ผู้เขียน หัวข้อ: ตามรอยจาริกสู่โลกภายใน-สารคดี-เนชั่นแนลจีโอกราฟฟิก  (อ่าน 874 ครั้ง)

pani

  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 756
    • ดูรายละเอียด
บางทีการเดินจาริกแสวงบุญที่ยิ่งใหญ่ที่สุด อาจเป็นการเดินทางสู่โลกภายในเพื่อการรู้แจ้ง

ระหว่างฤดูร้อนปี 2012 และ 2013 ผมเดินเท้าเป็นระยะทางมากกว่า 1,500 กิโลเมตรไปตามกามิโนเดซานดีอาโก (Camino de Santiago) หรือที่รู้จักกันในหมู่คนพูดภาษาอังกฤษว่า  เส้นทางเซนต์เจมส์ (Way of St. James) อันเป็นเส้นทางจาริกแสวงบุญอายุหลายร้อยปีของชาวคริสต์ที่ตัดผ่านฝรั่งเศสและสเปน ในแต่ละปีตลอดช่วงสองสามปีที่ผ่านมา มีผู้คนราว 183,000 ถึง 273,000 คนจากทั่วโลกเดินทางไปตามเส้นทางสายนี้ซึ่งตัดผ่านเมือง ขุนเขา และทอดไปตามแนวถนนยุคโรมัน ก่อนจะไปสิ้นสุด ณ อาสนวิหารซานดีอาโกเดกอมปอสเตลาที่เชื่อกันว่าเป็นที่ฝังร่างของนักบุญยากอบ บุตรเศเบดี (James, son of Zebedee) หรือนักบุญยากอบองค์ใหญ่ (James the Greater) หนึ่งในสิบสองอัครทูตของพระเยซู

ระหว่างที่ผมเดินไปตามเส้นทางสายนี้ ผมกลายเป็นส่วนหนึ่งของขนบโบราณที่ยังคงรุ่งเรืองอยู่ในโลกสมัยใหม่ แม้การจาริกแสวงบุญจะเป็นธรรมเนียมที่หยั่งรากลึกอยู่ในคริสต์ศาสนา แต่เมื่อเวลาผ่านไป เส้นทางสายนี้กลับงอกงามกลายเป็นหนทางสู่การแสวงหาทางจิตวิญญาณมากกว่าจะเป็นเรื่องทางศาสนา ในปี 2012 มีผู้จาริกแสวงบุญเพียงร้อยละ 40 ที่มาในนาม คริสต์ศาสนา ขณะที่คนอื่นๆมุ่งหน้ามาเพราะอยู่ในช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนผ่าน หรือไม่ก็เพียงต้องการปลีกวิเวกจากภารกิจประดามีในชีวิต  เพื่อปลดพันธนาการจากความตึงเครียด ทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา หรือเปลี่ยนเส้นทางเดินชีวิต ระหว่างบทสนทนาตลอดเส้นทาง ผมมักได้ยินคนพูดว่า ผมหรือฉันมาที่กามิโนเพื่อค้นพบตัวเองหรือไม่ก็เพื่อหาคำตอบบางอย่างให้ชีวิต

จิตวิญญาณของความเป็นชุมชนเชื่อมโยงทุกคนไว้ด้วยกันในกามิโน ภายในไม่กี่วัน คุณจะพบว่าตัวเองได้เดินเคียงข้าง พูดคุย และทานมื้อค่ำกับเพื่อนร่วมทาง ผมเรียนรู้อย่างรวดเร็วที่จะใช้เวลาร่วมกับผู้อื่นอย่างมีคุณค่า เมื่อเพื่อนใหม่สักคนกลายเป็นจุดเล็กๆ ณ ขอบฟ้า  ผมรู้สึกใจหายอย่างน่าประหลาด

การเดินของผมสิ้นสุดลง ณ ชายฝั่งตะวันตกของสเปนเหนือมหาสมุทรแอตแลนติก ผมมุ่งหน้าสู่ประภาคารยามอาทิตย์อัสดง และเฝ้ามองผู้จาริกแสวงบุญเผารองเท้าบู๊ตที่สวมใส่มาตลอดทาง ขณะที่ท้องฟ้าแดงกล่ำราวเปลวเพลิง

ผมมักบอกใครต่อใครว่า กามิโนคือสถานที่อันเงียบสงัด เป็นเครื่องเตือนใจง่ายๆถึงวิถีทางที่ชีวิตควรจะเป็น บางคนอาจบอกว่านั่นไม่ต่างอะไรจากการได้พบพระเจ้า เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจยามที่ชีวิตช่างโหดร้าย

เรื่องโดย ไมเคิล จอร์จ
กรกฎาคม 2558