 ของผู้สูงอายุทั้งหมด
       
       “สำหรับการแก้ปัญหาดังกล่าวให้มีประสิทธิภาพต้องครอบคลุมทั้งการป้องกันโรค ส่งเสริมสุขภาพและการฟื้นฟูสภาพผู้ป่วย แม้ว่าปัจจุบันยังไม่มีข้อมูลแสดงความต้องการ แต่จากการวิเคราะห์ข้อมูลการรักษาพยาบาลแบบผู้ป่วยใน แสดงให้เห็นถึงความต้องการบริการดังกล่าว โดยดูจากจำนวนผู้สูงอายุที่นอนโรงพยาบาลนานเกิน 2 เดือนขึ้นไปเพิ่มขึ้นจากหลักพันคนในปี 2551 เป็น 16,000 คนในปี 2553 สาเหตุหลักมาจากการจัดระบบบริการสุขภาพด้านการฟื้นฟูยังไม่มีการวางแผนอย่างเป็นระบบ” นพ.ถาวรกล่าว
       
       นพ.ถาวรกล่าวว่า จากการคาดการณ์ค่าใช้จ่ายสุขภาพในอีก 10 ปีข้างหน้า โดยมีสมมติฐานว่าประเทศไทยมีสัดส่วนผู้สูงอายุเพิ่มขึ้น 12% ในปี 2553 เป็น 17% ส่วนในปี 2563 พบว่า ค่าใช้จ่ายบริการสุขภาพจะเพิ่มขึ้นเป็น 37% จาก 34% ที่เป็นอยู่ในปัจจุบันหรือเกือบ 4 เท่าตัว โดยปัจจัยหลักมาจากการเพิ่มอัตราการใช้บริการ และค่ายา รัฐจึงจำเป็นต้องมีการดำเนินการ ปรับปรุงระบบบริการสุขภาพเชิงรุกและเชื่อมโยงโดยมีประชาชนเป็นศูนย์กลาง รวมทั้งควบคุมค่าใช้จ่ายให้เหมาะสม และจัดระบบบริการฟื้นฟูสภาพที่เป็นระบบต่อเนื่อง เพื่อดูแลสุขภาพในระยะยาว
       
       ด้านนพ.กฤช ลี่ทองอิน ผู้จัดการกองทุนพัฒนาระบบบริการปฐมภูมิ สปสช.กล่าวว่า สำหรับนโยบายสาธารณสุขของผู้สูงอายุโดยเฉพาะนั้น สปสช.ยังไม่มีให้เห็นในภาพใหญ่ แต่มีการจัดรายการดูแลในลักษณะรายโรค โดยไม่ได้เน้นกลุ่มเป้าหมายใดเป็นพิเศษ เช่น การคัดกรองต้อกระจก หรือการให้บริการรักษาฟันเทียม ซึ่งในอนาคตจะให้บริการสาธารณสุขแก่กลุ่มผู้สูงอายุเป็นพิเศษหรือไม่นั้น ต้องขึ้นอยู่กับนโยบายของกระทรวงสาธารณสุข

ASTVผู้จัดการออนไลน์    12 พฤษภาคม 2554

ปัญหาที่เกิดขึ้นในกระทรวงสาธารณสุขจากระบบหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ
ปัญหาเหล่านี้จะแก้ไขได้ถ้าเรามี “รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขพันธุ์ใหม่

  หลังจากระบบหลักประกันสุขภาพแห่งชาติเกิดขึ้นแล้ว กระทรวงสาธารณสุขได้รับงบประมาณในการทำงานลดลง แต่งบประมาณด้านสาธารณสุขส่วนใหญ่ของประเทศได้รับการจัดสรรให้แก่สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ เพื่อ “จ่ายเป็นค่าบริการสาธารณสุข” ให้แก่โรงพยาบาลต่างๆ

แต่เงินค่าบริการสาธารณสุขที่ว่านี้ ได้รวมเอาเงินเดือนบุคลากรของกระทรวงสาธารณสุข เงินค่าส่งเสริมสุขภาพและป้องกันโรครวมทั้งงบประมาณในการซ่อมแซมและพัฒนาอาคารสถานที่ และอื่นๆ ที่กระทรวงสาธารณสุข (เคย)ได้รับเข้าไปด้วย โดยผู้ทำโครงการหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ มิได้มีการสำรวจและวิจัยถึงต้นทุนที่แท้จริงในการดำเนินการของโรงพยาบาลไว้ ทำให้เกิดปัญหาต่อกระทรวงสาธารณสุขดังนี้

1.โรงพยาบาลขาดสภาพคล่องทางการเงิน

   ในเรื่องการขาดแคลนงบประมาณจนโรงพยาบาลขาดสภาพคล่องทางการเงินนั้นในปีพ.ศ. 2552 กระทรวงสาธารณสุขได้รับงบประมาณ 40,000 ล้านบาทจากระบบหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ (ในขณะที่จำนวนเงินงบประมาณเหมาจ่ายรายหัวทั้งหมดในปี 2552 คือ89,385 ล้านบาท(หักเงินเดือน28,584 ล้านบาท)

 ส่วนงบประมาณจากระบบสวัสดิการข้าราชการนั้น  โรงพยาบาลสังกัดกระทรวงสาธารณสุข ก็ได้รับเพียง 20,000ล้าน ( จากงบทั้งหมด 60,000 ล้านบาทที่กรมบัญชีกลางต้องจ่ายในสวัสดิการค่ารักษาของงข้าราชการ)

   โรงพยาบาลในพื้นที่ที่มีประชาชนมาก มีโรงพยาบาลที่ไม่ใหญ่มาก ก็อาจจะพอมีเงินเหลือ แต่โรงพยาบาลที่มีประชาชน(ตามทะเบียนบ้าน)น้อย แต่อาจมีจำนวนผู้ป่วยมาก เช่นเป็นโรงพยาบาลขนาดใหญ่ หรือเป็นโรงพยาบาลชายแดน ที่มีประชาชนอพยพจากที่อื่นมาใช้บริการมาก ก็จะมีปัญหาเรื่องการขาดเงินดำเนินการจนถึงกับขาดสภาพคล่องทางการเงิน จากการรายงานของกลุ่มประกันสุขภาพ สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข  ในปีพ.ศ. 2552โรงพยาบาลทั้งหมดของกระทรวงสาธารณสุข 807 แห่ง มีโรงพยาบาลที่ได้กำไรเพียง 302 แห่ง (คิดเป็น 37%) ส่วนที่เหลือจะขาดทุน 505 แห่ง (62.58%)และขาดสภาพคล่องทางการเงิน  175 แห่ง จำนวนเงินที่ขาดทุน 5,575 ล้านบาท

 ทั้งนี้การจัดสรรงบประมาณจากการจ่ายเงินจากกองทุนต่างๆ ไปยังโรงพยาบาลโดยตรง ทั้งกำหนดการหักเงินเดือนของสปสช.ในระดับเครือข่าย ทำให้กระทรวงสาธารณสุขไม่สามารถบริหารหรือจัดการงบประมาณในแต่ละโรงพยาบาลได้

2. เกิดความเหลื่อมล้ำระหว่างประชาชน ทั้งคนจนและไม่จนจำนวน 48 ล้านคน ได้รับการบริการโดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย

   การยกเลิกการจ่ายเงินครั้งละ 30 บาท ทำให้ประชาชนมาใช้บริการมากขึ้น

 ส่วนคนที่ยากจนจริงๆนั้น บางคนอาจไม่มีเงินเป็นค่าเดินทาง ก็อาจจะไม่สามารถมารับบริการได้ แต่ผู้มีเงินมากก็(อาจจะรู้มากด้วย)จะมารักษาที่โรงพยาบาลมากขึ้น เรียกร้องการรักษามากขึ้น โดยไม่ต้องรับผิดชอบดูแลสุขภาพของตนเอง และไม่ต้องร่วมจ่ายเงินในการดูแลรักษาสุขภาพของตนเองเลย

3.ไม่มีงบประมาณด้านส่งเสริมสุขภาพและป้องกันโรค ทั้งนี้เนื่องจากกระทรวงสาธารณสุขไม่ได้รับงบประมาณในการดำเนินการเลยหลังจากพ.ร.บ.หลักประกันสุขภาพแห่งชาติได้ประกาศใช้เป็นกฎหมาย เนื่องจากรัฐบาลคิดว่างบประมาณเหมาจ่ายรายหัวนั้น รวมทั้งเงินเดือน(บางส่วน)ของบุลากรกระทรวงสาธารณสุข และงบประมาณดำเนินการทั้งสิ้นของกระทรวงสธ.แล้ว ทำให้กระทรวงต้องไปของบประมาณด้านการส่งเสริมสุขภาพและป้องกันโรคมาจากสปสช. โดยแบ่งมาจากงบประมาณเหมาจ่ายรายหัว

 การขาดงบประมาณในการดำเนินการเรื่องนี้ ทำให้ประชาชนมีความเสี่ยงต่อการเจ็บป่วยมากขึ้น ไปรับการรักษาที่โรงพยาบาลมากขึ้น โรงพยาบาลมีภาระงานในการตรวจรักษาผู้ป่วยมากขึ้น  ต้องสูญเสียเงินในการดูแลสุขภาพมากขึ้น

4.ขาดงบประมาณในการซ่อมแซมและพัฒนา งบประมาณที่ขาดดุล ทำให้โรงพยาบาลไม่มีงบประมาณในการซ่อมแซม พัฒนาและจัดหาสิ่งองเครื่องใช้และเทคโนโลยีทางการแพทย์ใหม่ๆ ให้ทันสมัยและมีประสิทธิภาพ

5.ภาระงานมากขึ้นแต่บุคลากรก็ลาออกมากขึ้น ผู้ป่วยใน (นอนรักษาตัวในโรงพยาบาล)เพิ่มขึ้น23% ผู้ป่วยนอกเพิ่มขึ้น 32 % จนมีจำนวนผู้ป่วยมารับบริการถึง 200 ล้านครั้งต่อปี เป็นสาเหตุที่สำคัญอันหนึ่งที่ทำให้บุคลากรลาออกอย่างต่อเนื่อง

6.การขาดแคลนบุคลากรทางการแพทย์ทุกชนิด บุคลากรหลายๆสาขาวิชาชีพขาดแคลน ต้องรับภาระงานมากเกินไป  มีความเสี่ยงต่อความผิดพลาดในการทำงาน ขาดเวลาที่จะอธิบายและสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้ป่วยและประชาชน มีความเสี่ยงต่อการถูกร้องเรียนฟ้องร้อง และไม่มีความก้าวหน้าและความมั่นคงทางการงาน

7. มาตรฐานการแพทย์(ในกระทรวงสาธารณสุข)ตกต่ำ แพทย์ขาดอิสระในการพิจารณาสั่งการรักษาผู้ป่วย ทั้งๆที่ “เป็นผู้ประกอบวิชาชีพอิสระ” ทั้งนี้เนื่องจากการกำหนดกฎเกณฑ์การจ่ายยาและการจ่ายเงินของสปสช. ทำให้แพทย์ต้องสั่งใช้ยาเก่าๆเดิมๆ ตามรายการบัญชียาหลักแห่งชาติ ซึ่งบางอย่างก็ไม่ใช่ยาที่เหมาะสมที่สุดสำหรับผู้ป่วย

 ซึ่งการ “มีสิทธิ์สั่งเพียงยาเก่าๆ เดิมๆ” นี้จะทำให้แพทย์ไม่มีประสบการณ์ในการใช้ยาใหม่ๆที่มีประสิทธิผลดีกว่าเดิม และประชาชนทั่วไปที่ใช้สิทธิในระบบ “บัตรประชาชนใบเดียวไปรักษาฟรีทุกโรงพยาบาล” จะมีความเสี่ยงต่อการได้รับความเสียหายมากขึ้น   เนื่องจากไม่มีสิทธิได้รับยาใหม่ๆที่มีประสิทธิผลสูงสุด ตามดุลพินิจของแพทย์ตามมาตรฐานทางการแพทย์ที่สูงขึ้น

   ผลในระยะยาวก็คือการแพทย์ไทยในระบบของกระทรวงสาธารณสุขนอกจากแพทย์จะไม่สามารถมีประสบการณ์ในการ “พัฒนาการรักษาให้ความก้าวทันโลก และทันโรค” แล้ว ความรู้ทางการแพทย์ไทยยังจะต้องถอยหลังลงคลองไป ในอนาคตอันใกล้นี้  เหมือนกับที่ดร.อัมมาร สยามวาลา นักวิชาการที่เป็นที่ปรึกษาคนสำคัญของคณะกรรมการหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ ได้กล่าวไว้ในเวทีการประชุมระดับนานาชาติ(ในการตอบคำถาม)ว่า “ผมไม่กล้าไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลของกระทรวงสาธารณสุขไม่ว่าจะเป็นโรงพยาบาลชุมชน โรงพยาบาลทั่วไป หรือโรงพยาบาลศูนย์การแพทย์ ทั้งนี้เนื่องจากไม่เชื่อถือว่าจะมีมาตรฐานทางการแพทย์ที่ไว้ใจได้”

ข้อเสนอแนะในการแก้ปัญหาของกระทรวงสาธารณสุข

  ปัญหาในการให้บริการด้านสาธารณสุขในกระทรวงสาธารณสุขนั้น ส่งผลโดยตรงต่อสุขภาพและคุณภาพชีวิตของประชาชน ถ้าประชาชนมีสุขภาพดี คุณภาพชีวิตก็จะดีด้วย และจะช่วยให้ประชาชนมีความสามารถในการทำงานได้เต็มที่ สร้างเศรษฐกิจของตนเอง ครอบครัว ส่งผลให้ประเทศชาติมีความก้าวหน้า ม่านคง และเจริญรุ่งเรืองต่อไป

  จะแก้ปัญหาได้ต้องการผู้บริหารพันธุ์ใหม่ คือ ต้องมีรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขพันธุ์ใหม่มาแก้ปัญหา

    ปัญหาทั้งหลายที่เห็นและเป็นอยู่ในระบบบริการสาธารณะด้านสาธารณสุขที่กล่าวมา (ยังมีปัญหาต่างๆอีกมากมาย ที่ยังไม่ได้กล่าวถึง )ทั้งหมดนี้   เป็นการสุดวิสัยที่บุคลากรทางการแพทย์ทั้งหลายจะป้องกันและแก้ไขปัญหาเหล่านี้ได้ ถ้าเรายังไม่มี “รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขพันธุ์ใหม่” ที่สามารถเข้าใจถึงสาเหตุของ “การขาดเอกภาพในการบริหารจัดการ” การบริการสาธารณะด้านสาธารณสุข  และลงมือแก้ปัญหาที่ “ต้นเหตุแห่งปัญหา”  อย่างจริงจังให้เกิดผลสำเร็จเป็นรูปธรรม

   มิใช่เอาแต่โฆษณาประชาสัมพันธ์ว่าจะพัฒนาให้ประชาชนได้รับการบริการฟรีที่มีคุณภาพ โดยไม่ได้ศึกษาปัญหาและแก้ไขปัญหาให้ตรงกับสาเหตุที่แท้จริง

พญ.เชิดชู อริยศรีวัฒนา
ประธานสหพันธ์ผู้ปฏิบัติงานด้านการแพทย์
และสาธารณสุขแห่งประเทศไทย(สผพท)
11 พ.ค. 54

เรื่องของชีวิตจริง น่าอ่าน