พระลูกศิษย์ "หลวงพ่อสด" วัดปากน้ำภาษีเจริญสุดกลั้น วอนทุกฝ่ายหยุดการอ้างชื่อหลวงพ่อ ระบุ ถึงวิธีการสอนกรรมฐานจะ ไม่แตกต่างแต่วัตถุประสงค์ไม่เหมือนกัน

ด้านผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดปากน้ำเผย " ธัมมชโยภิกขุ" เจ้าอาวาส "วัดธรรมกาย" ไม่ใช่ลูกศิษย์หลวงพ่อสด แต่เป็นลูกศิษย์ " อุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง" ย้ำปาฏิหารย์ ไม่มีจริงหลวงพ่อสดไม่เคยสอนเด็ดขาด

ชี้เรี่ยไรชาวบ้านเป็นการเบียดเบียนสัตว์โลก พระธเนศ หิตกาโม
 พระสอนวิปัสนากรรมฐาน วัดอัมพวัน พระผู้รับใช้
 ใกล้ชิดพระราชสุทธิญาณมงคลหรือ "หลวงพ่อจรัญ"

พระลูกศิษย์ของพระมงคลเทพมุนี หรือ " หลวงพ่อสด" วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ
เปิดเผยว่า การฝึกนั่งวิปัสนากรรมฐาน
เป็นการเจริญสติทำให้เกิดปัญญา

สามารถแก้ไขปัญหา ชีวิตพัฒนาชีวิตตัวเองให้ดีขึ้น
การฝึกนั่งวิปัสนาจึงไม่ใช่การมุ่ง ให้เห็นอะไรได้ต่างๆนานา ซึ่งความจริง
แล้วการเรียนด้านกรรมฐานแบ่งเป็นสองสายคือ

สายสมถะภาวนาเป็นการฝึกจิต
 ให้สงบสบาย อีกสายหนึ่งเป็นการฝึกที่ทางวัดอัมพวัน
ใช้ปฏิบัติซึ่งก็คือการฝึก

สายวิปัสนา ภาวนามุ่งให้เกิดปัญญา ส่วน
เรื่องของการทำบุญเป็นการทำบุญสงเคราะห์ภายนอกบุญที่ดีที่สุดเป็นบุญที่เกิด
ภายใน คือจิตใจของเราเอง ซึ่ง
เป็นเรื่องของศีลภาวนา

หลวงพ่อจรัญมาอยู่วัดอัมพวัน
42 ปีแล้ว ไม่เคยออกไปเรี่ยไรชาวบ้าน
หรือไม่เคยส่งจดหมายไปชักชวนใคร ให้นำเงินมาบริจาค ทางวัดมีแต่ช่วยคน
และสังคมช่วยบ้านเมืองมาโดยตลอด

ไม่เคยหลงทาง
ด้วยการให้ชาวบ้านมาทำบุญเลย "ความ
จริงหลวงพ่อจรัญก็เป็นลูกศิษย์หลวงพ่อสดเช่น
 กัน แต่ไม่เคยไป ให้ใครต้องมาทำบุญกับทางวัดถึงการบอกบุญไม่
ใช่การผิดต่อพระธรรมวินัยก็ตาม

แต่เป็นการเบียดเบียนโยมมากกว่า ซึ่งไม่
ใช่แนวทางที่ทางวัดปฏิบัติและ
ไม่ใช่แนวทางของสาวกพระพุทธเจ้าที่ ปฏิบัติดีงามนำมาใช้หาเงิน

วัดอัมพวันจะ
ไม่หลงทางคือสร้างความงมงายให้พุทธศาสนิกชน
เพราะพระพุทธองค์สอนให้
ช่วยเหลือเกื้อกูลคน สอน
ให้คนเกิดปัญญารู้จักแก้ไขปัญหาชีวิต"

ด้าน การก่อสร้างถาวรวัตถุนั้น พระธเนศกล่าวว่า ไม่
ใช่แนวทางของหลวงพ่อจรัญ
เพราะวัดอัมพวันเน้นด้านการปฏิบัติดีงามตามรอยบาทพระพุทธองค์
การมุ่งด้านก่อสร้างวัตถุมีตัวอย่าง
ให้เห็นมากแล้วระยะยาว

ไม่มีญาติโยมไปหา ที่วัดเลย ทางวัดก็เคยมีพุทธศาสนิกชนมาร้องเรียนเหมือน
กัน เกี่ยวกับการกระทำของวัดๆหนึ่ง แต่คง
ไม่เข้าไปวิพากษ์วิจารณ์คนอื่น

แนวการสอนก็ต่างคนต่างสอน ซึ่ง
ผู้ที่เป็นสาวกแห่งพุทธศาสนาย่อมเรียนรู้
ได้ถึงแนวทางที่ถูกต้อง เรื่องที่เกิดขึ้น ไม่ใช่เพราะพระธรรมวินัยไม่ชัดเจน

พระธรรมวินัยชัดเจนอยู่แล้ว แต่ใคร
จะปฏิบัติให้เป็นอย่างไรคงไม่ขอตำหนิ ถ้า
จะหาทางสงบแค่ถือศิลห้าปฏิบัติ
ได้ก็มีความสุข สงบสบาย แล้ว
ไม่ต้องไปทำให้ใคร ต้องเดือดร้อนจนเกิดทุกข์

พระศาสนานุรักษ์ ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดปากน้ำ
ภาษีเจริญ กล่าว
ถึงแนวทางการสอนของหลวงพ่อสด
ในช่วงที่ยังไม่มรณภาพว่า
ได้มีโอกาสปรนนิบัติหลวงพ่อสดใน 4-5 ปีท้ายๆ ซึ่งก็ได้ร่ำเรียนศึกษาธรรมะ
ไว้พอสมควร

การสอนของหลวงพ่อสดไม่เคยนำเรื่องปาฏิหาริย์มาสอนสั่งลูกศิษย์
โดยเฉพาะ "พระของขวัญ"
ที่หลวงพ่อแจกให้
กับญาติโยมนำไปติดตัวก็ไม่เคยนำเรื่องของปาฏิหาริย์ไปเผย แพร่ แต่สื่อมวลชนก็ดีนำไปลงข่าวกันเอง

พุทธศาสนิกชนเองก็ดีได้บอกเล่ากันปากต่อปาก
จนส่งผลให้พระวัดปากน้ำมีคนต้องการ
ไว้ครอบครองเช่าหากันมาก จึงต้อง
ใช้จ่ายเงินกันเป็นจำนวนมาก "

ในเรื่องการสอนให้นั่งวิปัสนากรรมฐานนั้น หลวงพ่อสดเน้นสอนให้คนเกิดสมาธิ
 ทั้งนี้การเกิดสมาธิจะช่วยให้เกิดปัญญาหาทางออกให้กับปัญหา ไม่
 ได้มีเรื่องของปาฏิหาริย์เข้ามาเกี่ยวข้องสำหรับการเห็นภาพนั้นมีการเห็นจริงแต่
 ไม่ใช่เป็นการเห็นกันด้วยตาอย่างที่

 กล่าวอ้าง แต่การเห็นเป็นการเห็นธรรมซึ่งก็เป็นไปได้ว่าเห็นใน
 ความฝันขณะที่กำลังหลับอยู่" ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดปากน้ำยังกล่าว
 ถึงการสอนกรรมฐานของ "วัดพระธรรมกาย" ว่า

ก็ตรงตามที่วัดปากน้ำใช้สอนอยู่แต่แตกต่างกันด้านวิธีการสอน ซึ่ง
 เป็นเรื่องของวิธีการถ่ายทอดความจริงแล้ว

พระราชภาวนาวิสุทธิ์ หรือ "หลวงพ่อธัมมชโยภิกขุ"
เจ้าอาวาสวัดธรรมกาย

ไม่ได้เรียน กับหลวงพ่อสดโดยตรง แต่เรียนจาก "
แม่ชีจันทร์ ขนนกยูง" ซึ่งก็เป็นศิษย์ของ "
แม่ชีเทียน ธีระสวัสดิ์" อีกทอดหนึ่ง

 หลังจากได้ร่ำเรียนการนั่งวิปัสนา
แล้วก็ออกไปสร้าง "วัดวรณี"
เป็นการตั้งชื่อตามโยมผู้บริจาคที่ดิน ให้สร้างวัด "ได้ ยินมาว่าหลัง
 จากมีการก่อสร้างพระอุโบสถแล้วเสร็จโยมวรณีไม่พอใจ

กับรูปลักษณ์ของตัวอุโบสถ
ที่มีการก่อสร้างคล้ายกับศาสนาอื่น
เวลาต่อมาโยมวรณี จึงหันกลับมานั่งกรรมฐานที่วัดปากน้ำ และ
ได้บริจาคทุนทรัพย์ก่อสร้างศาลาปฏิบัติกรรมฐานขึ้น
เป็นเงินกว่า 4 ล้านบาท"

ส่วนการนำเรื่องปาฏิหาริย์อิทธิฤทธิ์มา
เป็นจุดขายบุญตามที่วัดพระธรรมกายทำอยู่
นั้น ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดปากน้ำเห็นว่า ไม่เหมาะไม่ควรอย่างยิ่ง

ทางพุทธศาสนาไม่ได้ให้ใครงมงายแต่
ให้นำธรรมะมาปฏิบัติด้วยเหตุด้วยผล
 โดยเฉพาะเรื่องของการทำบุญมากได้มากนี้ถือว่าไม่ถูกต้อง แต่
ถ้าทำโดยมุ่งไปที่ประโยชน์สูงสุด กับประชาชนและศาสนาถึงจะได้บุญ

อย่างเช่นการสร้างห้องน้ำ ห้องส้วม ซึ่งเป็นที่ถ่ายทุกข์ของคนที่เป็นทุกข์มาก
 แต่เมื่อเข้าไปถ่ายทุกข์แล้วก็จะรู้สึกสบายรู้สึกดี "เรื่อง นี้อาตมาให้รู้สึกเห็นใจด้วย
กันทั้งสองฝ่าย

สื่อมวลชนก็ทำหน้าที่ตรวจสอบสิ่งที่ไม่ชอบมาพากล วัดพระธรรมกายก็
 ต้องการสร้างธรรมเจดีย์ ซึ่งก็เป็นธรรมดาอยู่เองว่าการสร้างอะไรก็ตามที่
ใหญ่โตย่อมต้องมีปัญหา
 อย่างเดียวกับการสร้างกำแพงเมืองจีนก็ เป็นปัญหามากในช่วงเวลานั้น

http://dog508dod.blogspot.com/2012/01/blog-post_8055.html


25/1/58
undefined
http://dukhao.blogspot.com/2015/01/blog-post_198.html

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย
       (ฉบับชั่วคราว)
       พุทธศักราช ๒๕๕๗
      
       สมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช
       สยามินทราธิราช บรมนาถบพิตร
       ให้ไว้ ณ วันที่ ๒๒ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๕๗
       เป็นปีที่ ๖๙ ในรัชกาลปัจจุบัน

      
       พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มหิตลาธิเบศรรามาธิบดี จักรีนฤบดินทร สยามินทราธิราช บรมนาถบพิตร มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้ประกาศว่า
       โดยที่คณะรักษาความสงบแห่งชาติซึ่งประกอบด้วยคณะทหารและตํารวจได้นําความกราบบังคมทูลว่า ตามที่ได้เกิดสถานการณ์ความขัดแย้งทางการเมืองขึ้นในกรุงเทพมหานครและพื้นที่ใกล้เคียงต่อเนื่องมาเป็นเวลานาน จนลุกลามไปสู่แทบทุกภูมิภาคของประเทศ ประชาชนแตกแยกเป็นฝ่ายต่าง ๆ ขาดความสามัคคีและมีทัศนคติไม่เป็นมิตรต่อกัน บางครั้งเกิดความรุนแรง ใช้กําลังและอาวุธสงครามเข้าทําร้ายประหัตประหารกัน สวัสดิภาพและการดํารงชีวิตของประชาชนไม่เป็นปกติสุข การพัฒนาเศรษฐกิจและการเมืองการปกครองชะงักงัน กระทบต่อการใช้อํานาจในทางนิติบัญญัติ ในทางบริหาร และในทางตุลาการ การบังคับใช้กฎหมายไม่ได้ผล นับเป็นวิกฤติการณ์ร้ายแรงที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน แม้รัฐจะแก้ไขปัญหาด้วยกลไกและมาตรการทางกฎหมาย เช่น นํากฎหมายเกี่ยวกับการรักษาความสงบเรียบร้อยในภาวะต่าง ๆ มาบังคับใช้ ยุบสภาผู้แทนราษฎรและจัดให้มีการเลือกตั้งทั่วไป และฝ่ายที่ไม่ได้เป็นคู่กรณี เช่น องค์กรธุรกิจภาคเอกชน องค์กรตามรัฐธรรมนูญ พรรคการเมือง กองทัพ และวุฒิสภา ได้พยายามประสานให้มีการเจรจาปรองดองกัน แต่ก็ไม่เป็นผลสําเร็จ กลับจะเกิดข้อขัดแย้งใหม่ในทางกฎหมายและการเมือง เป็นวังวนแห่งปัญหาไม่รู้จักจบสิ้น ในขณะที่ความขัดแย้งได้ขยายตัวกว้างขวางออกไปและมีแนวโน้มจะรุนแรงมากขึ้นจนถึงขั้นจลาจลได้ทุกขณะซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อชีวิต ทรัพย์สิน ความสะดวกสบายของประชาชนผู้สุจริต กระทบต่อการทํามาหากินและภาวะหนี้สินของเกษตรกร โดยเฉพาะชาวนา การพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ การป้องกันปัญหาจากภัยธรรมชาติ ความเชื่อถือในอํานาจรัฐ และความเชื่อมั่นของนักลงทุนต่างชาติ ทั้งยังเปิดช่องให้มีการก่ออาชญากรรมและความไม่สงบอื่นเพิ่มขึ้น อันจะเป็นการทําลายความมั่นคงของชาติ และความศรัทธาของประชาชนที่มีต่อการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขในที่สุด คณะรักษาความสงบแห่งชาติจึงจําเป็นต้องเข้ายึดและควบคุมอํานาจการปกครองประเทศ เมื่อวันที่ ๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๗ และประกาศให้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๕๐ สิ้นสุดลง ยกเว้นความในหมวด ๒ พระมหากษัตริย์ โดยได้กําหนดแนวทางการแก้ปัญหาไว้สามระยะคือ ระยะเฉพาะหน้า เป็นการใช้อํานาจสกัดการใช้กําลังและการนําอาวุธมาใช้คุกคามประชาชน ยุติความหวาดระแวง และแก้ปัญหาเศรษฐกิจ สังคม และการเมืองการปกครอง ที่สะสมมากว่าหกเดือนให้คลี่คลายลง เพื่อเตรียมเข้าสู่ระยะที่สองซึ่งจะจัดให้มีรัฐธรรมนูญฉบับชั่วคราว จัดตั้งสภาขึ้นทําหน้าที่ในทางนิติบัญญัติและให้มีคณะรัฐบาลบริหารราชการแผ่นดินแก้ไขสถานการณ์อันวิกฤติให้กลับคืนสู่สภาวะปกติ ฟื้นฟู ความสงบเรียบร้อย ความรู้รักสามัคคี และความเป็นธรรม แก้ปัญหาเศรษฐกิจ สังคม การเมือง การปกครอง จัดให้มีกฎหมายที่จําเป็นเร่งด่วน จัดตั้งสภาปฏิรูปแห่งชาติและองค์กรต่าง ๆ เพื่อให้มี การปฏิรูปในด้านการเมืองและด้านอื่น ๆ และให้มีการยกร่างรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ที่วางกติกาการเมือง ให้รัดกุม เหมาะสม ป้องกันและปราบปรามการทุจริต สามารถตรวจสอบการใช้อํานาจรัฐได้อย่างมีประสิทธิภาพ รวดเร็ว และเป็นธรรม ก่อนจะส่งมอบภารกิจเหล่านี้แก่ผู้แทนปวงชนชาวไทยและคณะรัฐบาลที่จะเข้ามาบริหารราชการแผ่นดินในระยะต่อไป ในการดําเนินการดังกล่าวนี้จะให้ความสําคัญแก่หลักการพื้นฐาน ยิ่งกว่าวิธีการในระบอบประชาธิปไตยเพียงประการเดียว จึงจําเป็นต้องใช้เวลาสร้างบรรยากาศแห่งความสงบเรียบร้อยและปรองดอง เพื่อนําความสุขที่สูญหายไปนานกลับคืนสู่ประชาชน และปฏิรูปกฎเกณฑ์บางเรื่องที่เคยเป็นชนวนความขัดแย้ง ไม่ชัดเจน ไร้ทางออกในยามวิกฤติ ขาดประสิทธิภาพหรือไม่เป็นธรรม ให้สอดคล้องกับสภาพปัญหาและความต้องการของชนในชาติ ซึ่งควรใช้เวลาไม่ยาวนาน หากเทียบกับเวลา ที่จะต้องสูญเสียไปโดยเปล่าประโยชน์ถ้าปล่อยให้สถานการณ์ผันแปรไปตามยถากรรม จึงมีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้ใช้บทบัญญัติต่อไปนี้เป็นรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย (ฉบับชั่วคราว) จนกว่าจะได้ประกาศใช้รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ที่จะจัดทําขึ้นตามบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญนี้ต่อไป
      
       มาตรา ๑ ประเทศไทยเป็นราชอาณาจักรอันหนึ่งอันเดียวจะแบ่งแยกมิได้
      
       มาตรา ๒ ประเทศไทยมีการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข
       ให้บทบัญญัติของหมวด ๒ พระมหากษัตริย์ ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๕๐ ซึ่งยังคงมีผลใช้บังคับอยู่ตามประกาศคณะรักษาความสงบแห่งชาติ ฉบับที่ ๑๑/๒๕๕๗ ลงวันที่ ๒๒ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๕๗ ยังคงใช้บังคับต่อไปเป็นส่วนหนึ่งของรัฐธรรมนูญนี้ และภายใต้บังคับมาตรา ๔๓ วรรคหนึ่ง ที่ใดในบทบัญญัติดังกล่าวอ้างถึงรัฐสภาหรือประธานรัฐสภา ให้หมายถึงสภานิติบัญญัติแห่งชาติหรือประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติตามรัฐธรรมนูญนี้ แล้วแต่กรณี
      
       มาตรา ๓ อํานาจอธิปไตยเป็นของปวงชนชาวไทย พระมหากษัตริย์ผู้ทรงเป็นประมุข ทรงใช้อํานาจนั้นทางสภานติิบัญญัติแห่งชาติ คณะรัฐมนตรี และศาล ตามบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญนี้
      
       มาตรา ๔ ภายใต้บังคับบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญนี้ ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ สิทธิ เสรีภาพ และความเสมอภาค บรรดาที่ชนชาวไทยเคยได้รับการคุ้มครองตามประเพณีการปกครองประเทศไทย ในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขและตามพันธกรณีระหว่างประเทศที่ประเทศไทยมีอยู่แล้ว ย่อมได้รับการคุ้มครองตามรัฐธรรมนูญนี้
      
       มาตรา ๕ เมื่อไม่มีบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญนี้บังคับแก่กรณีใด ให้กระทําการนั้นหรือวินิจฉัยกรณีนั้นไปตามประเพณีการปกครองประเทศไทยในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข แต่ประเพณีการปกครองดังกล่าวต้องไม่ขัดหรือแย้งต่อรัฐธรรมนูญนี้
       ในกรณีที่มีปัญหาเกี่ยวกับการวินิจฉัยกรณีใดตามความในวรรคหนึ่งเกิดขึ้นในวงงานของสภานิติบัญญัติแห่งชาติ ให้สภานิติบัญญัติแห่งชาติเป็นผู้วินิจฉัยชี้ขาด หรือเมื่อมีกรณีที่เกิดขึ้นนอกวงงานของ สภานิติบัญญัติแห่งชาติ คณะรักษาความสงบแห่งชาติ คณะรัฐมนตรี ศาลฎีกา หรือศาลปกครองสูงสุดจะขอให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยชี้ขาดก็ได้ แต่สําหรับศาลฎีกาและศาลปกครองสูงสุดให้กระทําได้เฉพาะ เมื่อมีมติของที่ประชุมใหญ่ศาลฎีกาหรือที่ประชุมใหญ่ตุลาการในศาลปกครองสูงสุด และเฉพาะในส่วนที่เกี่ยวกับการพิจารณาพิพากษาคดี
      
       มาตรา ๖ ให้มีสภานิติบัญญัติแห่งชาติประกอบด้วยสมาชิกจํานวนไม่เกินสองร้อยยี่สิบคน ซึ่งพระมหากษัตริย์ทรงแต่งตั้งจากผู้มีสัญชาติไทยโดยการเกิดและมีอายุไม่ต่ํากว่าสี่สิบปี ตามที่คณะรักษาความสงบแห่งชาติถวายคําแนะนํา
       ให้สภานิติบัญญัติแห่งชาติทําหน้าที่สภาผู้แทนราษฎร วุฒิสภา และรัฐสภา
      
       มาตรา ๗ การถวายคําแนะนําเพื่อทรงแต่งตั้งสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ ให้คํานึงถึงความรู้ความสามารถ ความหลากหลายของบุคคลจากกลุ่มต่าง ๆ ในภาครัฐ ภาคเอกชน ภาคสังคม ภาควิชาการ ภาควิชาชีพ และภาคอื่นที่จะเป็นประโยชน์ต่อการปฏิบัติหน้าที่ของสภานิติบัญญัติแห่งชาติ
      
       มาตรา ๘ สมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติต้องไม่มีลักษณะต้องห้าม ดังต่อไปนี้
       (๑) ดํารงตําแหน่งหรือเคยดํารงตําแหน่งใดในพรรคการเมืองภายในระยะเวลาสามปีก่อนวันที่ได้รับการแต่งตั้งเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ
       (๒) เป็นภิกษุ สามเณร นักพรต หรือนักบวช
       (๓) เป็นบุคคลล้มละลายหรือเคยเป็นบุคคลล้มละลายทุจริต
       (๔) เคยถูกเพิกถอนสิทธิเลือกตั้ง
       (๕) เคยถูกไล่ออก ปลดออก หรือให้ออกจากราชการ หน่วยงานของรัฐ หรือรัฐวิสาหกิจ เพราะทุจริตต่อหน้าที่หรือถือว่ากระทําการทุจริตหรือประพฤติมิชอบ
       (๖) เคยต้องคําพิพากษาให้ทรัพย์สินตกเป็นของแผ่นดินเพราะร่ํารวยผิดปกติหรือมีทรัพย์สินเพิ่มขึ้นผิดปกติ
       (๗) อยู่ระหว่างต้องห้ามมิให้ดํารงตําแหน่งทางการเมือง หรือเคยถูกถอดถอนจากตําแหน่ง
       (๘) เคยต้องคําพิพากษาถึงที่สุดว่ากระทําความผิดต่อตําแหน่งหน้าที่ราชการ หรือความผิดต่อตําแหน่งหน้าที่ในการยุติธรรม หรือกระทําผิดกฎหมายเกี่ยวกับยาเสพติด หรือกฎหมายเกี่ยวกับการพนันในฐานความผิดเป็นเจ้ามือหรือเจ้าสํานัก
       (๙) เคยต้องคําพิพากษาถึงที่สุดให้จําคุก เว้นแต่ในความผิดอันได้กระทําโดยประมาทหรือความผิดลหุโทษ
       สมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติจะดํารงตําแหน่งสมาชิกสภาปฏิรูปแห่งชาติหรือรัฐมนตรีในขณะเดียวกันมิได้
      
       มาตรา ๙ สมาชิกภาพของสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติสิ้นสุดลงเมื่อ
       (๑) ตาย
       (๒) ลาออก
       (๓) ขาดคุณสมบัติตามมาตรา ๖ วรรคหนึ่ง หรือมีลักษณะต้องห้ามตามมาตรา ๘
       (๔) สภานิติบัญญัติแห่งชาติมีมติให้พ้นจากสมาชิกภาพตามมาตรา ๑๒
       (๕) ไม่แสดงตนเพื่อลงมติในที่ประชุมสภานิติบัญญัติแห่งชาติเกินจํานวนที่กําหนดไว้ในข้อบังคับการประชุม
       ในกรณีที่มีปัญหาเกี่ยวกับการสิ้นสุดสมาชิกภาพของสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติตามวรรคหนึ่ง ให้สภานิติบัญญัติแห่งชาติเป็นผู้วินิจฉัย
      
       มาตรา ๑๐ พระมหากษัตริย์ทรงแต่งตั้งสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติเป็นประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติคนหนึ่ง และเป็นรองประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติไม่เกินสองคน ตามมติของสภานิติบัญญัติแห่งชาติ
       ให้หัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติลงนามรับสนองพระบรมราชโองการแต่งตั้งสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ และประธานสภาและรองประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติ
      
       มาตรา ๑๑ สมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติย่อมเป็นผู้แทนปวงชนชาวไทย ต้องอุทิศตนให้แก่การปฏิบัติหน้าที่ด้วยความซื่อสัตย์สุจริต เพื่อประโยชน์ส่วนรวมของปวงชนชาวไทย
      
       มาตรา ๑๒ สมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติผู้ใดกระทําการอันเป็นการเสื่อมเสียเกียรติศักดิ์ของการเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ หรือมีพฤติการณ์อันเป็นการขัดขวางการปฏิบัติหน้าที่ของสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ สมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติจํานวนไม่น้อยกว่ายี่สิบห้าคนมีสิทธิเข้าชื่อร้องขอต่อประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติ เพื่อให้สภานิติบัญญัติแห่งชาติมีมติให้ผู้นั้นพ้นจากสมาชิกภาพ
       มติของสภานิติบัญญัติแห่งชาติตามวรรคหนึ่งต้องมีคะแนนเสียงไม่น้อยกว่าสองในสามของจํานวนสมาชิกทั้งหมด
      
       มาตรา ๑๓ การประชุมสภานิติบัญญัติแห่งชาติต้องมีสมาชิกมาประชุมไม่น้อยกว่ากึ่งหนึ่งของจํานวนสมาชิกทั้งหมด จึงจะเป็นองค์ประชุม
       สภานิติบัญญัติแห่งชาติมีอํานาจตราข้อบังคับเกี่ยวกับการเลือกและการปฏิบัติหน้าที่ของประธานสภา รองประธานสภา และกรรมาธิการ วิธีการประชุม การเสนอและการพิจารณาร่างพระราชบัญญัติและ ร่างพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ การเสนอญัตติ การอภิปราย การลงมติ การตั้งกระทู้ถาม การรักษาระเบียบและความเรียบร้อย และกิจการอื่นเพื่อดําเนินการตามอํานาจหน้าที่
      
       มาตรา ๑๔ พระมหากษัตริย์ทรงตราพระราชบัญญัติโดยคําแนะนําและยินยอมของสภานิติบัญญัติแห่งชาติ
       ร่างพระราชบัญญัติจะเสนอได้ก็แต่โดยสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติร่วมกันจํานวนไม่น้อยกว่ายี่สิบห้าคน หรือคณะรัฐมนตรี หรือสภาปฏิรูปแห่งชาติตามมาตรา ๓๑ วรรคสอง แต่ร่างพระราชบัญญัติเกี่ยวด้วยการเงินจะเสนอไดก้็แต่โดยคณะรัฐมนตรี
       ร่างพระราชบัญญัติเกี่ยวด้วยการเงินตามวรรคสอง หมายความถึงร่างพระราชบัญญัติที่เกี่ยวกับการตั้งขึ้น ยกเลิก ลด เปลี่ยนแปลง แก้ไข ผ่อน หรือวางระเบียบการบังคับอันเกี่ยวกับภาษีหรืออากร การจัดสรร รับ รักษา หรือจ่ายเงินแผ่นดิน หรือการโอนงบประมาณรายจ่ายของแผ่นดิน การกู้เงิน การค้ําประกัน หรือการใช้เงินกู้ หรือการดําเนินการที่ผูกพันทรัพย์สินของรัฐ หรือเงินตรา
       ในกรณีเป็นที่สงสัยว่าร่างพระราชบัญญัติที่เสนอต่อสภานิติบัญญัติแห่งชาติเป็นร่างพระราชบัญญัติเกี่ยวด้วยการเงินหรือไม่ ให้ประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติเป็นผู้วินิจฉัย
       ร่างพระราชบัญญัติที่เสนอโดยสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติหรือสภาปฏิรูปแห่งชาตินั้น คณะรัฐมนตรีอาจขอรับไปพิจารณาก่อนสภานิติบัญญัติแห่งชาติจะรับหลักการก็ได้
       การตราพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญให้กระทําได้โดยวิธีการที่บัญญัติไว้ในมาตรานี้ แต่การเสนอร่างพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ให้กระทําโดยคณะรัฐมนตรีหรือผู้รักษาการตามพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญนั้น
      
       มาตรา ๑๕ ร่างพระราชบัญญัติหรือร่างพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญที่ได้รับความเห็นชอบของสภานิติบัญญัติแห่งชาติแล้ว ให้นายกรัฐมนตรีนําขึ้นทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวายภายในยี่สิบวันนับแต่วันที่ได้รับร่างพระราชบัญญัติหรือร่างพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญนั้นจากสภานิติบัญญัติแห่งชาติ เพื่อพระมหากษัตริย์ทรงลงพระปรมาภิไธย และเมื่อประกาศในราชกิจจานุเบกษาแล้ว ให้ใช้บังคับเป็นกฎหมายได ้
        ร่างพระราชบัญญัติหรือร่างพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญใด พระมหากษัตริย์ไม่ทรงเห็นชอบด้วยและพระราชทานคืนมายังสภานิติบัญญัติแห่งชาติ หรือเมื่อพ้นเก้าสิบวันแล้วมิได้พระราชทานคืนมา สภานิติบัญญัติแห่งชาติจะต้องปรึกษาร่างพระราชบัญญัติหรือร่างพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญนั้นใหม่ ถ้าสภานิติบัญญัติแห่งชาติมีมติยืนยันตามเดิมด้วยคะแนนเสียงไม่น้อยกว่าสองในสามของจํานวนสมาชิกทั้งหมดเท่าที่มีอยู่แล้ว ให้นายกรัฐมนตรีนําร่างพระราชบัญญัติหรือ ร่างพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญนั้นขึ้นทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวายอีกครั้งหนึ่ง เมื่อพระมหากษัตริย์มิได้ทรงลงพระปรมาภิไธยพระราชทานคืนมาภายในสามสิบวัน ให้นายกรัฐมนตรีนําพระราชบัญญัติหรือพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญนั้นประกาศในราชกิจจานุเบกษาใช้บังคับเป็นกฎหมายได้เสมือนหนึ่งว่าพระมหากษัตริย์ได้ทรงลงพระปรมาภิไธยแล้ว
      
       มาตรา ๑๖ ในที่ประชุมสภานิติบัญญัติแห่งชาติ สมาชิกทุกคนมีสิทธิตั้งกระทู้ถามรัฐมนตรี ในเรื่องใดอันเกี่ยวกับงานในหน้าที่ได้ แต่รัฐมนตรีย่อมมีสิทธิที่จะไม่ตอบเมื่อเห็นว่าเรื่องนั้นยังไม่ควรเปิดเผยเพราะเกี่ยวกับความปลอดภัยหรือประโยชน์สําคัญของแผ่นดิน หรือเมื่อเห็นว่าเป็นกระทู้ที่ต้องห้าม ตามข้อบังคับ ในกรณีนี้สภานิติบัญญัติแห่งชาติจะตราข้อบังคับกําหนดองค์ประชุมให้แตกต่างจากที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๑๓ วรรคหนึ่ง ก็ได้
       เมื่อมีปัญหาสําคัญ สมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติจํานวนไม่น้อยกว่าหนึ่งในสามของจํานวนสมาชิกทั้งหมด จะเข้าชื่อเสนอญัตติขอเปิดอภิปรายเพื่อซักถามข้อเท็จจริงจากคณะรัฐมนตรีก็ได้ แต่จะ ลงมติไว้วางใจหรือไม่ไว้วางใจมิได้
      
       มาตรา ๑๗ ในกรณีที่มีปัญหาสําคัญเกี่ยวกับการบริหารราชการแผ่นดินที่คณะรัฐมนตรีเห็นสมควรจะฟังความคิดเห็นของสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ นายกรัฐมนตรีจะแจ้งไปยังประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติเพื่อให้มีการเปิดอภิปรายทั่วไปในที่ประชุมของสภานิติบัญญัติแห่งชาติก็ได้ แต่สภานิติบัญญัติแห่งชาติจะลงมติในปัญหาที่อภิปรายมิได้
      
       มาตรา ๑๘ ในการประชุมสภานิติบัญญัติแห่งชาติ สมาชิกผู้ใดจะกล่าวถ้อยคําใด ๆ ในทางแถลงข้อเท็จจริง หรือแสดงความคิดเห็น หรือออกเสียงลงคะแนน ย่อมเป็นเอกสิทธิ์โดยเด็ดขาด จะนําไปเป็นเหตุฟ้องร้องว่ากล่าวผ้นูั้นในทางใดมิได้
       เอกสิทธิ์ตามวรรคหนึ่งให้คุ้มครองถึงกรรมาธิการของสภานิติบัญญัติแห่งชาติ ผู้พิมพ์ ผู้โฆษณารายงานการประชุมตามคําสั่งของสภานิติบัญญัติแห่งชาติหรือคณะกรรมาธิการ บุคคลซึ่งประธานในที่ประชุมอนุญาตให้แถลงข้อเท็จจริงหรือแสดงความคิดเห็นในที่ประชุมสภานิติบัญญัติแห่งชาติ ตลอดจนผู้ดําเนินการถ่ายทอดการประชุมสภานิติบัญญัติแห่งชาติทางวิทยุกระจายเสียงหรือวิทยุโทรทัศน์หรือทางอื่นใดที่ได้รับอนุญาตจากประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติด้วย แต่ไม่คุ้มครองสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติผู้กล่าวถ้อยคําในการประชุมที่มีการถ่ายทอดทางวิทยุกระจายเสียงหรือวิทยุโทรทัศน์หรือทางอื่นใด หากถ้อยคําที่กล่าวในที่ประชุมไปปรากฏนอกบริเวณสภานิติบัญญัติแห่งชาติ และถ้อยคํานั้นมีลักษณะ เป็นความผิดอาญา หรือละเมิดสิทธิในทางแพ่งต่อบุคคลอื่นซึ่งมิใช่รัฐมนตรีหรือสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ
        ในกรณีที่สมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติถูกควบคุมหรือขัง ให้สั่งปล่อยเมื่อประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติร้องขอ หรือในกรณีถูกฟ้องในคดีอาญา ให้ศาลพิจารณาคดีต่อไปได้ เว้นแต่ประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติร้องขอให้งดการพิจารณาคดี
      
       มาตรา ๑๙ พระมหากษัตริย์ทรงแต่งตั้งนายกรัฐมนตรีคนหนึ่งตามมติของสภานิติบัญญัติแห่งชาติ และรัฐมนตรีอื่นอีกจํานวนไม่เกินสามสิบห้าคนตามที่นายกรัฐมนตรีถวายคําแนะนํา ประกอบเป็นคณะรัฐมนตรี มีหน้าที่บริหารราชการแผ่นดิน ดําเนินการให้มีการปฏิรูปในด้านต่าง ๆ และส่งเสริมความสามัคคีและความสมานฉันท์ของประชาชนในชาติ
       ก่อนเข้ารับหน้าที่ รัฐมนตรีต้องถวายสัตย์ปฏิญาณต่อพระมหากษัตริย์ด้วยถ้อยคําดังต่อไปนี้ “ข้าพระพุทธเจ้า (ชื่อผู้ปฏิญาณ) ขอถวายสัตย์ปฏิญาณว่า ข้าพระพุทธเจ้าจะจงรักภักดีต่อพระมหากษัตริย์ และจะปฏิบัติหน้าที่ด้วยความซื่อสัตย์สุจริต เพื่อประโยชน์ของประเทศและประชาชน ทั้งจะรักษาไว้และปฏิบัติตามซึ่งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยทุกประการ”
       พระมหากษัตริย์ทรงไว้ซึ่งพระราชอํานาจในการให้นายกรัฐมนตรีพ้นจากตําแหน่งตามที่ประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติถวายคําแนะนําตามมติของสภานิติบัญญัติแห่งชาติที่เสนอโดยคณะรักษาความสงบแห่งชาติ และให้รัฐมนตรีพ้นจากตําแหน่งตามที่นายกรัฐมนตรีถวายคําแนะนํา
       การแต่งตั้งนายกรัฐมนตรีและการให้นายกรัฐมนตรีพ้นจากตําแหน่ง ให้ประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติลงนามรับสนองพระบรมราชโองการ
       นายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีมีสิทธิเข้าร่วมประชุมชี้แจงแสดงความคิดเห็นในที่ประชุมสภานิติบัญญัติแห่งชาติหรือสภาปฏิรูปแห่งชาติ แต่ไม่มีสิทธิออกเสียงลงคะแนน และให้นําเอกสิทธิ์ตามมาตรา ๑๘ มาใช้บังคับแก่การชี้แจงแสดงความคิดเห็นของนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีตามมาตรานี้ด้วยโดยอนุโลม
      
       มาตรา ๒๐ นายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีต้องมีคุณสมบัติและไม่มีลักษณะต้องห้าม ดังต่อไปนี้
       (๑) มีสัญชาติไทยโดยการเกิด
       (๒) มีอายุไม่ต่ํากว่าสี่สิบปี
       (๓) สําเร็จการศึกษาไม่ต่ํากว่าปริญญาตรีหรือเทียบเท่า
       (๔) ไม่เป็นหรือเคยเป็นสมาชิกพรรคการเมืองภายในระยะเวลาสามปีก่อนวันที่ได้รับการแต่งตั้ง และไม่มีลักษณะต้องห้ามตามมาตรา ๘
       (๕) ไม่เป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ สมาชิกสภาปฏิรูปแห่งชาติ กรรมาธิการยกร่างรัฐธรรมนูญ หรือสมาชิกสภาท้องถิ่นหรือผู้บริหารท้องถิ่น
       (๖) ไม่เป็นตุลาการศาลรัฐธรรมนูญ ผู้พิพากษาหรือตุลาการ อัยการ กรรมการการเลือกตั้ง ผู้ตรวจการแผ่นดิน กรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ กรรมการตรวจเงินแผ่นดิน ผู้ว่าการตรวจเงินแผ่นดิน หรือกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ
       ความเป็นรัฐมนตรีของนายกรัฐมนตรีหรือรัฐมนตรีสิ้นสุดลงเมื่อขาดคุณสมบัติหรือมีลักษณะต้องห้ามตามวรรคหนึ่ง หรือเมื่อมีกรณีตามมาตรา ๙ (๑) หรือ (๒)
      
       มาตรา ๒๑ เมื่อมีกรณีฉุกเฉินที่มีความจําเป็นรีบด่วนเพื่อประโยชน์ในอันที่จะรักษาความมั่นคงแห่งราชอาณาจักร ความปลอดภัยสาธารณะ ความมั่นคงทางเศรษฐกิจของประเทศ หรือป้องปัดภัยพิบัติสาธารณะ หรือเมื่อมีความจําเป็นต้องมีกฎหมายเกี่ยวด้วยภาษีอากรหรือเงินตราที่ต้องพิจารณาโดยด่วนและลับ พระมหากษัตริย์ทรงไว้ซึ่งพระราชอํานาจในการตราพระราชกําหนดให้ใช้บังคับดังเช่นพระราชบัญญัติ
       เมื่อได้ประกาศใช้พระราชกําหนดแล้ว ให้คณะรัฐมนตรีเสนอพระราชกําหนดนั้นต่อสภานิติบัญญัติแห่งชาติโดยไม่ชักช้า ถ้าสภานิติบัญญัติแห่งชาติอนุมัติ ให้พระราชกําหนดนั้นมีผลใช้บังคับเป็นพระราชบัญญัติต่อไป ถ้าสภานิติบัญญัติแห่งชาติไม่อนุมัติ ให้พระราชกําหนดนั้นตกไป แต่ทั้งนี้ ไม่กระทบกระเทือนกิจการที่ได้เป็นไปในระหว่างที่พระราชกําหนดนั้นใช้บังคับ เว้นแต่พระราชกําหนดนั้นมีผลเป็นการแก้ไขเพิ่มเติมหรือยกเลิกบทบัญญัติแห่งกฎหมายใด ให้บทบัญญัติแห่งกฎหมายที่มีอยู่ก่อนการแก้ไขเพิ่มเติมหรือยกเลิกนั้นมีผลใช้บังคับต่อไปตั้งแต่วันที่พระราชกําหนดดังกล่าวตกไป
       การอนุมัติหรือไม่อนุมัติพระราชกําหนดให้ประกาศในราชกิจจานุเบกษา ในกรณีที่ไม่อนุมัติ ให้มีผลตั้งแต่วันประกาศในราชกิจจานุเบกษา
      
       มาตรา ๒๒ พระมหากษัตริย์ทรงไว้ซึ่งพระราชอํานาจในการตราพระราชกฤษฎีกาโดยไม่ขัดต่อกฎหมาย พระราชอํานาจในการพระราชทานอภัยโทษ และพระราชอํานาจในการอื่นตามประเพณี การปกครองประเทศไทยในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข
      
       มาตรา ๒๓ พระมหากษัตริย์ทรงไว้ซึ่งพระราชอํานาจในการทําหนังสือสัญญาสันติภาพ สัญญาสงบศึก และสัญญาอื่นกับนานาประเทศหรือกับองค์การระหว่างประเทศ
       หนังสือสัญญาใดมีบทเปลี่ยนแปลงอาณาเขตไทย หรือเขตพื้นที่นอกอาณาเขต ซึ่งประเทศไทย มีสิทธิอธิปไตยหรือมีเขตอํานาจตามหนังสือสัญญาหรือตามกฎหมายระหว่างประเทศ หรือจะต้องออกพระราชบัญญัติเพื่อให้การเป็นไปตามหนังสือสัญญา หรือที่กระทบต่อความมั่นคงทางเศรษฐกิจหรือสังคมของประเทศอย่างกว้างขวาง ต้องได้รับความเห็นชอบของสภานิติบัญญัติแห่งชาติ ในการนี้ สภานิติบัญญัติแห่งชาติจะต้องพิจารณาให้แล้วเสร็จภายในหกสิบวันนับแต่วันที่ได้รับเรื่อง
       หนังสือสัญญาที่กระทบต่อความมั่นคงทางเศรษฐกิจหรือสังคมของประเทศอย่างกว้างขวาง ตามวรรคสอง หมายถึง หนังสือสัญญาเกี่ยวกับการค้าเสรี เขตศุลกากรร่วม หรือการให้ใช้ทรัพยากรธรรมชาติหรือทําให้ประเทศต้องสูญเสียสิทธิในทรัพยากรธรรมชาติทั้งหมดหรือบางส่วน หรือการอื่นตามที่กฎหมายบัญญัติ
       เมื่อมีปัญหาว่าหนังสือสัญญาใดเป็นกรณีตามวรรคสองหรือวรรคสามหรือไม่ คณะรัฐมนตรีจะขอให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยก็ได้ ทั้งนี้ ให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยให้แล้วเสร็จภายในสามสิบวันนับแต่วันที่ได้รับคําขอ
      
       มาตรา ๒๔ พระมหากษัตริย์ทรงแต่งตั้งข้าราชการฝ่ายทหารและฝ่ายพลเรือน ตําแหน่งปลัดกระทรวง อธิบดี และเทียบเท่า ผู้พิพากษาและตุลาการ ผู้ดํารงตําแหน่งในองค์กรตามรัฐธรรมนูญตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๕๐ และข้าราชการฝ่ายอื่น ทั้งนี้ ตามที่กฎหมายบัญญัติ และทรงให้พ้นจากตําแหน่ง เว้นแต่กรณีที่พ้นจากตําแหน่งเพราะความตาย
      
       มาตรา ๒๕ บรรดาบทกฎหมาย พระราชหัตถเลขา และพระบรมราชโองการใดๆ อันเกี่ยวกับราชการแผ่นดิน ต้องมีรัฐมนตรีลงนามรับสนองพระบรมราชโองการ เว้นแต่รัฐธรรมนูญนี้บัญญัติไว้ เป็นอย่างอื่น
      
       มาตรา ๒๖ ผู้พิพากษาและตุลาการมีอิสระในการพิจารณาพิพากษาอรรถคดีในพระปรมาภิไธยพระมหากษัตริย์ให้เป็นไปโดยยุติธรรมตามรัฐธรรมนูญและกฎหมาย
      
       มาตรา ๒๗ ให้มีสภาปฏิรูปแห่งชาติมีหน้าที่ศึกษาและเสนอแนะเพื่อให้เกิดการปฏิรูปในด้านต่าง ๆ ดังต่อไปนี้
       (๑) การเมือง
       (๒) การบริหารราชการแผ่นดิน
       (๓) กฎหมายและกระบวนการยุติธรรม
       (๔) การปกครองท้องถิ่น
       (๕) การศึกษา
       (๖) เศรษฐกิจ
       (๗) พลังงาน
       (๘) สาธารณสุขและสิ่งแวดล้อม
       (๙) สื่อสารมวลชน
       (๑๐) สังคม
       (๑๑) อื่น ๆ
       ทั้งนี้ เพื่อให้การปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขมีความเหมาะสมกับสภาพสังคมไทย มีระบบการเลือกตั้งที่สุจริตและเป็นธรรม มีกลไกป้องกันและขจัดการทุจริตและประพฤติมิชอบที่มีประสิทธิภาพ ขจัดความเหลื่อมล้ําและสร้างความเป็นธรรมทางเศรษฐกิจและสังคม เพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน ทําให้กลไกของรัฐสามารถให้บริการประชาชนได้อย่างทั่วถึง สะดวก รวดเร็ว และมีการบังคับใช้กฎหมายอย่างเคร่งครัดและเป็นธรรม
      
      

วิธีง่ายๆต่อสู้กับมะเร็ง

พ่อเลี้ยงวรรณ พิมพนิช เจ้าของรวมเกษตรฟาร์ม บรรยายวิธีรักษามะเร็ง ดังนี้ พ่อเลี้ยงวรรณฯ อายุ 60 ปี เป็นมะเร็งขั้นสุดท้ายที่ กระดูกสันหลัง คุณหมอทั้งไทย และเยอรมัน ไม่รับรอง ว่า จะรักษาหาย จึงไปทำการรักษาที่ เกาหลีเหนือ เป็นเวลา 1 เดือน ก็หายจากโรค กลับมาเมืองไทย จึงตั้งเป็นมูลนิธิวรรณ รับรักษาผู้ป่วยโรคมะเร็งที่ยากไร้ฟรี! ปัจจุบันมีผู้รับการรักษา 2000 กว่าคน ณ อ.แม่สอด ห่างจาก จว.ตาก 100 กม.

วิธีการรักษามะเร็ง แบบธรรมชาติง่ายๆ 4 ข้อ ดังนี้

1. จิตใจ ต้องสู้

2. อาหาร งดเว้นเนื้อสัตว์ แล้วหันมารับประทานอาหารที่มะเร็งไม่รับประทาน 15 ชนิด ได้แก่
     2.1 ธัญพืช 5 ชนิด ได้แก่ ข้าวกล้อง, ข้าวม้ง, ข้าวบาเล่ย์, ข้าวสาลี, และลูกเดือย นำมาหุงด้วยหม้อข้าวไฟฟ้า
     2.2 ผักผลไม้ 10 ชนิด ได้แก่ 1)หอมหัวใหญ่, 2)มันฝรั่ง, หรือมันเทศ, 3)กล้วยน้ำว้าสุก (8 ลูก/วัน), 4)ฟักทอง, 5)ข้าวโพดหวาน, 6)ยอดแค กับ 7)ถั่วพู -2 ชนิดนี้ห้ามลืมกิน: หมายถึงให้กิน มีประโยชน์มาก, บลอคโคลี่ หรือกะหล่ำดอก, 9)ถั่วหวาน และ 10)คะน้าฮ่องกง(ผักผลไม้ 5 ชนิดแรกใช้นึ่ง) นำทั้ง 10 ชนิด หั่นเป็นชิ้นๆ นำมาเข้าเครื่องปั่นแบบไม่ต้องละเอียดมาก เพื่อให้กระเพาะอาหาร ทำหน้าที่ย่อย จากนั้นนำมารับประทานหนัก 1 กก./วันกับธัญพืช

3. อาบน้ำร้อนสลับเย็นหรือเย็นสลับร้อนอย่างละ 2 นาที รวมเวลา 10 นาที 1ครั้ง/วัน เตรียมน้ำร้อน โดยใช้เครื่องทำน้ำร้อน เตรียมน้ำเย็นโดยหาถังน้ำใส่น้ำแข็ง แล้วอาบร้อนจัด และเย็นจัด เท่าที่ร่างกายทนได้ ภูมิต้านทานโรคทั้งสิ้น 2 จำพวก จะถูกกระตุ้นขึ้นมาทำหน้าที่ อย่างแข็งขัน

4. การออกกำลังกาย เดินเร็วหรือวิ่งเหยาะๆ ประมาณ 45 นาที/วัน

ง่ายไหมครับ " มูลนิธิวรรณ " เลขที่ 3/681 ประชานิเวศน์ ถ.เทศบาลนิมิตเหนือลาดยาว จตุจักร กทม. เบอร์โทรศัพท์ 02-1580658 มือถือ 086-7886222

โดย...ว.วชิรเมธี ผู้อำนวยการสถาบันวิมุตตยาลัย

ก่อนนอนทุกคืนเราควรจะเจริญมรณัสสติ นั่นก็คือประสานมือไว้ตรงหน้าท้อง ตามดูลมหายใจของเรา จนกว่าจะหลับไปพร้อมกับการเจริญสติ พอตื่นมา อย่าเพิ่งลุกจากเตียง เอามือประสานหน้าท้อง ตามดูลมหายใจ หายใจเข้าท้องพอง หายใจออกท้องยุบ ตามดูอีกสัก 5 นาที พูดง่ายๆ ว่าก่อนนอน 5 นาที ตื่นนอน 5 นาที แค่นั่นแหละ ปุบปับเป็นอะไรขึ้นกลางคืนเราก็จะไปสุคติ

ตื่นมาตอนเช้า ให้จิตดวงแรกสัมผัสกับสิ่งที่เป็นมงคลที่สุดก่อนคือตามดูลมหายใจ จะตามลมหายใจก็ได้ จะตามดูหน้าท้องที่พองก็ได้ คำแรกที่พูดก่อนจะลุกจากเตียง พูดคำที่เป็นมงคลที่สุด อาตมาจะมีคำว่า พุทโธ เป็นคำติดปาก อาตมาฝึกมาเป็นสิบปีแล้ว แต่ถ้าเราตื่นมาเกาหัวยุ่ง ถ้าเริ่มด้วยฮึ่ม หรืออาการฮึดฮัด ระวังให้ดีนะ วันนั้นจะยุ่งทั้งวัน เคยสังเกตไหม ตื่นมาแล้วเราพูดอะไรก่อน

จากนี้เป็นต้นไป เรามีครูแล้วนะ ฝึกให้ดี ตื่นมา ยังไม่ลุก ตามดูลมหายใจสัก 5 นาทีดีไหม หายใจเข้ารู้ หายใจออกรู้ หายใจเข้าพอง หายใจออกยุบ พอพ้น 5 นาทีแล้วค่อยเข้าห้องน้ำ สดชื่นแล้ว เราเริ่มเบิกฤกษ์ของเราด้วยการเจริญสติ ทีนี้ก่อนนอนทุกคืน งานเต็มไปหมด ก่อนจะนอน ตี 1 แล้ว ปิดคอมพิวเตอร์ งานเต็มหัวเลย ถ้าเข้านอนพร้อมกับงาน มันจะฝันถึงงาน แต่ถ้าโยมเข้านอน โยมตามดูลมหายใจ คุณโยมเชื่อไหม ทีนี้จิตของโยมจะสงบมาก

มีอยู่คืนหนึ่งอาตมาฝัน ระหว่างปล่อยให้เข้าที่พักในความเงียบ อาตมาฝันว่าอาตมากำลังดูจิตอยู่ พอตื่นตี 4 จิตจะปฏิบัติต่อจากในฝันทันทีเลย นี่มันได้ขนาดนี้ คือในฝันก็ฝันว่ากำลังดูจิตอยู่ พอตื่นมาจิตเชื่อมทันที ต่อเนื่องทั้งวันเป็นสายโซ่แห่งการเจริญสติ
วันหนึ่งอาตมาออกเดิน พลางคิดว่า ช่วงนี้ป่ามันรก ถ้าเจองูจะทำอย่างไร เดินจงกรมจากที่แห่งหนึ่งไปที่แห่งหนึ่ง พอเดินกลับไป งูตัวเท่าแขนนอนตากแดดรออยู่ตรงนั้น

จิตของคนที่เจริญสติ เวลาคิด แรงมาก มีพลังแผ่คลุมไปหมด หลวงพ่อของอาตมาจึงสอนว่า เวลาปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน อย่าแช่งใครเป็นอันขาด แช่งแล้วมีผล ท่านถึงให้แก้ด้วยการปฏิบัติเสร็จแล้วให้แผ่เมตตาทันที จิตมีพลังมาก ไปอยู่ใกล้ต้นไม้ ต้นไม้ก็ยังงอกงาม เห็นไหมที่มีคนเปิดบทสวดมนต์แล้วต้นไม้ผลิบาน มันงอกงาม พลังของจิตทั้งนั้น

ฉะนั้นทุกคืน ถ้าเราหลับไปพร้อมกับจิตดวงสุดท้ายทั้งที่ยังเจริญสติอยู่ ก็จะหลับฝันดี มีความตายมาพรากปุบปับ เราก็ได้วีซ่าเป็นวีซ่าขาว กลับมาเกิดในมนุษยภูมิ หรือไม่ก็เทวภูมิ คือไม่มนุษย์ก็เทพ แต่ถ้าเราหลับไปพร้อมกับจิตที่ยุ่งเหยิง ด่ากัน ขู่จะฆ่าจะฟันกัน หรือดูหนังละครน้ำเน่า อิจฉาตาร้อน เสร็จแล้วก็หลับ ปุบปับเป็นอะไรขึ้นมา ทุคติรอเราอยู่แน่ๆ

เรื่องนี้มีคัมภีร์เล่าไว้ คือยาจกคนหนึ่งไปขอทานบ้านเศรษฐี แล้วเห็นเศรษฐีเอาตับบดใส่ข้าวเหยาะน้ำนมให้หมากิน แกบอก หมาบ้านเศรษฐียังดีกว่าฉัน ถ้าได้เกิดเป็นหมาบ้านเศรษฐี แจ๋วเลย คืนนั้นอาหารแกไม่ย่อยเกิดตายขึ้นมา พอจิตดวงสุดท้ายดับ ก็ไปเกิดเป็นลูกหมาบ้านเศรษฐีทันที เข้าไปในท้อง คลอดออกมาเป็นหมา เมื่อวานยังเป็นมนุษย์อยู่เลย พอจิตดับ ไปปฏิสนธิในท้องหมา เพราะจิตมันผูกพัน

พระภิกษุรูปหนึ่ง พี่สาวเอาจีวรมาถวายตอนเย็น ก่อนนอนท่านเอาจีวรมาลูบ ตั้งใจว่า แหม พรุ่งนี้จะห่มจีวรผืนใหม่นี้ไปบิณฑบาต แต่คืนนั้นท่านมรณภาพ เกิดเป็นตัวเล็น ตัวไร ที่จีวรผืนนั้น หลังจากท่านมรณภาพ พระก็เข้าไปจัดห้อง พระพุทธเจ้าบอกว่า จัดห้องได้ แต่จีวรของท่านอย่าให้ใครเอาไปเป็นอันขาด สั่งให้เก็บไว้ 7 วัน แล้วจึงยกเป็นของสงฆ์

ก็มีพระมาถามว่า “ทำไมต้องเก็บไว้พระพุทธเจ้าข้า”
พระพุทธเจ้าบอกว่า “ภิกษุทั้งหลาย จิตของภิกษุรูปนั้นยึดติดถือมั่นอยู่ในจีวร เธอจึงไปเกิดเป็นตัวเล็นตัวไรอยู่ในจีวรนั้น เดี๋ยวรอให้ครบ 7 วัน ซึ่งสัตว์ชนิดนี้อายุสั้นมาก พอเขาตายไปตามอายุสังขาร จีวรนี้ค่อยไปแบ่งแก่สงฆ์”
ใน 7 วันนั้น ถ้าใครไปหยิบจีวร ตัวเล็นตัวไรนี่มันอาฆาต เพราะมันยังวิ่งไปวิ่งมา และร้องว่า “จีวรของกู” พระพุทธเจ้าท่านเห็น

เห็นไหม เอาจิตไปผูกไว้กับอะไร มีแนวโน้มที่จะไปสู่สิ่งนั้นหรือจะไปเป็นสิ่งนั้น ฉะนั้นในทางจิตวิทยา ถ้าใครคิดว่าตนเองชนะ ก็ชนะไปแล้วครึ่งหนึ่ง ใครคิดว่าตนเองแพ้ ก็แพ้ไปแล้วครึ่งหนึ่ง หลักจิตวิทยาและพุทธศาสนาจึงตรงกันในเรื่องของพลังจิต ดังนั้นทุกคืนก่อนนอน เราควรฝึกจิตฝึกใจ ให้จิตดวงสุดท้ายหลับไปกับการเจริญสติ เพื่อที่จะให้เราประพฤติปฏิบัติได้จริงๆ อาตมาจะขอให้ทุกคนได้ทดลองฝึกปฏิบัติโดยให้นอนลง เอาสองแขนแนบไปข้างลำตัว ให้อยู่ในอิริยาบถที่ผ่อนคลายที่สุด

บทสวดมนต์ที่ว่า “เราทั้งหลาย เมื่อร่างนี้ไร้วิญญาณ ก็จะเป็นดังหนึ่งท่อนไม้ที่ถูกเขาทิ้งไว้กลางป่า นิรัตถัง วะ กลิงคะรัง หาประโยชน์อันใดมิได้” ท่านทั้งหลายลองคิดดูว่า ตัวเราเองเป็นดั่งท่อนไม้ ที่ปราศจากลมหายใจ พอเขาทิ้งไว้กลางป่า ตากแดด ตากฝน ก็หมดคุณค่าไป ถ้าหากคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายที่เรากำลังเข้านอน เราจะนอนกันอย่างไร ผิว์ความตายมาพรากเราจะรับมืออย่างไร ขอให้ทุกคนคิดว่า คืนนี้จิตดวงสุดท้ายของเราจะต้องดับไปพร้อมกับการเจริญสติ

เมื่อหลับตาลง ขอให้คิดว่านี่คือการนอนครั้งสุดท้ายในอัตภาพนี้ ผิว์ความตายมาพรากในค่ำคืนนี้ เราจะรับมือความตายอย่างดีที่สุด เราจะไม่ตายอย่างคนที่หลงตาย แต่เราจะตายอย่างสงบ ตายอย่างสง่า ตายอย่างงดงามด้วยการเจริญสติ เอามือมาแตะไว้ตรงหน้าท้อง เหนือสะดือ เบาๆ สบายๆ ทำให้ผ่อนคลายที่สุด หายใจเข้าลึกๆ แล้วหายใจออกยาวๆ ผ่อนคลาย ตามดูอาการของท้องที่พองยุบ หายใจเข้าท้องพอง หายใจออกท้องยุบ
ตามดูตามรู้ไป จนจิตดวงสุดท้ายตกลงสู่ภวังค์หลับลึก อย่างสงบ ลองปฏิบัติดูนะ

นอกจากตามดูตามรู้ลมหายใจหรืออาการพองยุบของลมหายใจแล้ว มีอีกวิธีหนึ่งที่เราจะเป็นผู้มีกรมธรรม์ประกันภพหน้าว่าจะกลับมาเกิดเป็นมนุษย์ นั่นคือเราต้องมีศีล ก่อนนอนนอกจากจะตามดูตามรู้ลมหายใจแล้ว ทุกท่านควรสมาทานศีลให้ตัวเองเงียบๆ อธิษฐานในใจ ท่านอาจจะสมาทานก่อน แล้วค่อยตามดูตามรู้ลมหายใจก็ได้

หลังจากสมาทานศีล 5 แล้วก็ตามดูตามรู้ลมหายใจไป หายใจเข้ารู้ หายใจออกรู้ หายใจเข้าพอง หายใจออกยุบ ตามดูตามรู้ไป จนกว่าเราจะหลับไปพร้อมกับจิตดวงสุดท้ายที่ประกอบกุศลกรรม ด้วยวิธีการปฏิบัติดังกล่าวนี้ ผิว์ความตายมาพรากในค่ำคืนนั้น เป็นอันรับประกันได้ว่า เราจะไปสู่สุคติภพอย่างแน่นอน และนี่ก็คือกรมธรรม์ประกันภพหน้าของเราทุกคน

เราคงเคยได้ยินคำกล่าวว่ามนุษย์เลือกเกิดไม่ได้ นั่นนับเป็นความเข้าใจที่ผิด แท้ที่จริงถ้าเราประพฤติปฏิบัติให้ถูกต้อง เราสามารถกำหนดภพหน้าของเราได้ตั้งแต่ภพนี้ด้วยกรรมวิธีที่กล่าวมา

ในระดับจริยธรรม ขอให้เราท่านทั้งหลาย เมื่อตั้งใจทำอะไรดีๆ กับใครแล้ว รีบทำทันที ทำเต็มที่ ทำดีที่สุด ดูแลทุกความสัมพันธ์ด้วยความเคารพอย่างดีที่สุด อย่าให้ความสัมพันธ์ใดๆ นำมาซึ่งความหม่นหมองครองทุกข์หรือความเจ็บช้ำน้ำใจ จากนั้นดูแลตัวท่านเอง และคนที่รายล้อม ให้มีชีวิตที่ร่มเย็นเป็นสุข

ส่วนในระดับปรมัตถธรรม ก่อนนอนขอให้เราเจริญมรณัสสติ โดยการบอกตัวเองว่า หากคืนนี้เป็นคืนสุดท้าย ผิว์ความตายมาพราก ข้าพเจ้าก็จะขอให้คืนสุดท้ายและจิตดวงสุดท้ายนี้ดับไปพร้อมกันกับการเจริญสติ โดยการสมาทานศีลและครองกายครองใจให้หลับลงไปพร้อมกับการตามดูตามรู้ลมหายใจของเรา เมื่อเราประพฤติปฏิบัติทั้งหมดที่กล่าวมานี้ วันหนึ่ง ผิว์ความตายมาพรากโดยไม่คาดฝัน ก็เป็นอันมั่นใจได้ว่าภพหน้าของเราเป็นภพที่ดีอย่างแน่นอน

ถ้าหากพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายในชีวิต หากเรามีเวลาที่จะทำสิ่งสำคัญที่สุดเพียง 3 สิ่ง เราจะทำอะไร ถ้ามีชีวิตอยู่เพียง 1 วันในโลกนี้ เราเลือกจะทำอะไร 3 สิ่งสำคัญที่สุดเท่านั้น คำตอบข้อนี้จะทำให้เรารู้จักเลือกทำพฤติกรรมที่คุ้มค่าที่สุด เพราะถ้าเราบอก ยังไม่เป็นไรหรอก เราจะทำสารพัด นู่นก็ทำ นี่ก็ทำ แต่ถ้าเราเหลือวันพรุ่งนี้เพียงวันเดียว เราจะต้องเลือกทำแต่พฤติกรรมที่ดีที่สุด

เป็นความจริงอีกด้านหนึ่ง ซึ่งคนภายนอกไม่มีโอกาสรู้ว่า "กษัตริย์พม่าคิดอย่างไร?" ต่อไทย ต่อพระมหากษัตริย์ไทย ซึ่งพระมหากษัตริย์ไทยพระองค์นั้น-ขณะนั้น คือ "พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว" มันเป็นข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ อันมีบันทึกอยู่ใน "หอจดหมายเหตุ" ในพระราชวังพม่า

"กษัตริย์องค์สุดท้าย" ของพม่าและของราชวงศ์อลองพญา พระนามว่า "พระเจ้าธีบอ" หรือพระเจ้าสีป่อ ท่านที่เคยอ่าน "เที่ยวเมืองพม่า" ของสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ คงจำได้ว่า พม่าเสียเมืองให้อังกฤษราวๆ พ.ศ.2429 ระบบกษัตริย์ล่มสลาย พระเจ้าสีป่อถูกอังกฤษจับไปขังอยู่ในคุกที่อินเดียเกือบ 30 ปีก่อนถูกประหารชีวิต เมื่อ พ.ศ.2458

Amitav Ghosh เขียนเกี่ยวพันถึงการเสด็จประพาสยุโรปครั้งที่ 1 ของ "พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว" ผ่านการ "คิดสะท้อน" ของพระเจ้าสีป่อ โดยยกชะตาชีวิต-ชะตาชาติตัวเองเปรียบเทียบ ดังนี้

มีการตัดสินอนุญาตให้ส่งหนังสือพิมพ์จากบอมเบย์ไปยังเคหาสน์เอาท์แรม พร้อมกับเที่ยวเรือขนส่งเนื้อหมูของพระเจ้าสีป่อ หนังสือพิมพ์ปึกแรกอ่านพบรายงานข่าวที่ทำให้จิตใจจดจ่อหมกมุ่น มันคือข่าวบรรยายการเสด็จประพาสยุโรปของ "สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจุฬาลงกรณ์แห่งกรุงสยาม" นับเป็นครั้งแรกที่พระราชวงศ์เอเชียเสด็จพระราชดำเนินเยือนยุโรปอย่างเป็นทางการ การเสด็จประพาสกินเวลานานหลายสัปดาห์ และตลอดช่วงเวลานั้น ไม่มีสิ่งอื่นใดครอบงำความสนพระทัยของพระเจ้าสีป่อได้อีกเลย

ที่กรุงลอนดอน สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจุฬาลงกรณ์ประทับ ณ พระราชวังบัคกิงแฮม พระองค์ทรงรับการถวายการต้อนรับสู่ออสเตรียโดยสมเด็จพระจักรพรรดิฟรานซ์ โจเซฟ ทรงรับการถวายพระราชไมตรีโดยกษัตริย์แห่งเดนมาร์ก ณ กรุงโคเปนเฮเกน และประธานาธิบดีฝรั่งเศสถวายพระราชทานเลี้ยง ณ กรุงปารีส ที่ประเทศเยอรมนี พระเจ้าไกเซอร์ วิลเฮล์ม ทรงยืนคอยรับเสด็จที่สถานีรถไฟ จนกระทั่งขบวนรถไฟพระที่นั่งของ "สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจุฬาลงกรณ์" แล่นเข้าเทียบ พระเจ้าสีป่อทรงอ่านรายงานข่าวครั้งแล้วครั้งเล่า กระทั่งทรงจดจำขึ้นพระทัย

เพียงมินานมานี้ที่ พระเจ้าอลองพญา ผู้ทรงเป็นสมเด็จทวดของพระเจ้าสีป่อ และพระเจ้าพะคยีดอ ผู้ทรงเป็นสมเด็จปู่ กรีธาทัพรุกรานสยาม บดขยี้กองทัพอยุธยา ปลดกษัตริย์ผู้ครองบัลลังก์ และปล้นสะดมกรุงศรีอยุธยา เมืองหลวงเก่าของสยาม ผลภายหลังคือ ผู้มีบรรดาศักดิ์ซึ่งถูกปราบพ่ายแพ้เลือกพระเจ้าอยู่หัวองค์ใหม่ บางกอกกลายเป็นเมืองหลวงแห่งใหม่ต่อมา มันเป็นเพราะพระเจ้าแผ่นดินพม่า เพราะบรรพกษัตริย์ของพระเจ้าสีป่อ เพราะพระราชวงศ์คองบอง สยามจึงได้มีพระราชวงศ์ปัจจุบันและกษัตริย์ผู้ครองแผ่นดิน

วันหนึ่งพระเจ้าสีป่อรับสั่งกับเหล่าพระราชธิดาว่า 'เมื่อครั้งที่บรรพกษัตริย์ของเรา พระเจ้าอลองพญาผู้เกรียงไกร ทรงยกทัพรุกสยาม พระองค์มีพระราชสาสน์ถึงพระเจ้าแผ่นดินกรุงศรีอยุธยา' พระราชสาสน์ฉบับคัดลอกเก็บอยู่ที่หอจดหมายเหตุในพระราชวัง กล่าวใจความว่า

"หาได้มีความเป็นคู่ขันแข่งในพระเกียรติยศและบุญญาธิการระหว่างเราทั้งสองไม่ การวางพระองค์เทียบข้างพวกหม่อมฉัน เป็นการเปรียบพญาครุฑของพระวิษณุกับนกนางแอ่น พระอาทิตย์เปรียบกับหิ่งห้อย พฤกษเทวดาแห่งสรวงสวรรค์เปรียบกับไส้เดือนดิน พญายูงทอง ธตรัฏฐะ เปรียบกับแมลงเสพคูถ"

นั่นเป็นวาจาที่บรรพกษัตริย์ของเราตรัสกับพระเจ้ากรุงสยาม ทว่าบัดนี้ พวกเขากลับได้นอนพำนักในพระราชวังบัคกิงแฮม ขณะที่พวกเราถูกฝังจมราบอยู่ในกองมูลสัตว์เยี่ยงนี้.......

บุญญาบารมี และพระบรมเดชานุภาพด้วยพระเกียรติก้องแห่ง "พระมหากษัตริย์ไทย" เป็นฉันใด อยู่เหนือการลบหลู่ และผู้คิดล้มล้างจะมีผลฉันใด แม้ในประวัติศาสตร์พม่าเองยังต้องยอมรับ

ผู้ที่รุกรานสยาม บดขยี้กองทัพอยุธยา ปล้นสะดมกรุงศรีอยุธยา ปลดกษัตริย์ผู้ครองบัลลังก์ ผลที่ตัวเองต้องได้รับ ก็ดังคำสารภาพของนักโทษประหาร "พระเจ้าสีป่อ" นั่นแหละว่า "พวกเขากลับได้นอนพำนักในพระราชวังบักกิงแฮม ขณะที่พวกเราถูกฝังจมราบอยู่ในกองมูลสัตว์เยี่ยงนี้"!

คอลัมน์ เปลว สีเงิน หนังสือพิมพ์ไทยโพสต์

วันที่ 18 ธ.ค.เมื่อ 40 ปีก่อน กลายเป็นวันสำคัญทางประวัติศาสตร์อักวันหนึ่ง เป็นวันที่สหรัฐฯ เริ่มโจมตีทิ้งระเบิดกรุงฮานอย กับจังหวัดสำคัญทางภาคเหนือ หวังกดดันให้คอมมิวนิสต์เวียดนามยอมศิโรราบ แต่เหตุการณ์ดังกล่าวกลับเปิดเผยให้เห็นจุดอ่อนของ “อสูรสงคราม” และกดดันให้สหรัฐฯ ต้องรีบทำความตกลงหยุดยิงกับเวียดนาม
       
       นั่นคือช่วงปลายเหตุการณ์ที่เวียดนามเหนือเรียกว่า “ยุทธการฮานอย-เดียนเบียนฟูทางอากาศ” เป็นเวลา 12 วัน 12 คืน ในเดือน ธ.ค.2515 ซึ่งเวียดนามยิงเครื่องบินทิ้งระเบิดยุทธศาสตร์บี-52 ของสหรัฐฯ ตกถึง 34 ลำ เครื่องบินรบอื่นๆ อีกจำนวนมาก และทำให้ “สงครามกับสหรัฐฯ” ตามที่ฝ่ายเวียดนามเรียกขานไปสู่จุดจบเร็วขึ้น
       
       เป็นเรื่องที่คาดล่วงหน้าได้อยู่แล้วว่า ไม่วันใดก็วันหนึ่ง กรุงฮานอยกับเมืองท่าหายฝ่อง (ไฮฟอง) ซึ่งเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจของสาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนาม หรือ “เวียดนามเหนือ” ในอดีตต้องตกเป็นเป้าหมายการโจมตีทิ้งระเบิดครั้งใหญ่อย่างไม่มีทางเลี่ยง
       
       สหรัฐ “หวังจะทำลาย 2 เมืองใหญ่ของเวียดนามให้กลับไปสู่ยุคหิน” และ “หวังจะทำลายความหวังกับความมุ่งมาดปรารถนาต่อเอกราช และสันติภาพของประชาชนเวียดนาม เป็นความพยายามที่จะหาความได้เปรียบในการเจรจาสันติภาพกรุงปารีส ทำลายล้างเศรษฐกิจ และการป้องกันในภาคเหนือ หวังจะจำกัดการสนับสนนุนขบวนการปฏิวัติในภาคใต้ ลดความเข้มแข็ง และลดฐานะตำแหน่งของพวกเรา เพื่อช่วยเหลือรัฐบาลหุ่นไซ่ง่อน” หนังสือพิมพ์กวนโด่ยเญินซเวิน (Quan Doi Nhan Dan) หรือ “กองทัพประชาชน” กล่าวในสัปดาห์นี้
       
       แต่เวียดนามเตรียมตัวล่วงหน้านานนับปีเช่นกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากการโจมตีทิ้งระเบิดหวังทำลาย “เส้นทางโฮจิมินห์” ในช่วงต้นปี 2515 ไม่สามารถหยุดยั้งการขนส่งลำเลียงลงสู่ใต้ได้ การจัดเตรียมกองกำลังต่อสู้อากาศยานจึงเริ่มมีขึ้นและกลายเป็นยุทธการฮานอย-เดียนเบียนฟูฯ มาตามบัญชาของประธานโฮจิมินห์
       ผู้นำที่เป็นจิตวิญญาณของฝ่ายเวียดนามเหนือ ไม่เพียงแต่จะจัดเตรียมมาตรการป้องกันเท่านั้น หากยังบัญชาให้ตอบโต้ และทำลายการรุกรานของสหรัฐฯ อีกด้วย
       
       เมื่อสหรัฐฯ นำบี-52 ออกปฏิบัติการโจมตีทิ้งระเบิดบริเวณมุยา (Mu Gia) ใน จ.กว๋างบี่ง (Quang Binh) ในปี 2509 และขยายไปยังเมืองวีงลีง (Vinh Linh) จ.กว๋างจิ (Quang Tri) “ลุงโฮ” สั่งการให้กองกำลังป้องกันทางอากาศจัดเตรียมรับมือ และหาทางยิงทำลายเครื่องบินรบยุทธศาสตร์ของสหรัฐฯ ให้ได้
       
       “ไม่ช้าก็เร็วจักรพรรดินิยมอเมริกาจะส่งบี-52 มาทิ้งระเบิดกรุงฮานอย แต่พวกเขาจะต้องพ่ายแพ้ ขอให้เราใช้เวลาที่มีอยู่ในการจัดเตรียมรับมือ” ประธานโฮจิมินห์พูดถึงเรื่องนี้อีกครั้งหนึ่งในช่วงในฤดูใบไม้ผลิตปี 2511 เพื่อเป็นแนวทาง กวนโด่ยเญินซเวินกล่าว
       
       เวียดนามเหนือได้ขยายกองกำลังป้องกันทางอากาศเป็นระดับกองพล แบ่งระดับกรม กับกองพัน กระจายกันโอบล้อมเมืองหลวง กับเมืองท่าหายฝ่อง และกระจายเครื่องบินรบซึ่งในช่วงปีโน้นมีเพียงมิก-17 มิก-19 กับ มิก-21 (MiG-21) ที่ได้รับจากสหภาพโซเวียตเป็นกำลังหลัก ไปยังสนามบินในจังหวัดใกล้เคียง พร้อมต่อกรกับบี-52 และเครื่องบินรบแบบอื่นๆ ของสหรัฐฯ ..
       
       ทางการเวียดนามกำหนดให้จัดการเฉลิมฉลองรำลึกเหตุการณ์สำคัญทางประวัติศาสตร์นี้ในระดับชาติ โดยเริ่มตั้งแต่เดือน พ.ย.ที่ผ่านมา มีการประชุมสัมมนาทางวิชาการเผยแพร่ความรู้มาหลายครั้ง จัดแสดงปาฐกถาโดยผู้เชี่ยวชาญ และบุคคลที่เกี่ยวข้อง จัดแสดงนิทรรศการเกี่ยวกับเหตุการณ์สำคัญ และเปิดบริเวณพระราชวังเก่าทังลอง ที่เคยใช้เป็นศูนย์บัญชาการของบรรดาผู้นำให้สาธารณชนได้เข้าเยี่ยมชม

ภาพทำขึ้นใหม่ -- พล.อ.ฝุ่งกวางแทง (Phung Quang Thanh) รัฐมนตรีกลาโหมเวียดนามต้อนรับทหารผ่านศึกกับอดีตผู้เชี่ยวชาญจากสมาคมทหารผ่านศึกโซเวียตในเวียดนาม วันที่ 4 ธ.ค.2555 ทั้งหมดไปจากรัสเซีย เบลารุสและยูเครน เพื่อร่วมฉลอง 40 ปียุทธการฮานอย-เดียนฟูทางอากาศ อดีตผู้เชี่ยวชาญอีกกลุ่มหนึ่งพบปะสหายเก่าชาวเวียดนาม (ภาพล่าง) ในโอกาสไปเยี่ยมเยือนวันที่ 4-12 เดือนนี้ ความช่วยเหลือบน "จิตใจสากลนิยมชนชั้นกรรมาชีพ" จากโซเวียตมีความสำคัญยิ่งยวดต่อชัยชนะของเวียดนาม จรวด SAM-2 เป็นปัจจัยชี้ขาดชัยชนะในยุทธการ 12 วัน 12 คืนป้องกันเมืองหลวง. -- ภาพ: กวนโด่ยเญินซเวิน.     
       .
       เป็นพิเศษก็คือ คณะจากสมาคมทหารผ่านศึกกับผู้เชี่ยวชาญโซเวียตในเวียดนาม ได้ไปเยือนกรุงฮานอย ระหว่างวันที่ 4-12 ธ.ค.ที่ผ่านมา เพื่อแลกเปลี่ยนบทเรียนในเหตุการณ์เมื่อ 40 ปีก่อน คนเหล่านี้เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้การต่อสู้ป้องกันเมืองหลวงของเวียดนามเข้มแข็ง จนสหรัฐฯ ต้องแปลกใจ
       
       หลังกลับจากเวียดนามไปยังบ้านเกิดในเวลาต่อมา นายทหารกับผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้น ทั้งบุรุษ และสตรีหลายคนได้รับการเลื่อนชั้นยศเป็นระดับนายพล ก่อนเกษียณอายุ
       
       ตามรายงานของสื่อทางการ อดีตสหภาพโซเวียตภายใต้ “จิตใจสากลนิยมชนชั้นกรรมาชีพ” ที่ช่วยเหลือประเทศสังคมนิยมด้วยกัน ได้ส่งผู้เชี่ยวชาญด้านจรวดนำวิถีต่อสู้อากาศยานไปช่วยฝึกทหารเวียดนามมาตั้งแต่ปี 2508 ซึงเป็นช่วงปีที่สงครามกับสหรัฐฯ ปะทุรุนแรง ความช่วยเหลือจากโซเวียตเป็นปัจจัยสำคัญยิ่งยวดที่นำมาสู่ชัยชนะ
       
       พล.อ.ฝุ่งกวางแทง (Phung Quang Thanh) รัฐมนตรีกลาโหมเวียดนามได้ต้อนรับคณะทหารผ่านศึก และอดีตผู้เชี่ยวชาญจากรัสเซีย เบลารุส และสาธารณรัฐยูเครนที่เข้าเยี่ยมคำนับ ในวันที่ 4 ธ.ค.และขอบคุณ “สหาย” เหล่านั้น ที่เคยช่วยเหลือเวียดนามในรูปแบบต่างๆ รวงทั้ง “การรบเคียงบ่าเคียงไหล่กัน” ในหลายโอกาสด้วย
       
       ในช่วง 2-3 สัปดาห์มานี้ สื่อต่างๆ ในเวียดนามได้รายงานเหตุการณ์อันเป็นประวัติศาสตร์อย่างกว้างขวางในช่วง 12 วัน 12 คืน ยุทธการฮานอย-เดียนเบียนฟูทางอากาศ (18-29 ธ.ค.2515) ก่อนสหรัฐฯ จะยื่นข้อเสนอหยุดยิง และเชื้อเชิญเวียดนามเหนือเข้าสู่โต๊ะเจรจาในเมืองหลวงฝรั่งเศส ในเดือน ม.ค.2516
       
       ตามบันทึกของผู้เชี่ยวชาญโซเวียตผู้หนึ่ง ที่หนังสือพิมพ์ “เดิ๊ตเหวียด” (Dat Viet) นำออกเปิดเผยสัปดาห์นี้ เวียดนามระดมจรวด S-75 (System-75 “Dvina”) หรือ SAM-2 (หรือ SA-2 ตามรหัสของกลุ่มนาโต้) ที่ได้รับจากโซเวียตกว่า 330 ลูก เพื่อป้องกันกรุงฮานอยจากการโจมตีของบี-52 โดยเฉพาะ
       
       เอกสารลับของเวียดนามอีกฉบับหนึ่ง ระบุว่า โซเวียตยังให้จรวดต่อสู้อากาศยานแบบ SAM-3 (เปชอรา -Pechora) อีกจำนวนมาก เช่นเดียวกับจีน ที่ส่งจรวดหงฉี-2 (HQ-2) ไปช่วยอีกทาง แต่แทบจะไม่มีโอกาสได้นำออกใช้ เพราะไม่สามารถต่อกรกับ บี-52 ได้
       
       ตลอด 12 วัน 12 คืนในเดือน ธ.ค.2515 จรวด SAM-2 จึงเป็นอาวุธหลักในการป้องกันเมืองหลวง กับเมืองท่าหายฝ่อง

ผู้ไปเที่ยวชมเดินผ่านซากเครื่องบินบี-52 ที่พิพิธภัณฑ์ "ชัยชนะเหนือบี-52" ในกรุงฮานอยในภาพวันที่ 7 ธ.ค.2555 เวียดนามจัดฉลองใหญ่ครบรอบ 40 ปีการณรงค์ที่เรียกว่า "ฮานอย-เดียนเบียนฟูทางอากาศ" ซึ่งกินเวลา 12 วัน 12 คืน ระหว่างวันที่ 18-29 ธ.ค.2515 อันเป็นเหตุการณ์สำคัญมากในช่วง "สงครามสหรัฐฯ" ตามที่ฝ่ายเวียดนามเรียก. -- AFP Photo/Hoang Dinh Nam
       
นักท่องเที่ยวเดินผ่านล้อมหึมาของ "ป้อมปราการบิน" ที่ปนอยู่ในกองซากบี-52 ลำหนึ่งที่ถูกยิงตกเมื่อ 40 ปีก่อน ระหว่างการโจมตีทิ้งระเบิดกรุงฮานอยครั้งใหญ่ หวังกดดันให้เวียดนามเหนือยอมศิโรราบ แต่สถานการณ์กลับพลิกผัน สหรัฐฯ สูญเครื่องบินไปกว่า 80 ลำในปฏิบัติการ 12 วัน 12 คืน รวมทั้งบี-52 จำนวน 34 ลำด้วย วอชิงตันต้องเสนอเจรจาสันติภาพกับเวียดนามในกรุงงปารีส เดือน ม.ค.2516 และสงครามเวียดนามเริ่มนับถอยหลังสู่จุดจบ. -- AFP Photo/Hoang Dinh Nam
       
ทหารหญิงเดินผ่านจรวด SAM-2 หรือ S-75 "Dvina" ที่ผลิตในอดีตสหภาพโซเวียต ในภาพวันที่ 7 ธ.ค.2555 ที่ติดตั้งบริเวณหน้าอาคาร "พิพิธภัณฑ์ชัยชนะเหนือบี-52" ในกรุงฮานอย เวียดนามกำลังฉลองใหญ่ครบรอบ 40 ปี เหตุการณ์ที่เรียกว่า "ยุทธการฮานอย-เดียนเบียนฟูทางอากาศ" เป็นเวลา 12 วัน 12 คืนในเดือน ธ.ค.2515 ซึ่งระหว่างนั้นสหรัฐฯ สูญบี-52 ไป 34 ลำ รวมทั้ง 1 ลำที่ถูกยิงตกโดยเครื่องบินขับไล่มิก-21 ลำเล็กๆ และล้าสมัยของเวียดนาม. -- AFP Photo/Hoang Dinh Nam
            .
       บันทึกของผู้เชี่ยวชาญโซเวียตอีกคนหนึ่งระบุว่า มอสโกได้ช่วยฝึกการใช้จรวด SAM-2 ให้ฝ่ายเวียดนามเหนือมาตั้งแต่ปี 2509-2510 ผู้เชี่ยวชาญหลายคนได้ประสบการณ์ในสนามรบโดยตรง และในนั้น มีจำนวนหนึ่งเสียชีวิตจากการทิ้งระเบิดของฝ่ายสหรัฐฯ ทั้งในฮานอย และในจังหวัดอื่นๆ
       
       อย่างไรก็ตาม แม้จะมีอาวุธดีใช้ แต่การต่อกรกับ “ป้อมบินยักษ์” บี-52 และมหาอำนาจที่มีกำลังทางอากาศใหญ่โต และทันสมัยที่สุดในโลกไม่ใช่เรื่องง่าย ผู้เชี่ยวชาญโซเวียตช่วยเวียดนามพัฒนายกระดับ SAM-2 มาเป็นระยะๆ โดยใช้เวลาหลายปี เนื่องจากฝ่ายสหรัฐฯ เองได้พัฒนา “สงครามอิเล็กทรอนิกส์” อย่างต่อเนื่อง
       
       โซเวียตช่วยเวียดนามอัปเกรดทั้งจรวด ระบบระบบควบคุม จนถึงระบบเรดาร์เพื่อชี้เป้าหมายให้พ้นจากการรบกวนของฝ่ายข้าศึก ซึ่งทำให้การยิง SAM-2 แม่นยำยิ่งขึ้น จนกระทั่งทหารเวียดนามสามารถปฏิบัติการได้ด้วยตัวเองตลอด 12 วัน 12 คืน ในยุทธการสำคัญนี้
       
       ในคืนแรกของปฏิบัติการวันที่ 18 ธ.ค. บี-52 ที่น่าเกรงขามถูกยิงตกไป 3 ลำ (ตัวเลขของสหรัฐฯ และเวียดนามตรงกัน) ในการต่อต้านอันเข้มแข็งที่ฝ่ายสหรัฐฯ ไม่เคยคาดคิดจะได้เห็น สหรัฐฯ ระบุว่า เวียดนามยิงจรวดราว 200 ลูกในวันแรก ไม่เคยคิดว่าเวียดนามเหนือจะมีจรวดต่อสู้อากาศยานมากมาย
       
       อย่างไรก็ตาม เอกสารของฝ่ายเวียดนามระบุว่า “การปรับตัวอย่างทันท่วงทีจากบทเรียนในวันแรกๆ ทำให้การป้องกันน่านฟ้าเมืองหลวงมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น” ในคืนวันที่ 20 ธ.ค.เพียงคืนเดียว เวียดนามยิงบี-52 ตกถึง 7 ลำ ด้วย SAM-2 เพียง 36 ลูก หรือเฉลี่ย 5.2 ลูกต่อลำ
       
       ตัวเลขของเวียดนามระบุว่า ใน 3 วันแรก (18-21 ธ.ค.) สหรัฐฯ ส่งบี-52 ไปทิ้งระเบิดกรุงฮานอย 90 เที่ยว/ลำ ในนั้นถูกยิงตกรวม 12 ลำ ถึงแม้สหรัฐฯ จะบันทึกการสูญเสียเอาไว้เพียง 9 ลำ แต่ก็ไม่ปฏิเสธว่าเป็นสิ่งที่ไม่คาดคิด
       
       การสูญเสียได้ทำลายขวัญกำลังใจของผู้ปฏิบัติงานอย่างรุนแรง โรเบิร์ต โอ ฮาร์เดอร์ (Robert O Harder) อดีตนักบินบี-52 คนหนึ่งเขียนเอาไว้ในบันทึก “สงคราม 11 วัน” ของเขาในเวลาต่อมา     
       
ฉลอง 40 ปี “แจ็กล้มยักษ์”
เดิ๊ตเหวียด/กวนโด่ยเญินซเวิน

อดีตนายกรัฐมนตรีเวียดนามฝ่ามวันดง (Pham Van Dong) ในภาพที่ไม่ได้ระบุวันถ่ายขณะไปเยี่ยมประชาชนในหลุมหลบภัยใต้ดินแห่งหนึ่งในกรุงฮานอย ในช่วงที่สหรัฐฯ โจมตีทิ้งระเบิดเมืองหลวงอย่างหนัก. -- เดิ๊ตเหวียดออนไลน์.

พล.อ.หวอ-งเวียน-ย้าป (Vo Nguyen Giap) อดีตรัฐมนตรีกลาโหม-ผู้บัญชาการกองทัพเวียดนาม ในภาพที่ไม่ระบุวันถ่าย ขณะฟังบรรยายสรุปที่กองบัญชาการกองพันต่อสู้อากาศยานแห่งหนึ่งในกรุงฮานอย ช่วงก่อนจะเริ่มยุทธการสำคัญ 12 วัน 12 คืน ป้องกันเมืองหลวงจากการโจมตีทิ้งระบิดของเครื่องบินบี-52.-- เดิ๊ตเหวียดออนไลน์.
             .
       สหรัฐฯ สูญเสียหนักยิ่งขึ้นในการโหมโจมตีระลอกที่ 2 ระหว่างวันที่ 26-29 ธ.ค.2515 ซึ่งตลอดช่วง 12 วัน 12 คืน มีบี-52 ถูกยิงตกทั้งหมด 34 ลำ อีกหลายลำที่รอดกลับไป เสียหายหนักจนไม่สามารถใช้การได้อีก มีนักบินกับลูกเรือบี-52 กับนักบินเครื่องบินรบแบบต่างๆ เสียชีวิต หรือถูกจับรวมนับร้อยๆ คน นับเป็นการสูญเสียแบบย่อยยับที่สุดอีกครั้งหนึ่งในสงครามทางอากาศระหว่างยักษ์ใหญ่กับ “แจ็ก” ตัวเล็กๆ
       
       เอกสารที่เคยเป็นความลับของเวียดนาม ซึ่ง “เดิ๊ตเหวียด” นำออกเผยแพร่ ได้กล่าวถึงความยุ่งยากในการเคลื่อนย้ายจรวด S-75 อันใหญ่โต หนีการโจมตีของเครื่องบินสหรัฐฯ รวมทั้งความยากลำบากในการเคลื่อนย้ายเสริมกำลังหน่วยต่อสู้อากาศยานรอบๆ เมืองหลวง เนื่องจากเส้นทางขนส่งต่างๆ ถูกทิ้งระเบิดทำลายเสียหายหนัก
       
       แต่ตลอดเวลา 12 วัน 12 คืนของยุทธการฯ เวียดนามใช้กำลังต่อสู้อากาศยานป้องกันเมืองหลวงรวม 13 กองพัน ต่อสู้กับบี-52 เกือบ 200 เที่ยว/ลำ (ราว 48% ของจำนวนทั้งหมด) ที่ไปจากฐานทัพอากาศแอนเดอร์สันบนเกาะกวม กับฐานบินอู่ตะเภาในประเทศไทย สามารถยิงบี-52 ตกทั้งหมด 25 ลำ ในนั้นมี 16 ลำถูก “ตกในทันที” รวมทั้ง 3 ลำ ทีตกลงในกรุงฮานอย
       
       ก่อนจะถึงวันที่สหรัฐฯ ลงมือ ทางการเวียดนามได้อพยพประชาชนออกจากเมืองหลวงกว่า 55,000 คน ที่ยังเหลืออยู่เกือบทุกครอบครัวต้องขุดหลุมหลบภัยตามถนนหรือสวนสาธารณะ แต่ถึงกระนั้น การโจมตี 12 วัน 12 คืนได้ทำให้มีผู้เสียชีวิตนับพันๆ รวมทั้งแพทย์ และพยาบาลกว่า 20 คน แห่งโรงพยาบาลบั๊กมาย (Bac Mai) ที่ถูกทิ้งระเบิดด้วย
       
       หลัง “ยุทธการฮานอย-เดียนเบียนฟูทางอากาศ” ผ่านไป เวียดนามเหนือยังทำสงครามกับสหรัฐฯ ต่อมาอีก 2 ปีกับ 4 เดือน จึงยุติลง โดยสหรัฐฯ ถอนออกจากดินแดนเวียดนามทั้งหมด และในปีถัดมา เวียดนามเหนือกับเวียดนามใต้ก็ถูกรวมเข้าเป็นประเทศเดียวกันภายใต้พรรคคอมมิวนิสต์
       
       จนถึงปัจจุบัน เวียดนามก็ยังเป็นเพียงประเทศเดียวในโลกที่ยิงบี-52 ของสหรัฐฯ ตกในการสู้รบ.

ASTVผู้จัดการออนไลน์    20 ธันวาคม 2555

ถึงคราวที่จะต้องเขียนถึงเรื่องราวที่ติดกันไว้นานมากแล้ว นั่นคือ ในบรรดาขุนศึกเมืองจีนนั้น ใครเก่งที่สุดในประวัติศาสตร์ ตามที่มีท่านผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเคยยุให้ค้นหามา
       
        จริงๆ จะว่ายากก็ยากจะว่าง่ายก็ง่าย เพราะระดับที่เราจะยกให้เป็นสุดยอดเทพเจ้าแห่งสงครามนั้นเอาจริงๆ ก็ต้องถึงระดับตีแผ่นดินหรือรวบรวมแผ่นดินได้อย่างต่ำก็ครึ่งหนึ่ง เอาที่เนื้อๆ วัดด้วยความเก่งกาจจากมาตรฐานที่ว่ามาได้แก่ ใครนำศึกได้ชัยชนะมากที่สุด ได้พื้นที่มากที่สุด สังหารและเข่นฆ่าศัตรูได้มากที่สุด ชัยชนะมีผลต่อประวัติศาสตร์หรือสามารถพลิกโฉมหน้าของการสงคราม รวมถึงถูกพูดถึงกันมากในประวัติศาสตร์ที่สุดก็คือควรจะได้รับการยกย่องไป
       
        ในประวัติศาสตร์การสงครามของจีนนั้นมีมากมายถ้านับตั้งแต่สมัยราชวงศ์ฉิน (เพราะมีการบันทึกประวัติศาสตร์อย่างเป็นทางการแล้ว) จวบจนมาถึงราชวงศ์ชิง ถ้านับเอามาตรฐานเหล่านี้เทพเจ้าแห่งสงครามที่ว่าก็คงนับได้เกินสิบคนแน่ๆ ครับ ผมจะค่อยๆ ไล่ไปตั้แต่ราชวงศ์ฉินซึ่งเป็นราชวงศ์แรกที่สามารถรวบรวมมหาอาณาจักรทั้งหกรัฐประกอบไปด้วย ฉิน หาน เว่ย ฉู่ จ้าว เอี้ยนและฉี ให้กลายเป็นรัฐเดียวและปกครองใต้กฏหมายเดียวกันได้สำเร็จ ฉินอ๋องหรือที่เรารู้จักกันในนามจิ๋นซีฮ่องเต้ทำภาระกิจที่สุดแสนจะพิศวงได้ขณะที่พระองค์มีอายุเพียงแค่ 35 ปีเท่านั้น
       
        การที่จะทำเช่นนั้นได้พระปรีชาสามารถของพระองค์ก็ส่วนหนึ่ง แต่มือไม้ที่ทำให้รัฐฉินเอาชนะทุกรัฐได้นั้นก็เพราะพวกเขามียอดขุนศึกระดับเทพเจ้าแห่งสงครามอยู่ ยอดขุนศึกผู้นั้นมีชื่อว่า หวังเจี้ยน (Wang Jian)
       
        ในยุคสงครามหกรัฐนั้นมียอดขุนพลอยู่ 4 คนที่ได้รับการยกย่องว่าสุดยอดนันคือ หวังเจี้ยน และ ไปฉี ( Bai qi) ของรัฐฉิน และอีกสองท่านนั่นคือ หลี่มู่ และ เหลียนปอ แต่คู่หลังนี้เป็นขุนศึกของฝ่ายรัฐจ้าวที่เป็นรัฐไม้เบื่อไม้เมากับรัฐฉินมาโดยตลอด
       
        สงครามที่เกิดขึ้นจากฝีมือของทั้งสี่คนนี้รวมๆ กันแล้วทำให้เกิดคนตายมากกว่า 4 ล้านคน
       
        แต่ตัวของหวังเจี้ยนนั้นเชือดและทำลายชีวิตของฝ่ายตรงข้ามไปราวๆ 8 แสนคนตลอดอายุของการเป็นทหารของเขา คนเดียวที่มีตัวเลขมากกว่าหวังเจี้ยนก็คือ ไป่ฉีที่จัดการชีวิตของฝ่ายตรงข้ามประมาณล้านกว่าคน เสียดายแต่ว่าไปฉีนั้นโดนกษัตริย์รัฐฉินประหารชีวิตเสียก่อน ก่อนหน้าที่จิ๋นซีฮ่องเต้จะเกิดได้ 2 ปี เหตุเพราะไป่ฉีนั้นไม่ต้องการจะไปรบตามคำสั่งของกษัตริย์รัฐฉินในช่วงเวลานั้น เหตุเพราะการส่งเสบียงในการทำสงครามนั้นไม่ดีพอ การปฏิเสธการนำทัพอยู่หลายรอบทั้งๆ ที่ไป่ฉีนั้นมีสถิติการรบ 73 ครั้งและไม่เคยแพ้แม้แต่ครั้งเดียว ทำให้กษัตริย์รัฐฉินรู้สึกว่าไป่ฉีอาจจะทรยศ สุดท้ายก็ประกาศเนรเทศไป แต่ขณะที่ริบสมบัติและจะเนรเทศไปฉีไปให้พ้นจากรัฐฉินนั้น กษัตริย์แห่งรัฐนี้ก็เกิดปิ๊งไอเดียว่า ควรจะต้องฆ่ายอดนักรบคนนี้ดีกว่าปล่อยไว้ให้เป็นหอกข้างแคร่ เขาก็เลยถูกคำสั่งให้ไป่ฉีฆ่าตัวตายเพื่อแสดงความจงรักภักดี สิ้นชีพของเทพเจ้าสงครามคนแรกของรัฐฉินไปโดยปริยาย
       
        หวังเจี้ยนนั้นเป็นยอดขุนพลมาตั้งแต่เริ่มต้น ยิ่งได้นายดีที่เข้าใจเรื่องของการทำสงครามอย่างเต็มที่อย่างอิ๋งเจิ้งหรือจิ๋นซีฮ่องเต้นั้น เขาก็เหมือนพยัคฆ์ติดปีก ความจริงนั้นหวังเจี้ยนรบให้รัฐฉินมาตั้งนานแล้วครับ ในฐานะนายพลฝีมือดีของรัฐที่อยู่ทางตะวันตกของจีนรัฐนี้ แต่เกียรติยศของความเป็นยอดนักรบของเขาขึ้นจุดสูงสุดเมื่อปี 225 BC เมื่อจิ๋นซีก็ประกาศทำการโจมตีรัฐฉู่อย่างเป็นทางการ รัฐฉู่นั้นอยู่ทางใต้กินบริเวณที่กว้างใหญ่และอุดมสมบูรณ์ที่สุด(ช่วงเวลานั้นเหลือแต่ ฉู่ เอี้ยน และ ฉี เท่านั้นที่ยังสามารถต้านทานรัฐฉินได้ ส่วนรัฐจ้าว รัฐหาน และเว่ยนั้นโดนตีแตกไปนานแล้ว และก็เป็นฝีมือของหวังเจี้ยนที่เดินหน้าลุยเอาแผ่นดินมาให้ฉินนั่นเอง โดยหวังเจี้ยนเป็นคนตีเมืองหานตานเมืองหลวงของรัฐจ้าวแตก หลังจากนั้นเมื่อรัฐเอี้ยนส่งจิงเคอมาลอบสังหารจิ๋นซีแต่ไม่สำเร็จ ก็เป็นหวังเจี้ยนอีกเหมือนกันที่นำกองทัพเข้าถล่มรัฐเอี้ยนแหลกคามือ แก้แค้นแทนฮ่องเต้ของเขา) ทำให้อิ๋งเจิ้งหรือจิ๋นซีอ๋องมั่นใจว่า ถ้าเอาชนะฉู่ได้ โอกาสที่จะครองแผ่นดินทั้งหมดก็จะอยู่ในมือ
       
        เมื่อกษัตริย์จอมประจัญบานจะยึดรัฐฉู่ให้ได้ก็ไม่มีใครกล้าทัดทาน ทั้งๆ ที่ในทางยุทธศาสตร์แล้ว ทั้งเวลาและการโจมตีดังกล่าวดูเป็นเรื่องที่จะไม่เหมาะสมเท่าไหร่ หวังเจี้ยนเป็นคนเดียวที่กล้าตั้งคำถามกับแผนการนี้ เขาชี้ให้เห็นว่า แผ่นดินของรัฐที่เหลือทั้งสามนั้ดูเหมือนจะล้อมจักรวรรดิฉินอยู่ ถ้าเลือกที่จะทำสงครามกับฉู่ในเวลานี้ก็เท่ากับเปิดโอกาสให้รัฐที่เหลือคือ เอี้ยนที่อยู่ทางตะวันออก และฉีที่อยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือถือโอกาสเข้ามาโจมตีกินพื้นที่ของรัฐฉินที่เพิ่งได้มา อีกทั้งชัยภูมิทางใต้ที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยถนัดนักกับการควบม้าเข้าทำการรบ ประวัติศาสตร์ในเรื่องนี้จากบันทึกสื่อจี้ ( Shiji) กล่าวไว้ว่า จิ๋นซีถามกลางที่ประชุมต่อหวังเจี้ยนว่า จะทำศึกกับฉู่นั้นต้องใช้คนจำนวนเท่าไหร่ หวังเจี้ยนคำนวณแล้วบอกว่าต้องใช้ทหารทั้งสิ้น 6 แสนนายเพื่อครองแดนใต้อันเป็นที่ตั้งของรัฐฉู่ ขณะที่ หลี่ซิน นายพลรุ่นน้องเสนอว่า ใช้ทหารเพียง 2 แสนคนก็เพียงพอ จิ๋นซีอ๋องก็เลยให้หลี่ซินไปรบแทน และบ่นว่าสงสัยหวังเจี้ยนจะแก่ไปเสียแล้วที่จะเอาชนะฉู่โดยใช้กำลังพลตั้ง 6 แสนนาย หวังเจี้ยนก็เลยอ้างว่าป่วยขอกลับไปอยู่บ้านที่บ้านนอกแทน
       
        ภายในเวลา 6 เดือน ข่าวร้ายก็ส่งกลับมายังเมืองเสียนหยางว่ากองทัพของฉินนั้นพ่ายแพ้ต่อกองทัพของฉู่อย่างยับเยิน ทั้งติดเชื้อไข้ป่า ทั้งเจอกับแผนการรบทั้งน้ำทั้งบก ซึ่งทหารฝ่ายฉินนั้นไม่คุ้นเคยเอาเลย แถมกำลังรบของฝ่ายฉู่นั้นมีมากถึง 5 แสนนายมากกว่าฝ่ายฉินซึ่งเป็นฝ่ายเข้าตีเสียอีก จิ๋นซีอ่องถึงกลับต้องควบม้ามาหาหวังเจี้ยนขอให้กลับไปช่วยงานในกองทัพ โดยพระองค์จะจัดการคนให้ 6 แสนคนตามที่ต้องการ หวังเจี้ยนขอที่นาและบริวารอีกมากมายเป็นเครื่องตอบแทนในชัยชนะของเขา
       
        เรื่องของรางวัลที่หวังเจี้ยนขอนั้น เข้าใจว่าจะเป็นการเสริมแต่งเข้าไปเพื่อให้เรื่องราวของหวังเจี้ยนมีลุ้นมากขึ้น เพราะ ในฐานะนักรบที่ชนะศึกนั้น รัฐฉินจะให้รางวัลอยู่แล้วในฐษนะที่เป็นทหารอาชีพ ทหารรัฐฉินนั้นเหมือนทหารรับจ้างมากกว่าทหารเกณฑ์ ใครรบและเอาหลักฐานการฆ่ามาให้ดูได้ก็จะได้บำเหน็จจากหัวของทหารฝ่ายตรงข้ามอยู่แล้ว ยิ่งทำศึกใหญ่ๆก็ไม่ต้องห่วงเลยว่า แม่ทัพนั้นจะได้รับทรัพย์กันอู้ฟู่ขนาดไหน
       
        กองทัพของหวังเจี้ยนจำนวน 6 แสนไปถึงเมืองห้วยหยางในอีก 6 เดือนต่อมา แต่แทนที่จะทำสงครามประจันบาญกันทันที หวังเจี้ยนก็ทำเซอร์ไพรซ์แก่ฝ่ายตรงข้ามด้วยการสั่งให้ทหารอยู่เฉยๆ และซ้อมรบอยู่ในค่ายเท่านั้น ปล่อยให้ทหารฝ่ายฉู่ซึ่งนำทัพโดยเซียงเอี้ยนถึงกับงงว่าจะเอายังไง การไม่ออกรบเลยของกองทัพฉินนั้นผ่านไป 3 เดือนอย่างรวดเร็ว ทำเอาอีกฝ่ายมั่นใจว่ากองทัพฉินคงไม่กล้าข้ามแม่น้ำฮั่นมาโจมตีเป็นแน่ นั่นทำให้มาตรการของการป้องกันคลายตัว แม่ทัพเซียงเอี้ยนของฝ่ายฉู่ถึงกับส่งหนังสือให้กษัตริย์ของฝ่ายตัวเองเสด็จมาดูชัยชนะเสียด้วยซ้ำไป โดยเซียงเอี้ยนให้เหตุผลว่า การที่พวกเขารบชนะเมื่อปีที่ผ่านมาทำให้กองทัพฉินไม่กล้าทำอะไร
       
        อย่างไรก็ดีทหารที่ทางฉู่เห็นว่ามานอนเฉยๆ อยู่ในค่ายนั้นเป็นเพียงแผนลวง เพราะกำลังหลักนั้นซ่อนตัวอยู่ในป่าเลียบเขาในแถบเจียงซีและอันฮุยเพื่อซ้อมรบกันยังเงียบๆ และให้กองทัพใหม่นี้คุ้นเคยกับสภาพอากาศร้อนให้มากที่สุด พวกเขารอกันอยู่แต่ว่าเมื่อไหร่พวกฉู่จะประมาท ทัพฉินก็จะเข้าโจมตีสองทางพร้อมๆ กัน
       
        ฝูจู่อ๋องแห่งรัฐฉู่นั้นก็บ้าจี้มาดูชัยชนะด้วยตัวเองถึงเมืองห้วยหยาง หวังเจี้ยนนั้นกำหนดฤกษ์ของการรบอยู่ที่การมาของกษัตริย์เมืองฉู่ เขามั่นใจว่า การป้องกันที่กำแพงเมืองจะผ่อนคลายในวันนี้ แล้วก็เป็นไปตามคาดเมื่อทหารจำนวนหนึ่งต้องไปเสียเวลาสวนสนามให้กษัตริย์ของพวกเขาดู แถมยังมีการฉลองในชัยชนะมากมาย กองทัพฉินก็เข้าโจมตีทันทีด้วยกำลังพลทั้ง 6 แสนนาย
       
        หวังเจี้ยนบุกเข้าห้วยหยางได้สำเร็จ เซียงเอี้ยนนั้นเจอการโจมตีกระทันหันเข้าไป ถึงกับไปไม่เป็น กษัตริย์ฝูจูของฉู่นั้นหนีไม่ทัน โดนนายพลเมิ่งอู่ของกองทัพฉินฟันเข้ากลางตัวจนเสียชีวิตคาที่ นายพลเซียงเอี้ยนนั้นหนีไปได้ แต่ก็มาฆ่าตัวตายทีหลังด้วยความอนาถใจ ไม่กี่เดือนถัดจากนั้นรับฉู่ก็ตกเป็นของรัฐฉินและแม่ทพที่ยาตราทัพเข้าไปสู่เมืองฉู่ได้อย่างยิ่งใหญ่ก็คือหวังเจี้ยนนั่นเอง งานนี้ทหารฉู่ตายเกือบทั้ง 5 แสนคน หวังเจี้ยนก็ได้รับฉายาว่าเป็นเทพเจ้าแห่งสงครามจากศึกครั้งนี้
       
        หลังจากนั้นไม่นานรัฐที่เหลือก็ตกเป็นของฉินอย่างง่ายดาย อิ๋งเจิ้งสถาปนาตัวเองเป็นจิ๋นซีฮ่องเต้และกลายเป็นตำนานให้คนรุ่นหลังได้พิศวงกันต่อไป ตัวหวังเจี้ยนนั้นหลังจากทำศึกรวมแผ่นดินให้แก่รัฐฉินได้แล้วก็ลาออกไปทำนาเลี้ยงหลานอย่างสบายใจ แตกต่างไปจากแม่ทัพในยุคนั้นหลายคนที่ส่วนใหญ่จะตายโหงเพราะโดนกษัตริย์ตัวเองอิจฉาริษยาหรือไม่ก็พ่ายต่อการเมืองในราชสำนักนะครับ
       
        แต่เรื่องราวของเทพเจ้าแห่งสงครามอีกคนกำลังจะเกิด ชื่อนี้คนไทยอาจจะคุ้นมากกว่าหวังเจี้ยน ชื่อของเขาก็คือ เซี่ยงหวี่หรือฉู่ไหวอ๋องหรือฌ้อปาอ๋องที่คนไทยหรือนักดูงิ้วรู้จักกันดีนะครับ

ASTVผู้จัดการออนไลน์    22 ตุลาคม 2555

ส่วนการวัดคุณภาพของการดูแลรักษาผู้ป่วยนั้น ต้องวัดให้ครบทั้งกระบวนการได้แก่

Input ทรัพยากรที่ใส่เข้าไป ได้แก่ งบประมาณ บุคลากร อาคารสถานที่ เวชภัณฑ์ ยา เทคโนโลยี และเครื่องมือแพทย์

Process กระบวนการทำงาน   

Output ผลงานและผลการรักษา

ซึ่งการวัดคุณภาพการรักษาในประเทศไทย ถ้าวัดจากองค์ประกอบทั้ง 3 นี้ จะพบว่าไม่มีคุณภาพตามที่ประชาชนต้องการ คือไม่ตอบสนองความต้องการของประชาชน ทำให้ประชาชนเสียหายต่อสุขภาพ ไม่มีความสุข และมีการฟ้องร้องแพทย์มากขึ้น โดยดูจากองค์ประกอบทั้ง 3 คือ

1.ทรัพยากร ที่ใส่เข้าไปในระบบ จะพบว่าขาดเงิน ขาดบุคลากร ขาดยา เครื่องมือแพทย์

2.กระบวนการทำงาน คือ การจัดระบบบริการ จะพบว่า ผู้ป่วยล้นโรงพยาบาล บุคลากรและผู้ป่วยต่างก็หงุดหงิด หน้างอ (เพราะเสียเวลา) รอนาน เนื่องจากผู้ป่วยมีจำนวนมากกว่าบุคลากร ทำให้ผู้ป่วยเสียเวลารอคอยนาน แพทย์มีเวลาตรวจผู้ป่วยคนละ 2-4 นาที ทำให้เสี่ยงต่อความผิดพลาดและความเสียหาย

3.ผลงานและผลการรักษาไม่ถูกใจประชาชน เนื่องจากภายหลังจากระบบบัตรทอง มีปริมาณผู้ป่วยไปรับบริการมากมายมหาศาลถึง 200 ล้านครั้งต่อปี แต่คุณภาพการบริการนั้นคงจะแย่ลง(แน่ๆ) เนื่องจากผู้ที่ไปรับบริการดูแลรักษาจากโรงพยาบาลมาแล้วไม่พอใจ ไม่มีความสุข และมีผลเสียหายเกิดขึ้นมากมายและมีการฟ้องร้องเกิดขึ้นมากในช่วง 10ปีหลังจากมีระบบบัตรทอง

การจะยกระดับคุณภาพมาตรฐานการดูแลรักษาสุขภาพของไทยนั้น ต้องแก้ปัญหาในการที่สำนักงานหลักประกันสุขภาพกำหนดให้ใช้ยาเฉพาะในบัญชียาหลัก(ซึ่งพบว่าจากการไปสำรวจของสำนักพัฒนาระบบตรวจสอบการรักษาพยาบาล พบว่า แพทย์ใช้ยานอกบัญชียาหลักมากกกว่า 60% ในผู้ป่วยสวัสดิการข้าราชการ ซึ่งในระบบบัตรทอง ไม่สามารถใช้ยาเหล่านี้ได้ ) หรือยาที่ไปทำ CLมา ยาหรือเครื่องมือแพทย์ที่สปสช.จัดซื้อมาให้ หรือกำหนดรายการยาหรือรายการรักษาเหมือนๆกันเช่นการบังคับให้รักษาผู้ป่วยไตวายโดยการล้างไตทางหน้าท้องก่อนวิธีอื่น CAPD-first ซึ่งทำให้มีความเสียหายแก่ผู้ป่วย กล่าวคือมีอัตราตายเฉลี่ยมากกว่า 40 % ซึ่งสูงที่สุดในโลก และบางแห่งมีอัตราตายถึง 100%

  ฉะนั้นในการจะยกระดับคุณภาพมาตรฐานต้องแก้ไขจากการกำหนด “one drug fit all” มาเป็น “highly personalized integrated body-mind-spirit program for optimizing health and preventing disease”
สรุปสปสช.ต้องคืน “เสรีภาพ”ในการใช้ดุลพินิจของแพทย์เพื่อสั่งการรักษาผู้ป่วยแต่ละคนกลับมาให้แพทย์ผู้รักษาเหมือนเดิม ไม่ใช่ กำหนดการรักษาแบบเดียวกันหรือยาอย่างเดียวสำหรับผู้ป่วยทุกคน  และต้องรีบทบทวนรายการบัญชียาหลักแห่งชาติให้ครอบคลุมการรักษาที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น ซึ่งรายละเอียดต่างๆด้านการดูแลรักษาสุขภาพหรือระบบการแพทย์และสาธารณสุขไทย จะได้ฟังจากวิทยากรคนต่อๆไป
 (ยังมีต่อ)

เอกสารอ้างอิง :
1. http://www.americanprogress.org/issues/2009/01/health_since_1994.html   : American Healthcare Since 1994: The Unacceptable Status Quo.
2. http://akaz.ba/Agencija/Dokumenti/EU_Quality_Healthcare.pdf: Assuring The Quality of Health Care in the European Union. A case for action.
3. http://www.leonard.com/alert/health-care-reform-series-preventive-care-health-coverage-mandate
4. http://www.communicatingforamerica.org/resources/CAWhitePaper.pdf:
Quality, Accessible, Affordable, Health Care for All Americans.
    5. http://mikesamerica.blogspot.com/2009/06/obama-health-care-plan-not-gold.html  Obama Health Care Plan Not the Gold Standard He Promised in Campaign?
     6. http://www.heartcom.org/healthgate.htm   :  The Health Care Gateway. Raising the standaedof health care from lowest common denominator “ one drug fits all” to highly personalized, integrated body-mind-spirit programs for optimizing health and preventing or treating disease.
    7. http://www.aikenstandard.com/story/032612-ap-america-health-care-reform-through-history


พญ.เชิดชู อริยศรีวัฒนา
ประธานสหพันธ์ผู้ปฏิบัติงานด้านการแพทย์ และสาธารณสุขแห่งประเทศไทย (สผพท.)
3 พฤษภาคม 2555