(ฉาก : ห้องรับแขกโซฟาหนังแท้เครื่องเรือนเป็นประกายแสบตา)
(ตัวละคร : ผม กับ เพื่อนเศรษฐี)
เพื่อน : นายจะดื่มอะไร น้ำผลไม้ โซดา ชา โกโก้ ช็อคโกแลตหรือกาแฟ?
ผม : ขอชาแล้วกัน
เพื่อน : เอาซีลอน หรือชาสมุนไพร หรือเอาบุชผสมน้ำผึ้งดีมั้ยหรือเอาชาเย็น หรือชาเขียว
ผม : เอาซีลอน
เพื่อน : เอาแบบไหนเหรอ ใส่นมหรือไม่ใส่
ผม : ใส่นมด้วยแล้วกัน
เพื่อน : เอานมแพะ นมอูฐ หรือนมวัว
ผม : นมวัวดีกว่า
เพื่อน : เอานมจากวัวฟรีซแลนด์หรือวัวแอฟริกาเน่?
ผม : เอ่อ… ไม่ต้องใส่นมก็ได้
เพื่อน : อยากได้หวานแบบไหนล่ะ ใส่น้ำตาลหรือว่าน้ำผึ้ง?
ผม : น้ำตาลดีกว่า
เพื่อน : น้ำตาลบีทหรือน้ำตาลอ้อย?
ผม : น้ำตาลอ้อย
เพื่อน : เอาแบบขาว หรือแดง หรือว่าเหลือง?
ผม : … นายลืมเรื่องชานี่ซะเถอะ ขอน้ำสักแก้วก็พอว่ะ
เพื่อน : จะเอาน้ำแร่หรือน้ำกลั่น?
ผม : น้ำแร่
เพื่อน : เอาแต่งรสด้วยมั้ย? หรือว่าไม่?
ผม : หิวน้ำจะตายอยู่แล้วโว้ย !!!
เพื่อน :
? (ก็แค่ถาม)
เพื่อน: แล้วจะใส่แก้วทรงไหนดีล่ะ แก้วใส ขุ่น / ทรงยุโรปทรงไทย หรือทรงแขกดี
ผม: เอ่อ…ที่มันใส่น้ำแล้วไม่รั่วก็ได้นะ จะดีมากถ้ามีน้ำแข็งด้วย
เพื่อน: อ่า เอาน้ำแข็งแบบไหนดี ทุบละเอียดหรือก้อนกลม(ยูนิค)
ผม: กลมๆละกัน
เพื่อน: เอาแบบใหญ่ๆ หรือ เล็กๆดีล่ะ
ผม: เอาว่าใส่น้ำแล้วมันเย็นอ่ะ
เพื่อน: จานรองแก้วล่ะ เอาเป็นไม้ หรือ สแตนเลสดี
ผม: สแตนเลสเนอะ
เพื่อน: กลมๆ หรือ สี่เหลี่ยม
ผม: ไม่กินไม่เกินมันแล้วโว้ย (อยากจะชกซัก 1ที)
เพื่อน:…………ผิดอารายว้า…..
