สวัสดิการสังคมตามแนวคิดขงจื๊อ
                                                                                                              แก้วสรร  อติโพธิ
...
      กว่าสิบปีมานี้ สินค้าประชานิยมเพื่อสวัสดิการของชาวบ้าน โดยงบประมาณแผ่นดิน กำลังท่วมประเทศอย่างหนัก  ทั้งการนำร่องในยุคทักษิณแล้วติดตามมาในยุคขิงแก่
และประชาธิปัตย์   ยิ่งมาถึงช่วงโค้งสุดท้ายก่อนยุบสภาในปี ๒๕๕๔ นี้ก็ยิ่งจะเห็นของขวัญประชานิยมเหล่านี้เกลื่อนไปหมดเลยทีเดียว
      ภาระด้านงบประมาณของโครงการประชานิยมนี้เพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ ทุกปี  ดังตัวอย่างค่าใช้จ่าย ในโครงการ ๓๐ บาทรักษาทุกโรคนั้น  เมื่อสิบปีก่อนที่เริ่มโครงการก็อยู่ที่ ๑๔๐๐ บาทต่อหัว  แล้วก็เพิ่มขึ้นทุกปีไม่มีหยุดจนถึง ๒๔๐๐ บาทต่อหัวในปีงบประมาณ ๒๕๕๒ มาปีนี้ก็จะขอเพิ่มอีก ๗๐๐ บาท     ซึ่งเมื่อรวมกับสวัสดิการสุขภาพของข้าราชการและผู้ใช้แรงงานอีก ๑๖% ด้วยแล้ว   งบประมาณสวัสดิการสุขภาพไทยในปีหน้าก็จะเกาะกินงบแผ่นดินถึงสองแสนล้านบาทเลยทีเดียว
นอกจากเนื้องบประมาณแผ่นดินในโครงการประชานิยมจะเพิ่มขึ้นแล้ว   ใน
ด้านความคิดก็ยังฝังรากลึกลงไปเรื่อยๆอีกด้วย    ดังตัวอย่างกรณีสวัสดิการสุขภาพตามระบบประกันสังคมที่ลูกจ้างควักเงินเดือนมากองไว้โดยมีนายจ้างและรัฐสมทบเงินด้วยนั้น    ก็มีการปลุกปั่นกันว่าไม่เสมอภาคถูกเอาเปรียบ  เพราะคนทั่วไปไม่ต้องออกเงินก็ได้รับการรักษาฟรีจากกองทุนบัตรทอง    ลูกจ้างจึงควรจะมารับการรักษาฟรีตามระบบนี้จะดีกว่าเพราะต่างก็ก็เสียภาษีให้รัฐเหมือนกัน
                       ข้อเรียกร้องให้คนที่รับผิดชอบตัวเองได้อยู่แล้ว   ให้ต้องกลับไปอยู่ในระบบขอทานเหมือนกับคนอื่นอย่างนี้    มาจากการกำเริบของโรคประชานิยมที่น่าวิตกมาก  จำเป็นต้องถูกท้วงติงด้วยระบบคิดตรงข้ามให้ได้คิดกันเสียใหม่   ซึ่งก็มีตัวอย่างจากสวัสดิการสังคมของสิงค์โปร์  ที่นายกฯลีกวนยู ได้ยึดแนวคิดตามลัทธิขงจื๊อมาเป็นหลักได้ อย่างเฉียบคมยิ่ง   และแตกต่างกับลัทธิขอทานนิยม หรือเอื้ออาทรนิยมเป็นอย่างมาก  ดังผมจะขอสังเขปมาเสนอในทำนองปุจฉา-วิสัชนาไว้ ดังนี้
ถาม   สวัสดิการสังคมของสิงค์โปร์มีที่มาของเงินมาจากไหน
ตอบ   นายกฯลีกวนยู  จัดตั้งระบบบังคับออมทรัพย์ขึ้น   ให้คนสิงค์โปร์ทุกคนต้องเปิดบัญชี
   ธนาคารเป็นบัญชีสวัสดิการของตนเองและครอบครัว    เงินจากบัญชีนี้จะไหลไปรวม
   เป็นกองทุนที่พักอาศัยให้กู้ยืมซื้อบ้านหลังแรก   เป็นกองทุนประกันสุขภาพที่ถ้วนหน้า
   จริงๆ  และเป็นเบี้ยยังชีพไว้ใช้ในยามชราด้วย   
ถาม   แล้วรัฐไม่ช่วยอะไรเลยหรือ
ตอบ   รัฐมีเงินสมทบเข้ากองทุนประกันสุขภาพด้วย    แต่ลำพังเงินออมเหล่านี้ก็มีกองทุนของ
   รัฐนำไปลงทุนหาประโยชน์ตอบแทนได้เป็นอันมากอยู่แล้ว   มาซื้อกิจการโทรศัพท์
เอไอเอสที่เมืองไทย  ก็เงินออมพวกนี้นี่แหละครับ
ถาม   นายกฯ ลีกวนยู เอาความชอบธรรมมาจากไหน  มาบังคับให้ราษฎรต้องออมทรัพย์อย่างนี้
ตอบ   พ่อแม่คุณเคยซื้อกระปุกออมสินให้คุณบ้างไหม?
ถาม   เคยครับ   ท่านให้ผมเหลือเงินค่าขนมมาหยอดกระปุกให้ได้ทุกวันเลย   อาจารย์ล่ะครับ
ตอบ   เหมือนกันครับ   พอกระปุกเต็มเอาไปฝากออมสินท่านเติมเงินฝากให้ผมอีกด้วย   นี่
   แหละครับ  นายกฯลีกวนยูก็คิดอย่างนี้  ว่ารัฐต้องรู้จักสร้างราษฎรเหมือนพ่อแม่ที่ต้อง
   รู้จักสร้างลูก     สร้างให้รู้จักสร้างตนเองและครอบครัว   สังคมสิงค์โปร์ต้องสร้างจาก
คนสิงค์โปร์ที่เคารพตัวเองและรักครอบครัวเป็นหลัก   นี่คือหลักในลัทธิขงจื๊อที่ชัดเจน
มาก    เป็นที่มาของนโยบายหลายอย่างของสิงค์โปร์
ถาม   นโยบายอะไรบ้างครับ
ตอบ   ลีกวนยู เขียนไว้ว่า   เขาไม่เห็นด้วยกับสวัสดิการจากรัฐหรือสังคม   เพราะทำให้คนไม่
   เคารพตนเอง  ไม่ทำงานสร้างตัว   ส่วนคนที่ทำงานเสียภาษีก็จะสิ้นกำลังใจที่ถูกเอา
   เปรียบ   เขาสรุปว่าเขาต้องการ Social ที่ Fair  ไม่ใช่ Social Welfare  อย่าง
   บ้านอื่นเมืองอื่น   ด้วยเหตุนี้เขาจึงใช้วิธีบังคับออมเพื่อตนเองและครอบครัว  มาเป็นฐาน
   สวัสดิการทั้งสังคม  งานที่เหลือเขาก็ให้รัฐลงมาทุ่มเทอย่างเต็มที่
ถาม   งานอะไรที่เหลือครับ
ตอบ   สิงค์โปร์ทุ่มเทการศึกษาในด้านคุณภาพอย่างสุดตัว  ไม่ใช่ให้เด็กเรียนฟรีแต่คิดเงินทอน
   ไม่ถูกเหมือนบ้านเรา    ครูของเขาเงินเดือนสูงเท่าวิศวะกรคัดมาจาก ๕% แรกของคน
   หนุ่มคนสาว   ในระดับอุดมศึกษาเขาทุ่มเทสร้างสถาบันวิจัยไบโอเทคอย่างถึงไหนถึงกัน
   ทั้งคนและอาคาร  หาได้มีแต่ตึกอุทยาน กับนักวิจัยเงินเดือนจี๊ดเดยวเหมือนของเราที่
   ธรรมศาสตร์รังสิต
นโยบายนี้ลีกวนยูบอกเหมือนขงจื๊ออีกว่า  การศึกษาของลูกคือหน้าที่ของพ่อที่สำคัญ
ที่สุด   ซึ่งคนรุ่นเขาก็เป็นพ่อที่ทำงานหนักมากจริงๆ
ถาม   ด้านเศรษฐกิจล่ะครับ
ตอบ   เขาทุ่มเทสร้างสิ่งแวดล้อมทางธุรกิจที่เจ๋งมากๆ    มีคลัสเตอร์หรือกลุ่มการผลิตที่พร้อม
   หน้าที่เกี่ยวกับการขนส่งทางเรือและทางอากาศอยู่เต็มเกาะ    แค่นิตยสารของสายการบิน
   นี่  เขาก็มีคลัสเตอร์รับงานจากสายการบินต่างๆได้หนึ่งในสามของตลาดโลกแล้ว
คุณอย่าไปเห็นว่าเขาทำแค่ซื้อของถูกที่นี่ไปขายแพงที่โน่นเท่านั้น  ภาคการผลิตจริงที่
เก่งๆของเขาก็มีมาก
ในภาพรวมแล้ว  ลีกวนยูและคณะ  เขาได้สร้างคนของเขาให้เป็นคนที่แข็งแรงในความ
รับผิดชอบต่อตนเองและครอบครัว  ไม่งอมืองอเท้าขอการบริโภคหรือความช่วยเหลือ
จากรัฐ    จากนั้นเขาก็สร้างโอกาสทางการศึกษาที่มีคุณภาพจริงๆ ให้แก่ราษฎร   แล้ว
เสริมด้วยสิ่งแวดล้อมทางธุรกิจที่ดี  ให้ผู้ประกอบการสร้างความเก่งกาจของกลุ่มการผลิต
ต่างๆยกสินค้าของสิงค์โปร์ขึ้นไปสู่ตลาดระดับบน    ขายได้ราคาจนสั่งสมเป็นความ
มั่งคั่งของตนเองและประเทศชาติได้
ถาม   รัฐบาลของเขามีคอรัปชั่นไหม ?
ตอบ   เรื่องคอรัปชั่นสำหรับลีกวนยูผมไม่เคยได้ยิน เคยได้ยินแต่ลูกสะใภ้ของเขา   ลีกวนยูโด่ง
   ดังมากในเรื่องความซื่อตรง    ยุคของเขาเวนคืนที่ดินตัดถนนต้องเป็นเส้นตรงบ้านคนจน
   คนรวยไม่มีละเว้น  เจอสุสานตระกูลของเขาเอง  เขาก็ยังให้เดินตรงไปข้างหน้า    เขา
   ไม่เคยเอาข้อสอบรั่วมา   ให้ลูกติวก่อนสอบเข้ามหาวิทยาลัยเหมือนผู้นำบางคนเลย
ถาม   คนคอรัปชั่นขึ้นเป็นผู้นำแล้วสร้างบ้านสร้างเมืองได้แบบสิงค์โปร์มีไหม
ตอบ   คอรัปชั่นแปลว่าเน่าเปื่อย   คนเน่าเปื่อยจะเห็นตำแหน่งเป็นอำนาจ เป็นประโยชน์ที่ต้องแสวงหา    ไม่ใช่เห็นเป็นหน้าที่ ที่ต้องทุ่มเททั้งสมองและกายใจเพื่อแผ่นดินเกิด
   ผู้นำที่คอรัปชั่นจึงสร้างบ้านสร้างเมืองไม่ได้   มีแต่ราคาคุยเช่นคุยว่า ๖ เดือนหมดปัญหาจราจร   หรือ ๖ เดือนผมกลับมาทุกคนอู้ฟู่แน่เป็นต้น
ถาม   บ้านเมืองเราจะเลี้ยวกลับมาสร้างคนกันจริงๆ แบบสิงค์โปร์ได้ไหมครับ ?
ตอบ   ต้องเลิกพูดเลิกเน้นเรื่องฟรีๆ เช่น เรียนฟรี  รักษาฟรี  หรือเอื้ออาทรต่างๆนานากันเสียที
ปล่อยไว้อย่างนี้อีกหน่อยคงมีโลงฟรี  ฌาปนกิจฟรี ลอยอังคารฟรี เป็นแน่
ถาม   แล้วประกันสุขภาพบัตรทองนี่จะว่าอย่างไรครับ
ตอบ   อย่าเอาผู้ใช้แรงงานมาร่วมกองทุนนี้  เอาลูกเมียผู้ใช้แรงงานไปอยู่ประกันสังคมด้วย
   เอาระบบจ่าย ๓๐ บาทกลับคืนมาใช้     จะได้เลิกเห็นโรงพยาบาลเป็นโรงทานแจกยาเสีย
   ที    คัทเอาท์ที่มีใบหน้ารัฐมนตรีประกาศว่า  บัตรประชาชนใบเดียวรักษาทุกโรคนั้นก็
   เลิกเสียที  จะเลือกตั้งแล้วเอาเงินชาวบ้านมาหาเสียงให้ตัวเองอยู่ได้  ไม่อายบ้างเลยหรือ ?
                                                              .............................

             ปัญหาการประกันความเสียหายจากการให้บริการสาธารณสุขโดยผิดพลาด
                        แก้วสรร  อติโพธิ ...
   การพัฒนาระบบประกันสุขภาพให้มีบริการสาธารณสุขที่ได้ทั้งคุณภาพและความทั่วถึง   แถมด้วยความคุ้มครองที่มั่นคงจากความผิดพลาดในการรักษาพยาบาลที่อาจเกิดขึ้นได้นั้น    ถือเป็นภารกิจที่ไม่มีรัฐใดปฏิเสธได้  แต่จะทำได้เพียงไหนด้วยแนวทางใดก็ยังมีทั้งข้อจำกัด และทางเลือกที่แตกต่างกันออกไปได้   ความรู้จักประมาณตนและรู้จักเลือกจึงเป็นเงื่อนไขสำคัญยิ่งต่อการพัฒนาระบบนี้ขึ้นมาในแต่ละประเทศ
กฎหมายประกันสุขภาพและระบบ ๓๐ บาทรักษาทุกโรค   ถูกประดิษฐ์ขึ้นมาโดยหมอและเอ็นจีโอสาธารณสุขหัวก้าวหน้า   และผลักดันจนสำเร็จเป็นงานชิ้นโบว์แดงของระบอบทักษิณ    ซึ่งจนปัจจุบันก็ยังมีปัญหาแฝงฝังให้ต้องฟันฝ่าอีกมาก   
มาบัดนี้ซุ้มคุณหมอและเอ็นจีโอดังกล่าว   ก็ได้ดิ้นรนผลักดันร่างกฎหมายประกันความเสียหายตามมาอีก  และก็มีคุณหมอลุกขึ้นแต่งดำคัดค้านกันเป็นการใหญ่ ตามที่เป็นข่าว   ซึ่งดำริในครั้งนี้ถือเป็นเรื่องสำคัญ และกระทบถึงประชาชนโดยตรง   จึงควรที่เราท่านจะได้รู้เท่าทันความเห็นและผลประโยชน์ที่ซุกซ่อนอยู่   ดังผมจะขอนำเสนอในท่วงทำนอง ปุจฉา-วิสัชนา ไปโดยลำดับดังนี้
ความเสียหายจากการรักษาพยาบาล
ถาม   อะไรคือความเสียหายจากการรักษาพยาบาลครับ?   ไปรักษาเบาหวานแล้วถูกตัดขาหามกลับมาบ้าน  อย่างนี้ใช่ความเสียหายจากการรักษาหรือไม่
ตอบ   กฎหมายเขาจะถามก่อนว่า   แม้คุณหมอจะพยายามรักษาดูแลอย่างไรก็ต้องถูกตัดขาอยู่ดีใช่ไหม ?   ถ้าตอบว่าใช่เพราะตอนไปหาหมอนั้นแผลที่ขามันลุกลามเรื้อรัง ขาดำจนหยุดไม่ได้แล้ว    อย่างนี้ก็ไม่ถือว่าขาหายไปเพราะการรักษาพยาบาล  แต่หายไป ถูกตัดไป เพราะแผลลุกลามด้วยโรคเบาหวาน 
ถาม   แล้วถ้าแผลไปลุกลามตอนนอนที่โรงพยาบาล  เนื่องจากเกิดอาการติดเชื้อ เพราะการดูแลรักษาไม่ได้มาตรฐานล่ะครับ
ตอบ   ตรงนี้ก็กลายเป็นความเสียหายจากการรักษาพยาบาล คือขาหายไปเพราะการรักษา ไม่ได้มาตรฐาน  คุณหมอหรือโรงพยาบาลต้องรับผิดชอบ
ถาม   มีไหมครับที่รักษาอย่างได้มาตรฐานแล้ว  ก็ยังเกิดความเสียหายอยู่ดี ?
ตอบ   มีแน่นอน  อย่างเพื่อนผมไปผ่าต้อกระจกแล้วตาบอด   แล้วปรากฏว่าหมอใช้ยาชาและฉีดยาชาได้มาตรฐานทุกอย่าง   แต่ประสาทตากลับแพ้ยาโดยเป็นอาการเฉพาะที่ไม่มีทางตรวจเจอ  และเกิดขึ้นได้หนึ่งในหมื่นเท่านั้น   ความเสียหายอย่างนี้  ในทางกฎหมายเขาเรียกว่าความเสียหายจากการรักษาพยาบาลที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้    คุณหมอไม่ต้องรับผิด
   โดยสรุปแล้ว  ความเสียหายที่เกี่ยวข้องจึงแยกแยะได้ดังนี้
        ๑)+๒) ความเสียหายหลังออกจากโรงพยาบาลเช่น “ตัดขา”
        ๑) ความเสียหายจากอาการของโรคโดยแท้ เช่นแผลลามมาก่อนแล้ว  ต้องถูกตัดขาอยู่ดี
       ๒) ความเสียหายจากการรักษาพยาบาล
   ๒.๑)เสียหายเพราะรักษาไม่ได้มาตรฐานจนแผลติดเชื้อ
            
                ๒.๒) ความเสียหายที่รักษาดีแล้ว แต่ก็ยังหลีกเลี่ยงไม่ได้
ตามแผนผังข้างต้น ความเสียหายมี ๓ ชนิด คุณหมอต้องรับผิดเฉพาะ ๒.๑) คือรักษาไม่ได้มาตรฐานเท่านั้น  ถ้าเสียหายเพราะโรคโดยแท้ คือ๑) หรือเป็นความเสี่ยงโดยสภาพของการรักษาที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ได้คือ ๒.๒)ทั้งสองกรณีนี้คุณหมอไม่ต้องรับผิด   
ถาม   คดีที่มักจะเกิดขึ้นคือคดีอย่างไหนครับ
ตอบ   คือคดีที่ฟ้องตาม ๒.๑) ว่าหมอรักษาไม่ได้มาตรฐาน   แล้วหมอสู้ว่าได้มาตรฐานแล้วแต่ความเสียหายเกิดขึ้นเพราะโรคโดยแท้ตาม ๑)  หรือเป็นความเสียหายจากการรักษาที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ตาม ๒.๒) ครับ
โครงสร้างกฎหมายในปัจจุบัน
ถาม   ในทางกฎหมายนั้น มีการจัดการความเสียหายหลังการรักษาพยาบาลอย่างไรบ้าง
ตอบ   ที่เป็นระบบทั่วไปนั้นรัฐจะไม่เข้ามายุ่ง  ปล่อยให้ชาวบ้านเขาฟ้องเรียกค่าเสียหายจากหมอหรือโรงพยาบาลเอาเอง    ข้างหมอหรือโรงพยาบาลเขาก็เฉลี่ยความเสี่ยงกันเองโดยการซื้อประกันความรับผิดทางวิชาชีพ  จากบริษัทประกันภัย   ซึ่งปัจจุบันก็ทราบว่าซื้อประกันกันแพร่หลายมากทีเดียว 
ถาม   แล้วระบบเฉพาะคืออะไรครับ
ตอบ   เป็นระบบเฉพาะในกองทุน ๓๐ บาทของรัฐเท่านั้น  ที่รัฐให้ประกันกับชาวบ้านว่า  ถ้าเสียหายเพราะหมอทำแล้วล่ะก็    ให้ยื่นขอชดใช้จากกองทุนได้เลยไม่ต้องไปฟ้องไปหาหลักฐานพิสูจน์กับใครให้เหนื่อยยาก  แล้วรัฐจะตรวจสอบให้เองถ้าพบว่าจริงก็จะจ่ายเงินชดเชยให้เลย  เพราะถือเป็นหน้าที่ที่รัฐจะต้องประกันคุณภาพบริการของตน   
ถาม   เมื่อจ่ายเงินแล้วหมอที่รักษาผิดพลาดต้องจ่ายเงินให้ใครอีกไหมครับ
ตอบ   ระบบนี้กองทุนจะไปไล่เบี้ยเรียกจากหมอไม่ได้   เพราะถือเป็นการจ่ายตามหน้าที่ของรัฐเอง    ส่วนคนไข้จะติดใจไปฟ้องเรียกเงินจากหมอต่อไปอีกหรือไม่ก็เป็นเรื่องของเขาระบบอย่างนี้มีแต่การรักษาพยาบาลในโครงการ ๓๐ บาทเท่านั้น    ถ้าคุณไปรักษาในกองทุนประกันสังคมหรือใช้สิทธิข้าราชการ หรือโดยออกเงินเองก็ตาม  จะไม่มีระบบประกันคุณภาพแบบนี้    เกิดปัญหาคุณก็ต้องฟ้องหมอเอาเอง  ถ้าหมอมีประกัน ประกันเขาก็จะมาช่วยหมอเจรจากับคุณอีกแรงหนึ่ง
ร่างกฎหมายคุ้มครองผู้เสียหายจากการรับบริการสาธารณสุข
ถาม   ถ้าร่างกฎหมายที่กำลังมีปัญหาในปัจจุบันนี้  ผ่านรัฐสภาจะเกิดอะไรขึ้นบ้างครับ
ตอบ   จะมีความเปลี่ยนแปลงเป็นนัยยะสำคัญดังตารางเปรียบเทียบต่อไปนี้ ครับ
                        โครงสร้างปัจจุบัน                                               โครงสร้างใหม่
๑. เอาเงินของรัฐมาเป็นประกันคุณภาพเฉพาะระบบ๓๐ บาทของรัฐเท่านั้น  หน่วยบริการระบบอื่นไม่ถูกบังคับให้มาร่วมประกัน   บังคับให้หน่วยบริการทุกระบบต้องวางเงินมารวมเป็นกองทุนประกันคุณภาพบริการของทุกระบบ  โดยแต่ละหน่วยอาจซื้อประกันเป็นส่วนตัวเพิ่มขึ้นต่อไปอีกก็ได้
๒. ไม่มีการผลักภาระค่าชดเชยไปยังประชาชนผู้รับบริการ  เพราะตัดมาจากกองทุน ๓๐ บาท   หน่วยบริการนอกระบบ๓๐ บาทจะต้องผลักภาระใหม่นี้มารวมในค่าบริการทั่วไป ส่วนตัวระบบ๓๐ บาทเองก็อาจลดเงินในส่วนนี้ลงอีก
๓.การตรวจสอบมาตรฐานในระบบประกันว่าแต่ละคดีมีการให้บริการต่ำกว่ามาตรฐานหรือไม่  ยังใช้แพทย์วิชาชีพเฉพาะ
๔.โรงพยาบาลและหมอไม่คัดค้านอะไรเพราะไม่เกิดภาระทางการเงินและยังใช้หมอผู้ชำนาญเป็นผู้ตรวจมาตรฐาน   ใช้คณะกรรมการที่มีคนนอกวิชาชีพ ที่เป็นตัวแทนเอ็นจีโอ และส่วนงานอื่น มาร่วมตัดสินมาตรฐานด้วย
คัดค้านกันมากเพราะต้นทุนสูงขึ้นทั้งระบบและเห็นว่าเอาคนนอกมาชี้มาตรฐานวิชาชีพไม่ได้ ทุกวันนี้ก็เสี่ยงจะแย่อยู่แล้ว
ถาม   ผมฟังดูแล้วก็คล้ายๆกับกฎหมายที่บังคับให้รถทุกคันเอาประกันความเสียหายต่อบุคคลที่สามไว้ จึงจะต่อทะเบียนได้    เกิดอุบัติเหตุเมื่อใดผู้เสียหายก็ได้เงินจากบริษัทประกันเลย  โดยไม่ต้องมาเถียงกันว่าใครถูกใครผิด  ยังงี้ก็ดีนะครับ
ตอบ   ไม่เหมือนหรอกครับ  ตามร่างกฎหมายนี้มันยังยืนอยู่บนความรับผิดของหมอนะครับ   ถ้าเป็นเหตุสุดวิสัยกองทุนนี้ก็จะไม่จ่ายนะคุณ
แต่ ถ้าเปลี่ยนเสียใหม่ให้เป็นว่าใครเสียหายจากการรักษาก็เอาเงินไปเลยไม่ต้องหาว่าใครผิดอย่างนี้  ปัญหาโต้แย้งจะน้อยลงมาก   คงเหลือแต่ภาระทางการเงินเท่านั้น
   ว่ากองทุน ๓๐ บาทและผู้รับบริการนอกระบบ ๓๐ บาท จะรับภาระเงินกองทุนได้ไหม
   ปัญหาแรกจึงอยู่ที่ตรงนี้ก่อนว่าเราจะให้มีประกันความเสียหายชนิดใดบ้าง เอากว้างขวางถึงขนาดผิดหรือไม่ผิด ก็ให้ชดใช้ทุกกรณีเลยหรือไม่ คุณว่าอย่างไรล่ะครับ
ถาม   ถ้าคิดเป็นสวัสดิการก็ต้องช่วยเหลือทั้งหมดแหละครับ  ใครขาหายไปจากอุบัติเหตุหรือความเจ็บป่วยก็ต้องช่วยทั้งนั้น   ต้องมาจากเงินรัฐทั้งหมดด้วย     แต่ถ้าคิดเป็นการประกันคุณภาพของบริการว่าจะไม่มีความผิดพลาด  อย่างนี้ก็จะต้องจำกัดการชดใช้แต่เฉพาะกรณีรักษาไม่ได้มาตรฐานเท่านั้น  ผมว่าเอาแค่ประกันคุณภาพก่อนก็พอนะครับเรื่องสวัสดิการไปว่าอีกเรื่องหนึ่งดีกว่า
ตอบ   โอเค...ความคิดคุณชัดเจนแล้ว    ปัญหาต่อไปต้องถามว่ารัฐมาจัดตั้งกองทุนประกันเองทำไม?    ทำไมไม่ทำแบบประกัน พรบ. คือออกกฎหมายบังคับให้ทุกสถานบริการต้องซื้อประกันความรับผิดบุคคลที่สามจากบริษัทประกันภัย ตามกรมธรรม์มาตรฐานที่กฎหมายกำหนด   อย่างนี้คุณว่าจะดีกว่าให้รัฐตั้งกองทุนประกันเสียเอง ดังร่าง
กฎหมายนี้หรือไม่
ถาม   วิธีนั้นเอกชนเขาก็ทำกันมากอยู่แล้วนะครับ    แต่มันจะมีปัญหาโยกโย้ตอนเคลม
   ประกันมากนะครับ    ให้รัฐทำมันจะจ่ายง่ายกว่าแน่ๆ
ตอบ   ปัญหาตรงนี้ผ่อนคลายได้   ออกกฎหมายไปเลยให้มีคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ
รับคำขอเคลมประกันจากผู้เสียหายก่อน    แล้วเสนอความเห็นไปยังบริษัทประกัน  ได้ผลอย่างไร ใครยังไม่พอใจก็ค่อยไปถึงศาลอีกทีหนึ่ง   กลไกอย่างนี้จะช่วยให้ความเป็นธรรมได้มากกว่าที่เป็นอยู่แน่นอน
ถาม   ตรงนี้ก็มาถึงปัญหาสุดท้ายว่า   การสืบข้อมูลและตรวจมาตรฐานการให้บริการในคดี
เคลมประกันไม่ว่าจะประกันแบบใดนั้น   เราควรให้คนนอกวิชาชีพมาตัดสินหรือไม่
ตอบ   ผมเองเป็นนักกฎหมายผมมองไม่ออกว่าอยู่ดีๆถ้าผมไปนั่งเป็นกรรมการนี่  แล้วผมจะ
   มีความรู้ไปชี้ขาดอย่างนั้นอย่างนี้ได้อย่างไรในปัญหาอย่างนี้     ชี้ไปแล้วให้หมอเป็น
   ฝ่ายแพ้จนผู้เสียหายได้เงินไปจำนวนหนึ่ง   เขาก็จะไปฟ้องเรียกเงินเพิ่มจากหมออีก
   ต่างหาก เกิดคดีเพิกถอนใบอนุญาตตามมาอีกด้วย   
ปัญหาอย่างนี้พวกหมอเขาจึงต้องวิตกมากเป็นธรรมดาว่า  จะเอาใครที่ไหนมาชี้ขาดมาตรฐานนี้   ตรงนี้ผมเข้าใจและเห็นใจเขานะคุณ  คนไข้โรคเดียวกันแต่คนละสังขารนี่มาตรฐานก็ต่างกัน   โรคเดียวกันแต่คนละโรงพยาบาล  มีความพร้อมของเครื่องมือ
ประสบการณ์  ปริมาณงานไม่เท่าเทียมกัน  มาตรฐานมันก็ต่างกันได้อีก   คนที่จะวินิจฉัยปัญหาเรื่องมาตรฐานนี่  จึงต้องเป็นมืออาชีพที่มีวิจารณญาณจริงๆ  จึงจะให้ความเป็นธรรมได้ต่อทั้งสองฝ่าย
ถาม   แล้วหลักประกันนี้มันควรจะเป็นอย่างไร
ตอบ   เป็นผม ผมจะมีกองทุนให้ความช่วยเหลือผู้เสียหาย  มีอำนาจเรียกข้อมูลสถานบริการที่เกี่ยวข้องแทนผู้เสียหาย  มีนักกฎหมายและผู้เชี่ยวชาญประจำ   สู้แทนผู้เสียหายได้ทุกชั้นจนไปถึงชั้นศาล  ว่ากันแฟร์ๆตรงตัวกระบวนการอย่างนี้   ผมว่าคุณหมอเขาปฏิเสธไม่ได้หรอกครับ  แต่เอาตัวแทนเอ็นจีโอจากไหนก็ไม่รู้มานั่งวินิจฉัยมาตรฐานของหมอนี่   เป็นผม..ผมก็ไม่ยอมแน่นอน
ถาม   นอกจากปัญหาหลักสามประการที่กล่าวมาแล้ว   ปัญหาในระดับภาพรวมคืออะไรครับ
ตอบ   ความคิดของซุ้มนี้   เขามุ่งเขาฝันจะรวมเอาทุกระบบมารวมกันหมดมานานแล้ว   จะเอาทั้งกองทุนประกันสังคม,กองทุนบำเหน็จบำนาญ หรือแม้กระทั่งเงินประกันสุขภาพที่ชาวบ้านเขาลงทุนซื้อประกันไว้เป็นส่วนตัว   เขาก็คิดจะเอามารวมกับกองทุน ๓๐ บาทให้ได้  ตอนเป็น สว.ผมค้านถึงที่สุดเลย  คนไม่เหมือนกันจะมาลิดรอนสิทธิของเขา โดยรวมปฏิบัติเท่ากันหมดได้อย่างไร
เรื่องประกันความเสียหายนี่ก็เอาอีกว่า  ต้องรวมเป็นระบบเดียวทั้งประเทศ  แล้วพอเรายอมจนเกิดอำนาจกลางขึ้นมา  ก็จะมีพื้นที่ให้ซุ้มของตนไปตั้งรกรากใช้อำนาจใช้ทรัพยากรนั้นอีกจนคนเขาไม่ไว้วางใจไปทั่วอีกชั้นหนึ่ง    เป็นอย่างนี้ทุกที
ภาพรวมของปัญหาอย่างนี้จึงมีคำถามรวบยอดที่สุดอยู่ตรงที่ว่า
 “ เราจะยอมรับระบบรวมศูนย์แบบเทพเจ้าแห่งความหวังดีนี้กันต่อไปอีกหรือไม่ ? ”   
                                            ...............................
         

ขออภัยที่ส่งรูปมาให้ไม่เป็นค่ะ